16.04.2024
Wolny dzień i spontaniczna decyzja - jadę do Czerwińska nad Wisłą :-)
Czerwińsk nad Wisłą przyciąga przyjezdnych niezwykłym zabytkiem, jakim jest klasztor i kościół romański z XII w.
Kilka ujęć z drona, plus kadry z kamery stacjonarnej i już miałem materiał do montażu.
Efekt tej krótkiej wycieczki można zobaczyć na filmie, zapraszam.
20.01.2024Zima, jak to w ostatnich latach, raczyła na Mazowsze zawitać zaledwie na kilka dni, dzięki czemu mieliśmy dużo frajdy z biegania na nartach. Warunki śniegowe były dobre i wykorzystaliśmy je, biegając na nartach w Lesie Młocińskim. Mimo, że to obrzeża Warszawy, jest to bardzo fajne miejsce. Wytyczone są znakowane trasy, na których można spotkać Warszawiaków na biegówkach. Warto wspomnieć, że tuż obok lasu jest wypożyczalnia sprzętu. Kto nie biegał na nartach może spróbować. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Biegówki na Młocinach.
21.11.2023Minęły dwa lata i wróciliśmy z Martą na Fuerteventurę. Tym razem skupiliśmy się na południowej części wyspy. W planie mieliśmy zwiedzanie półwyspu Jandia, na czele z przepiękną i rozległą plażą Cofete. Plaża Cofete to 12 kilometrów dzikiego, piaszczystego wybrzeża otoczonego przez skaliste klify i rozszalałe wody oceanu. Półwysep Jandia to region, który zachwyca nie tylko nadmorskimi widokami, ale także księżycowym i surowym krajobrazem interioru. Na koniec wyjazdu w okolicy Sotavento podziwialiśmy przepiękną lagunę, która tworzy się w zależności od pływów morskich i faz księżyca. Widzieliśmy ją dwa lata temu, wtedy wyglądała inaczej i to jest w tym miejscu niesamowite. Zapraszam do obejrzenia filmów i galerii zdjęć: Fuerteventura.
05.11.2023Bardzo chciałem się wybrać na dronową wycieczkę na Ponidzie i w tym roku wreszcie udało mi się to zrobić. Nigdy tego regionu nie zwiedzałem jesienią, a wtedy bajkowe krajobrazy Ponidzia wyglądają magicznie. Rzeka Nida kręci tu niesamowite wstęgi, dookoła pola i pagórki. Okiem drona dolina rzeki wygląda jeszcze piękniej, niż z dołu. Nida przecina łąki i pastwiska, jest niesamowitym tłem dla kościółków i małych zacisznych wiosek Ponidzia. To był bardzo udany wypad, już planuję, by tam wrócić, tym razem by spłynąć rzeką kajakiem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Ponidzie.
28.10.2023Dawno nie byłem w Górach Świętokrzyskich. Moim zdaniem jesienią wyglądaja one najładniej. W Górach Świętokrzyskich jesień szczególnie interesująco objawia się w połowie października, gdy w buczynach i grądach liście drzew liściastych zmieniają kolory. Wtedy zachwycają paletą barw, jest w tym jakaś magia, te niewysokie góry mają radosny klimat pełen malowniczych widoków. Piękna złota, polska jesień. Był to krótki, ale bardzo udany wypad na Górę Miedziankę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góry Świętokrzyskie.
01.10.2023Na pożegnanie tegorocznego lata pojechałem z Agnieszką, Martą, Michałem i Tomkiem nad Jezioro Narie. Zatrzymaliśmy się w Kretowinach w Przystanii Narie, jest to bardzo fajne miejsce z domkami na półwyspie. W ośrodku Przystań Narie można wypożyczyć sprzęt pływający, dzięki czemu z wody można cieszyć oczy pięknymi widokami. Jezioro Narie ma bardzo urozmaiconą linie brzegową, miejscami z wysokim brzegiem i licznymi wyspami. Widać to zwłaszcza okiem drona. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Jezioro Narie.
10.09.2023Dawno nie wspinaliśmy się w tym składzie, ale wreszcie się udało :-) Pojechaliśmy z Kaśką i Mateuszem w Sokoliki. Wspinaliśmy się na drogach sportowych, ale zrobiliśmy też po kilka dróg osadzając sami przeloty asekuracyjne. Kasia odhaczała drogi do Ligi Tradowej WKW, prowadząc bardzo ładne linie. Zwłaszcza długa, tradowa droga na Jastrzebiej Turni - Ryska Czernera, była wyjątkowej urody. Wieczorem było pieczenie kiełbasek na taborze i długie rozmowy. To były fajne chwile spędzone na łonie natury. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Sokoliki.
26.08.2023Ostatnim etapem naszego alpejskiego tripu, był rejon lodowca Rhonegletscher. Lodowiec jest źródłem rzeki Rodan, a zarazem jest wielką atracją. Zrobiliśmy rekonesans chodząc po szlakach turystycznych i latając dronem nad lodowcem Rhonegletscher. W kolejnych dniach wspinaliśmy się, na południowo-zachodniej grani trzytysięcznego szczytu Klein Furkahorn, którego zbocza opadają nad jęzor lodowca Rodanu. Widoki były wspaniałe, a sama wspinaczka po granitowych płytach dostaczyła nam dużo niezapomnianych chwil. Dla mnie ta część Alp jest uzależniająca, już chce mi się tam wracać :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Klein Furkahorn oraz Rhonegletscher.
21.08.2023Najczęściej via ferrata poprowadzona jest w mocno eksponowanym terenie i co najważniejsze z dołu do góry. Tym razem było inaczej, szliśmy po ubezpieczeniach poprowadzonych poziomo, często tuż nad wodą. Trzeba przyznać, że szlak był bardzo pomysłowo poprowadzony. Widoki momentami były spektakularne, a w połowie szlaku na drugą stronę zbiornika przechodzi się po wysoko zawieszonym mostku typu nepalskiego. Był to bardzo widokowy moment. Po drugiej stronie zalewu, było jeszcze ciekawiej, bo szlak obfitował w wiekszą ilość ubezpieczeń. Przejście tej via ferraty było niesamowitym przeżyciem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Aletsch via ferrata.
16.08.2023Alpy Berneńskie to piękny region górski w Szwajcarii. Jest pełen malowniczych krajobrazów, wysokich szczytów, lodowców, dolin i urokliwych wiosek. Kolejną część naszego alpejskiego tripu rozpoczęliśmy od wejścia na szczyt Chilchhorn, który wyróżnia się skalistym wierzchołkiem. Rozciaga się z niego wspaniała panorama na Alpy Berneńskie. Naszą uwagę przykuł lodowiec Aletsch, który jest największy w Alpach i został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W kolejnych dniach wchodziliśmy na szczyty: Strahlhorn i Sparrhorn, z których podziwialiśmy lodowiec Aletsch. Niestety zmiany klimatyczne, które wpływają na szybkie topnienie lodowca, są widoczne praktycznie z roku na rok. Dotarliśmy też do wysoko zawieszonej w górach doliny Bachlital, w której kilka lat temu wspinaliśmy się na skalnych ścianach okalających ją. Dla mnie jest to jedna z najpiękniejszych dolin w Alpach Berneńskich, jak dotąd mało popularna, co daje możliwość w ciszy obcowania z przyrodą.
10.08.2023Dokładnie po dekadzie wróciliśmy z Martą wspinać się w okolice Locarno. Ponte Brolla to popularny rejon wspinaczkowy w Szwajcarii, znany ze swoich pięknych płyt skalnych i możliwości wspinania wielowyciągowego. Rejon ten oferuje wiele dróg wspinaczkowych, o różnym stopniu trudności, co sprawia, że jest odpowiedni zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych wspinaczy. Mi wspinanie tu sprawiło dużą frajdę, bo to idealny rejon, by rozgrzać się przed górskim wspinaniem. Minusem tego miejsca jest problem z parkowaniem samochodu, zwłaszcza w sezonie wakacyjnym. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Ponte Brolla.
06.08.2023Nasz tegoroczny alpejski trip zaczęliśmy z Martą od pobytu we włoskich Alpach. Przeszliśmy bardzo ciekawie poprowadzony szlak turystyczny, wokół Lago di Alpe Gera. Rozciąga się z niego widok na niektóre szczyty i lodowce grupy górskiej Bernina. Widoki były zachwycające. Kolejnego dnia, byliśmy w Alpach Bergamskich, które znajdują się na południe od grupy Bernina. Przeszliśmy przez wysoką przełęcz Salmurano i doszliśmy do Lago Piazzotti, gdzie w pobliżu znajduje się malowniczo położone Rifugio Benigni. Okolica jest wyjątkowo widokowa, bo niedaleko schroniska wznosi się jeden z wyższych szczytów w rejonie Cima di Vialpianella. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Giro di Alpe Gera oraz Alpy Bergamskie.
10.07.2023Niezbyt często jeździłem nad morze, bo zawsze ważniejsze dla mnie było przebywanie w górach. Jak nie wspinanie, to chociaż przejścia turystyczne. Nadmorskie plaże kojarzą mi się z kąpielami morskimi, plażowaniem i generalnie z nie robieniem niczego szczególnego aktywnie. Jednak olśniło mnie, że i tu można się porządnie zmęczyć i zarazem cieszyć się pięknym nadmorskim krajobrazem. I tak przejście polskim wybrzeżem Bałtyku stało się moim wyzwaniem. Biegnie tędy polski fragment europejskiego długodystansowego szlaku pieszego E9. Niestety nie udało mi się przejść całości na raz, ze względu na ograniczony czas, ale myślę, że zrobię to może nawet w przyszłym roku. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Szlak Nadmorski E9 w Polsce.
14.06.2023Kolejnym etapem naszej wycieczki był zamek Ogrodzieniec, który bardzo podobał się Piotrkowi. Zamek Ogrodzieniec to imponująca ruina średniowiecznego zamku położonego w miejscowości Podzamcze koło Ogrodzieńca, na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Jest to jeden z najbardziej malowniczych zamków w Polsce i popularne miejsce dla turystów. Podczas zwiedzania zamku Ogrodzieniec można przejść się po jego murach, basztach i dziedzińcach, ciesząc się panoramicznymi widokami na okolicę. Wewnątrz ruin znajduje się także wystawa, która prezentuje historię zamku oraz życie jego dawnych mieszkańców. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Zamek Ogrodzieniec.
12.06.2023Zwiedzanie Kopalni Soli Wieliczka to jedno z najpopularniejszych turystycznych atrakcji w Polsce. Kopalnia Soli Wieliczka znajduje się około 10 kilometrów na południe od Krakowa i jest jedną z najstarszych i największych działających kopalni soli na świecie. Wybraliśmy się na wycieczkę z Marysią i Pawłem, aby mojejmu Chrześniakowi pokazać tą niezwykłą atrakcję. Kopalnię trzeba zwiedzić w ramach zorganizowanej wycieczki, która prowadzona jest przez przewodnika. Oprowadza on po podziemnych trasach, pokazując różne komory, korytarze i kopalniane wyrobiska. W kopalni można podziwiać piękne kaplice, rzeźby wykonane z soli, a także dowiedzieć się więcej o historii i procesie wydobycia soli. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Wieliczka kopalnia soli.
28.05.2023Woliński Park Narodowy ma bardzo ciekawy czerwony szlak turystyczny, który najbardziej mi się podobał, a który wiedzie przez malownicze klify i wybrzeże. Od Międzyzdrojów do latarni Kikut piękne poszarpane klify robią wrażenie! Powalone, jakby zastygłe w połowie zbocza, zwisające drzewa, wygryzione przez morskie fale dziury w klifowym wybrzeżu. Można tutaj na własne oczy zobaczyć, jak silna i nieokiełznana jest działalność morza. Uroku temu miejscu dodają duże głazy wystające z morza. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Woliński Park Narodowy.
17.04.2023Wiedzieliśmy, że dziesięć dni to za mało, żeby zobaczyć na wyspie wszystkie polecane miejsca. Dlatego elastycznie podeszliśmy z Martą do zwiedzania i na bieżąco podejmowaliśmy decyzje, dokąd jechaliśmy danego dnia. Etna z naszych planów wypadła, bo niestety pogoda wyżej była zła. Najbardziej podobały mi się schody tureckie. Scala dei Turchi to imponujący biały klif, wysoki prawie na 100 metrów, niesamowicie kontrastujący z turkusową wodą, zwłaszcza filmowany z drona. Natomiast Marcie najbardziej podobał się półwysep San Vito, gdzie przeszliśmy widokowy, nadmorski szlak Riserva dello Zingaro. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Sycylia.
31.12.2022Koniec grudnia i Sylwestra spędziliśmy w regionie Apulia, czyli na włoskim obcasie. Jest to jeden z najbardziej słonecznych regionów nad Adriatykiem i wykorzystaliśmy to, by zobaczyć ciekawą i słynną linię brzegową Costa Adriatica. Białe klify, w których często można zobaczyć jaskinie, niektóre tylko dostępne od strony morza, na tle lazurowej wody wyglądają pięknie. Zwiedzaliśmy także nadmorskie porty, które zachowały swój historyczny wygląd oraz średniowieczne miasteczka położone w środku lądu. Najsłynniejsze z nich Alberobello słynie z trulli, czyli charakterystycznych domków o stożkowatych dachach, które wyglądają uroczo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Apulia.
13.11.2022Jesień to idealna pora, żeby odwiedzić Niżne Tatry. Dlaczego? Właśnie wtedy najczęściej jest stabilna pogoda, piękne światło i ciepłe kolory gór, które zachwycają od dolin po szczyty. Ludzi jest mniej na szlakach i można nacieszyć się ciszą. Pojechaliśmy z Martą do doliny Demianowskiej i kolejką wjechaliśmy na Chopok. Zrobiliśmy wycieczkę granią główną Tatr Niżnych, z której roztacza sie piękna panorama na Tatry Wysokie. Był to jeden z statnich dni bez śniegu w górach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Tatry Niżne.
04.09.2022Weekendowy spływ kajakami rzeką Wieprz z Agą, Martą, Jaśkiem i Mateuszem był bardzo udany. Rzeka w dolnym biegu płynie Pradoliną Wieprza, jest to jeden z najpiękniejszych zakątków lubelszczyzny. Wybraliśmy odcinek Baranów-Kośmin. Wieprz na tej trasie płynie wśród łąk, tworzy malownicze zakola, starorzecza i niewysokie, piaszczyste skarpy. Spływ zakończyliśmy pieczeniem kiełbasek na ognisku, po czym by tradycji stało się zadość oglądaliśmy Pradolinę Wieprza z lotu ptaka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: spływ kajakowy Wieprzem.
28.08.2022Dolina Rospudy stała się bardzo popularnym miejscem w mediach ze względu na budowę obwodnicy Augustowa. Protesty nie przyniosły skutku i ten piękny krajobrazowo teren został przecięty drogą szybkiego ruchu - Via Baltica. Mimo tego rzeka jest wspaniałym szlakiem wodnym na kajaki. W swym górnym biegu Rospuda przepływa przez wąskie jeziora, a zalesione wzgórza i porozrzucane na brzegach jezior głazy nadają krajobrazowi nieco górski wygląd. Natomiast w dolnym biegu rzeka Rospuda staje się szersza. Przy ujściu odcinek Rospudy otoczony jest puszczą i zwłaszcza z lotu ptaka sprawia wrażenie źródeł Amazonki. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Dolina Rospudy.
22.08.2022Tatry pokazały nam jakie potrafią być nieprzewidywalne pogodowo. Słońce, gęste chmury, deszcz i grad. Mieliśmy dwa słoneczne poranki, ale tylko jeden dzień bez opadów i w te dwa dni zrobiliśmy dwie drogi wspinaczkowe na Świnicy i Granatach. Niestety resztę wypadu w góry spędziliśmy z Darkiem na nieudanych wyjściach pod potencjalne drogi, które ciężko było przewspinać w mokrej ścianie. Mimo to cieszę się, że znów mogłem zobaczyć Tatry. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Świnica północny filar oraz Granaty środkowe żeberko.
15.08.2022Aga, Marta, Michał i wiecznie wesoły Tomek - równa się miło spędzony czas. Spływaliśmy kajakami Krutynią na odcinku: Spychowo - Zgon. Jest to szlak wodny, który prowadzi najpierw rzeką, a potem przez jeziora Zdróżno i Uplik. Kończyliśmy nasz spływ na jeziorze Mokre. Ten odcinek można przedłużyć wpływając dodatkowo na jezioro Kierwik krótkim łącznikiem z Krutyni. Woda w jeziorach była ciepła więc spływ urozmaiciliśmy sobie pływaniem wpław. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Krutynia spływ kajakiem.
10.08.2022Pobyt w Dolomitach był dość intensywny i bardzo przydał nam się kilkudniowy rest nad mazurskimi jeziorami. Pojechaliśmy na Pojezierze Olsztyńskie. Tamtejsze jeziora położone są w pofałdowanym terenie, dzięki czemu krajobraz jest ciekawy. Z lotu ptaka ta kraina wygląda jeszcze bardziej atrakcyjnie. Największe i najgłębsze jezioro Pojezierza Olsztyńskiego - jezioro Łańskie ma urozmaiconą linię brzegową z wieloma zatokami, pięknym półwyspem Lalka oraz kilkoma wyspami. Dopiero latając nad nim dronem mogłem docenić, jak piękne jest to miejsce. Inne jeziora, jak Pluszne Wielkie czy Wulpińskie, urodą mu nie ustępują. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Pojezierze Olsztyńskie.
30.07.2022Trudno mi uwierzyć, że tak dawno byłem ostatni raz w Dolomitach. Jest to moje ulubione miejsce wspinaczkowe w Alpach, a nie było mnie tu dekadę, nie wiem jak to się stało! Tym razem z Martą mniej się wspinaliśmy, a więcej chodziliśmy turystycznie poznając grupy górskie, które wcześniej nie były dla nas ciekawe wspinaczkowo. Chodziliśmy po via ferratach: Lamon na Tofanie oraz Cir Spitze i szlakach turystycznych, oferujących atrakcyjne widoki, zwłaszcza okiem drona. Dwa tygodnie minęły zdecydowanie za szybko, chyba dlatego, że były bardzo intensywne. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Dolomity zdjęcia dronem.
08.07.2022Wdzydzki Park Krajobrazowy to kolejne miejsce w Polsce, które bardzo chciałem obejrzeć z lotu ptaka. Serce parku krajobrazowego stanowi krzyż naturalnie utworzony z Jezior Wdzydzkich, na który składają się cztery połączone ze sobą akweny: Radolne, Gołuń, Jelenie i Wdzydze. Otoczone lasami jeziora z wyspami i półwyspami z góry wyglądają niesamowicie. Patrząc z tej perspektywy Wdzydzki Park Krajobrazowy przypominał mi krajobraz północnej Finlandii. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Wdzydzki Park Krajobrazowy.
17.06.2022Marcie zamarzyła się zatopiona kaldera na Morzu Egejskim. Lot jest dość krótki i już można zachwycać się niezwykłym archipelagiem. Santorini słynie z niewielkich biało-niebieskich domków, które piętrzą się na skalistym zboczu. Miasteczka położone na kalderze są bardzo wdzięcznym obiektem dla fotografów. Urocze uliczki i liczne zaułki tworzą niesamowity klimat. Będąc na wyspie warto spróbować tradycyjnych greckich potraw oraz santoryńskich specjałów. Pyszne jedzenie serwują tawerny ulokowane w portach, tam moim zdaniem podają najlepsze jedzenie za niewygórowaną cenę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Santorini.
07.06.2022Liwiec to niezbyt długa rzeka płynąca na Mazowszu, która niedaleko miejscowości Kamieńczyk wpływa do Bugu. Kilka lat temu w maju, kajakiem przepłynęliśmy z miejscowości Urle do Kamieńczyka. Liwiec na tym odcinku ma dość zmienny charakter, czasami przepływa przez łąki, ale częściej można podziwiać piękne, zazwyczaj sosnowe lasy. Tym razem spojrzałem na dolną część rzeki z lotu ptaka. Dla mnie z góry Liwiec wygląda ciekawiej. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Liwiec.
27.05.2022Podlasie to region, w którym jest mnóstwo ciekawych przyrodniczo miejsc. Jednym z nich jest dolina biebrzańska. Cisza i spokój w scenerii pięknych widoków rozlewiska Biebrzy. Ruszyliśmy szlakiem Biebrzańska Pętla, który biegnie przez: Goniądz - Strękowa Góra - Burzyn - Brzostowo - Radziłów - Goniądz. Na trasie można podziwiać drewniane kościoły, przydrożne krzyże i kapliczki, drewniane zagrody oraz dzięki licznym wieżom widokowym - malownicze podmokłe tereny Biebrzy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Biebrzański Park Narodowy.
21.05.2022Pojechaliśmy z bratową, bratem i chrześniakiem do malowniczego miasteczka na Podlasiu. Tykocin, bo o nim mowa, to niewielkie miasteczko położone nad Narwią, w otoczeniu dwóch parków narodowych: Biebrzańskiego oraz Narwiańskiego. Zwiedzaliśmy zabytki, spacerowaliśmy brukowanymi uliczkami pomiędzy drewnianymi chatami i smakowaliśmy lokalną kuchnię. Z kuchni żydowskiej najbardziej smakował mi kugel - zapiekana babka ziemniaczana z dodatkiem cebuli, jajek i kiełbaski z kurczaka. Spaliśmy na zamku w Tykocinie co szczerze polecam, bo naprawdę można poczuć w nim podlaską gościnność. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Tykocin.
24.04.2022Razem z Martą wybraliśmy się z Łeby na Łącką Górę, czyli na najwyższe wzniesienie w Słowińskim Parku Narodowym. Spacer zajął nam kilka godzin. Najpierw szliśmy szeroką plażą, po czym przeszliśmy przez ruchome wydmy na skraj Łąckiej Góry i ścieżką leśną wróciliśmy do miejsca startu. Polecam tą jedną z najładniejszych krajobrazowo wycieczek nad naszym morzem, zwłaszcza poza sezonem, gdy ruch turystyczny jest mały. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Słowiński Park Narodowy.
25.02.2022Gran Canaria to bardzo zróżnicowana wyspa. Różnorodność miejsc i atrakcji, jakie zapewnia Gran Canaria jest tak duża, że każdy powinien znaleźć tutaj coś dla siebie. Wydmy, góry i ocean dają bardzo dużo możliwości do aktywnego spędzania czasu. Bardzo dużo ludzi jeździ na rowerach, zwłaszcza szosowych po górskich serpentynach. Na wyspie jest dość gęsta sieć górskich szlaków, która zadowoli moim zdaniem każdego turystę górskiego. Plaże są zróżnicowane: piaszczyste, kamieniste, często wieje dość mocny wiatr, który bardzo cieszy fanów sportów wodnych zwłaszcza tych z żaglem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Gran Canaria.
12.01.2022Tegoroczny sezon na nartach biegowych rozpoczęliśmy z Martą na Kotelnicy Białczańskiej. Mimo, że śniegu jest mało, trasa jest w trakcie naśnieżania i nie ma wyciśniętego śladu, to świetnie było znów poczuć ślizg. Bardzo lubimy ten region narciarski, bo rozciąga się z niego przepiękny widok na Tatry, a w pobliżu są termy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Trasa biegowa Kotelica Białczańska.
09.01.2022Wycieczki po Pieninach o każdej porze roku są atrakcyjne krajobrazowo, ale poza sezonem na początku zimy w tych niewielkich górach nie ma takiego dużego ruchu turystycznego, jak podczas pozostałych pór roku. Dopisało nam szczęście i wyjścia na szczyty jak Wysoka, czy Sokolica kończyły się spektakularnymi widokami na Tatry i Podhale. Fajnie było znowu odwiedzić znajome miejsca i zobaczyć jak się zmieniają. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Pieniny.
13.12.2021Fuerteventura to wyspa, na której warto wylądować. Kto lubi się bawić i nie opuszczać miejsca pobytu będzie usatysfakcjowany, bo wiadomo - all inclusive i to tamto :-) ale oprócz tego sama wyspa to miesce piękne krajobrazowo. Można zobaczyć kaldery wulkanów wchodząc na nie wyznaczonymi szlakami, spacerować po piaszczystych wydmach czując powiew Afryki, oderwać się od zgiełku na Playa de Cofete i Playa Sotavento, czy pojeżdzić po bezdrożach samochodem z napędem na cztery koła. A tutejsza kuchnia to "niebo w gębie" dla miłośników owoców morza. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Fuerteventura.
19.11.2021Będąc w Łebie większość turystów idzie na wycieczkę kierując się na zachód w stronę Słowińskiego Parku Narodowego. Natomiast na wschód od kurortu także można zobacyć mierzeję z wydmami porośniętymi lasem, gdzie warto wybrać się na dłuższy spacer. Wzdłuż Mierzei Sarbskiej wytyczony jest szlak turystyczny, który prowadzi wąskim pasem lądu położonym między brzegiem Bałtyku, a jeziorem Sarbsko. W trakcie wędrówki wyznaczonymi ścieżkami możliwe jest zejście na plażę i powrót brzegiem morza do Łeby. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Mierzeja Sarbska.
06.11.2021Wracając z gór zatrzymaliśmy się na weekend w Miliczu. Pobliska Dolina Baryczy wśród swoich lasów kryje jeden z największych kompleksów stawów rybnych w Europie, a jednocześnie jeden z najbardziej fascynujących przyrodniczo obszarów w Polsce - Stawy Milickie. Entuzjaści fotografii przyrodniczej mają tu jedno z najlepszych miejsc do obserwacji ptaków, ale Dolinę Baryczy można zwiedzać na wiele sposobów. Kompleksy stawów można zobaczyć ze szlaków pieszym i ścieżek przyrodniczych. Dzięki sieci dróg leśnych i biegnących groblami, teren ten idealnie nadaje się na wycieczki rowerowe. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Stawy Milickie - Dolina Baryczy.
02.11.2021Będąc tydzień w Górach Stołowych udało nam się w dobrej pogodzie pochodzić w najciekawsze zakątki. Oczywiście byliśmy na Szczelińcu Wielkim, najwyższym szczycie tych gór i największej atrakcji, którą jest skalne miasto. Zrobiliśmy także wycieczki na Błędne Skały, Narożnik, Białe Skały, Skalne Grzyby czy Radkowskie Bastiony. Polska część Gór Stołowych jest dla mnie bardziej atrakcyjna krajobrazowo niż czeska, ale warto zobaczyć to pasmo po jednej i drugiej stronie granicy, zwłaszcza jesienią. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góry Stołowe.
23.10.2021Pojechaliśmy z Martą do Czech, by nacieszyć oczy kolorami jesieni w górach. Odwiedziliśmy skalne miasto Ostasz, płaski szczyt o wysokości 700 m położony w czeskiej części Gór Stołowych. Zbudowany jest z piaskowca. Woda i wiatr wyrzeźbiły w nim szczeliny i labirynty nad którymi górują skalne turnie. Na górze znajdują się punkty widokowe, z których roztaczają się panoramy na Broumowskie Ściany, Karkonosze, Góry Kamienne i Sowie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Ostaš Skalne Miasto.
21.09.2021Polecieliśmy na Islandię we czwórkę z Martą, Iwoną i Michałem. Naszą podróż wytyczyła nam pogoda, podążaliśmy tam, gdzie były znośne prognozy. Trzymaliśmy się mniej więcej drogi nr 1, czyli tzw. ring road wokół Islandii. Często zbaczaliśmy też w boczne szutrowe drogi, aż do momentu, gdy zatrzymała nas wezbrana rzeka. Z samego środka Islandii byliśmy zmuszeni zawrócić na północ, ale i tak było warto. W sumie na wyspie spędziliśmy dziesięć dni i wszyscy stwierdziliśmy zgodnie, że koniecznie trzeba na Islandię wrócić. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmy: Islandia ring road.
23.08.2021Zamarzyła nam się jazda rowerami po niedawno otwartym szlaku przez Mierzeję Wiślaną. Trasa rowerowa R10 to część międzynarodowej ścieżki, która prowadzi wokół Bałtyku. Odcinak po Mierzei ma długość około 50 kilometrów. Szlak jest zlokalizowany pomiędzy Zalewem Wiślanym i Zatoką Gdańską. Pierwszego dnia wybraliśmy odcinek z Krynicy Morskiej do granicy z Rosją. Jedzie się nim szutrową drogą, która prowadzi przez las z dala od samochodów. Nam zdecydowanie podobał się odcinek pokonany drugiego dnia pomiędzy Krynicą, a Kątami Rybackimi. Tu szlak prowadzi bliżej morza i są odcinki, gdzie jedzie się tuż przy plaży i drzewa nie zasłaniają widoku morza. Kto nie jechał trasą R10 przez Mierzeję Wiślaną, to polecam. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Mierzeja Wiślana.
08.08.2021Karkonosze w okresie wakacyjnym są wyjątkowo zatłoczone. Wchodziliśmy z Martą z górnego Karpacza na Śnieżkę i tylko dlatego, że chcieliśmy zrobić trening kondycyjny nie cofnęliśmy się i wchodziliśmy lawirując w tłumie. Chyba jeszcze nigdy w życiu nie stałem na szczycie z tyloma ludzmi na raz. Mimo wszystko Karkonosze mają coś w sobie, że chce się tam wracać. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Karkonosze.
31.07.2021Miały być Dolomity, ale pogoda wybrała Grimsel i mimo, że nie był to nasz pierwszy pobyt w tym rejonie Alp Berneńskich, to jest tam tyle pięknych dróg wspinaczkowych, że nie trzeba ich powtarzać. Miałem lekki niepokój na pierwszej drodze, bo było to moje pierwsze wspinanie po grudniowej operacji kręgosłupa. Jednak z każdym kolejnym wyciągiem nabierałem pewności w skale. Ta pierwsza górska droga w rejonie Sustenpass utwierdziła mnie w przekonaniu, że dam radę prowadzić nawet długie drogi. Resztę tripu spędziliśmy z Martą w rejonie Grimsel. Złą wiadomością jest to, że na początku tripu zepsuł się dron :-( Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Grimsel oraz Sustenpass.
22.06.2021Pojezierze Brodnickie nie należy do najpopularniejszych obszarów północnej Polski i właśnie w tym tkwi jego urok. Jest to świetne miejsce dla wszystkich preferujących aktywny wypoczynek na łonie natury. Z Martą wybraliśmy się na spływ kajakiem przez Brodnicki Park Krajobrazowy rzeką Skarlanką. W naszym wypadzie oczywiście towarzyszył nam dron. Nam z perspektywy kajaka najbardziej podobały się rozlewiska rezerwatu przyrody Bachotek. Potem zobaczyliśmy to miejsce okiem drona i stwierdziliśmy, że świat z góry wygląda jeszcze piękniej. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Brodnicki Park Krajobrazowy.
09.06.2021Szlak Wielkich Jezior Mazurskich znałem wyrywkowo z perspektywy żeglarza, pływając ze znajomymi jachtem jako gość. System dróg wodnych, umożliwiający żeglugę pomiędzy akwenami całej Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, wodami większych i mniejszych jezior, a także przedostawanie się z jednego obszaru do drugiego za pośrednictwem efektownych śluz, jazów, czy urokliwych kanałów robił na mnie duże wrażenie. Tym razem Szlak Wielkich Jezior Mazurskich widziałem z lotu ptaka i kręcąc ujęcia z drona byłem tym miejscem jeszcze bardziej zauroczony. Zapraszam do obejrzenia filmu i galerii zdjęć: Mazury Szlak Wielkich Jezior.
22.11.2020Jesienne, weekendowe wycieczki do Mazowieckiego Parku Krajobrazowego były odskocznią od smutnej, pandemicznej rzeczywistości. Chodziliśmy pomiędzy bagnami a piaszczystymi, leśnymi wydmami. Szlaki jak ten przez Goździkowe Bagno są atrakcyjnie poprowadzone, bo dzięki drewnianej kładce suchą nogą przechodzi się przez podmokłe tereny. W rezerwacie Bagno Całowanie można poczuć się jak na skraju biebrzańskich rozlewisk. W tym rezerwacie jest drewniana wieża widokowa. Pięknie wygląda też otoczone lasem Bagno Bocianowskie, zwłaszcza z lotu ptaka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Mazowiecki Park Krajobrazowy.
18.10.2020Tej jesieni kilka razy chodziliśmy z Martą wzdłuż Narwi, czasami zbaczając nad bagienne starorzecza, by obserwować ptaki. Wybudowanie stopnia wodnego w Dębem spowodowało spiętrzenie dolnego odcinka Narwi w miejscu, gdzie łączy się ona z Bugiem. Tak powstał Zalew Zegrzyński. Podwyższony poziom wody utrzymuje się w rzece, aż do Pułtuska. Ten odcinek jest wyjątkowo uroczy. Na rzece tworzą się w wielu miejscach wielkie rozlewiska, które dobrze widać z lotu ptaka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Dolina Dolnej Narwi.
30.08.2020Miały być Tatry, niestety nie dojechaliśmy z Martą, ponieważ zniechęciły nas pandemiczne korki na Zakopiance i wizja stania w covidowej kolejce po bilet wejściowy do Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zatrzymaliśmy się w Rabce Zdroju i treningowo wchodziliśmy na kilka szczytów Beskidu Wyspowego. Jak to mówią - lepszy rydz niż nic. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Beskid Wyspowy.
31.07.2020W ostatnim momencie zdecydowaliśmy się z Martą na dwutygodniową podróż po północnym wybrzeżu Francji. Samochodem ruszyliśmy w sobotę wczesnym rankiem z Polski i po przejechaniu 1700 kilometrów w niedzielę, w południe kąpaliśmy się w Kanale La Manche, tuż za miejscowością Dieppe. Północna część Normandii od Dieppe, aż po Étretat wygląda niesamowicie. Skalne klify nad kamienistymi plażami wyglądają pięknie, zwłaszcza, gdy w morzu jest przypływ. Środkowe wybrzeże od Deauville do Grandcamp jest już zupełnie inne, bo tu więcej jest plaż piaszczystych z wydmami. Natomiast północno-zachodnia część Normandii, półwysep Cotentin, aż po Mont Saint-Michel to wyjątkowe plaże, gdzie różnica między przypływem i odpływem wynosi do 4 metrów. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Normandia.
05.07.2020Mazury uważane są za jeden z najpiękniejszych rejonów w Polsce, a latem są wyjątkowo atrakcyjne. Wybraliśmy się z Martą na kajaki, by delektować się widokiem jezior skąpanych w blasku słońca i otoczeniu zieleni. Płynęliśmy Krutynią od miejscowości Zgon do jeziora Bełdany. Powtórzyliśmy szlak kajakowy, którym płynęliśmy razem 18 lat temu. Co się zmieniło? Jest więcej miejsc, gdzie można wypożyczyć kajaki, co sprawia, że na rzece jest ich dużo, a czasami bardzo dużo, zwłaszcza w weekendy. Pracownicy Mazurskiego Parku Krajobrazowego zaostrzyli przepisy i teraz legalnie nie wolno wychodzić na brzeg, gdy płynie się przez rezerwaty przyrody. To miejsce jest piękne i póki jeszcze można, warto je zobaczyć. Mnie oczarowały widoki z lotu ptaka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Krutynia spływ kajakiem oraz Mazurski Park Krajobrazowy.
14.06.2020Czerwcowy, długi weekend spędziliśmy z Martą w Wigierskim Parku Narodowym. Krajobrazowo jest to ciekawe miejsce. Północny obszar parku jest pagórkowaty, z licznymi wzniesieniami i obniżeniami terenu, dużą liczbą jezior i dolin rzecznych. Część południowa to tereny o lekko sfalowanej lub płaskiej powierzchni. Tereny te są świetne do jazdy na rowerze, zwłaszcza, że ruch samochodowy nie jest uciążliwy. Z jeziora Wigry rozpoczyna się szlak kajakowy Czarnej Hańczy. Rzeka na tym odcinku meandruje i płynie dość leniwie, a jedyną przeszkodą na odcinkach puszczańskich są powalone przez wiatr lub bobry drzewa. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Wigierski Park Narodowy
07.06.2020Roztocze w krótkim czasie po raz drugi? Oj tak, bo wiosna w tym miejscu jest kusząca. Szlaki wśród wzgórz mogą zmęczyć, pieszo, rowerem, ale także kajakiem. Tak, tak rzeka Wieprz to wyjątkowy szlak wodny, który jest chyba trochę niedoceniany wśród okazjonalnych kajakarzy, ale jak ktoś już spływa w dół to jest w siódmym niebie. Szlaki rowerowe są przemyślane i tak poprowadzone, że z przyjemności z nich korzystania cieszy się spora grupa cyklistów. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Roztoczański Park Narodowy
24.05.2020Tym razem z Martą pojechaliśmy na Kaszuby. Dawno tam nie byliśmy i stęsknieni widoku jezior położonych pomiędzy wzgórzami pojechaliśmy na weekend do Ostrzyc. Kaszubski Park Krajobrazowy to niezwyłe miejsce, gdzie występuje krajobraz podgórski. W maju nie ma tam zbyt wielu ludzi, dzięki temu łatwiej jest zobaczyć żurawie i nie trzeba stać w kolejce, by wejść na wieżę na Wieżycy, skąd rozciąga się piękny widok. Pierwszy raz latałem tam dronem i tak jak się spodziewałem, widoki z lotu ptaka mnie zachwyciły. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Kaszubski Park Krajobrazowy.
17.05.2020Wiosna na Roztoczu w okolicach Szczebrzeszyna to krajobraz, w którym dominuje eksplozja kolorów. Długie wąskie poletka tworzą niezwykłą mozaikę barw, a żółte rzepakowe paski wyglądają wyjątkowo w tej palecie barw. Weekend, który spędziliśmy z Martą w Szczebrzeszyńskim Parku Krajobrazowym, wspominamy bardzo miło, bo Roztocze Szczebrzeszyńskie o tej porze roku jest moim zdaniem najbardziej atrakcyjne krajobrazowo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Roztocze Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy.
Zamość to jedno z najładniejszych miast w Polsce. W 1992 roku zamojskie Stare Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Spacerując nocą w czasie pandemii po pustej starówce szukaliśmy chociaż jednej otwartej knajpki. Niestety nie znaleźliśmy i dlatego powstał ten krótki filmik.
10.05.2020Pojechaliśmy z Martą na Mierzeję Helską. Wyjazd nad polskie morze wczesną wiosną nie jest praktykowany przez wiele osób. W końcu morze kojarzy się z plażą, słońcem i ciepłem. Ten okres ma kilka zalet: jest mało ludzi, na plaży jest większa szansa zobaczyć szarą fokę i częściej niż latem jest dobra przejrzystość powietrza. Ostatnia zaleta jest najważniejsza, gdy mierzeję obserwuje się z lotu ptaka. Mieliśmy szczęście i pierwszy raz zobaczyliśmy szarą fokę na polskiej plaży. Mierzeja z góry okiem drona wyglądała zjawiskowo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Półwysep Helski.
03.05.2020W trakcie pandemii dalsze podróże zamieniłem na krótkie wypady tuż poza Warszawę. Jednym z moich ulubionych miejsc są Ławice Kiełpińskie. Położone są na północ od Warszawy, a ich niewielki fragment znajduje się w granicach miasta. Ławice Kiełpińskie obejmują obszar wysp, piaszczystych ławic oraz wód płynących i brzegów rzeki Wisły. Wyspy w nurcie rzeki różnią się wyglądem. Możemy tu obserwować zarówno piaszczyste ławice, jak i wyspy porośnięte drzewami. Z lotu ptaka to miejsce wygląda imponująco. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu z drona: Ławice Kiełpińskie.
19.04.2020Pandemia ograniczyła niestety dalsze podróże, ale nawet blisko domu można znaleźć ciekawe miejsca, które raz na jakiś czas warto odwiedzić, by się przekonać jak się zmieniły. Zamek Liw niestety został ogrodzony siatką, a jeszcze w 2008 roku, co widać na starszych zdjęciach - nie był. Teren jest zamknięty i pociesza tylko fakt, że zamek został częściowo odrestaurowany i dzisiaj z góry prezentuje się zacnie. Polecam wycieczkę do Liwia. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Zamek Liw.
26.03.2020
Minęły już ponad dwa lata, gdy nakręciłem prawie 2/3 ujęć z tego filmu, dla mnie wtedy kluczowych, bo z rozlewiskami. Niestety w ostatnich latach w Kampinosie bagna często wysychały. Wciąż jednak brakowało mi ujęć i nie dopisywało mi szczęście, by trafić podczas spacerów na odpowiednie światło. Przedwiośnie się kończyło, a ja zostawiłem ten projekt na kolejny rok. Dopiero w tym miesiącu wreszcie skończyłem i z jednodniowych wypadów powstał krótki film o Kampinoskim Parku Narodowym.
06.02.2020Tegoroczna zima w Polsce jest chyba najcieplejsza odkąd prowadzi się pomiary meteorologiczne. Nie doczekaliśmy się śniegu na nizinach, nawet na Suwalszczyźnie wciąż go nie ma i dlatego w poszukiwaniu warunków do biegania na nartach pojechaliśmy na Podhale. W Kościelisku na Chotarzu są na szczęście przygotowane trasy, na których późno jak na tę porę roku rozpoczęliśmy z Martą nasz sezon narciarski. Warunki do biegania były dobre, ale pogoda bardziej przypominała koniec marca, a nie stycznia. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Kościelisko Chotarz trasy biegowe.
05.01.2020W poszukiwaniu zimy pojechaliśmy z Martą i Andrzejem do Narwiańskiego Parku Narodowego. Chcieliśmy przejść kładką poprowadzoną w poprzek doliny Narwi. Kładka o długości 1050 m pozwala odwiedzającym na dotarcie do "serca" parku, bez konieczności korzystania z łodzi lub kajaka. Niewątpliwą atrakcją tej ścieżki jest przeprawa przez liczne w tym miejscu koryta rzeczne przy pomocy pływających pomostów umocowanych na linach. Niestety okazało się, że największa atrakcja parku jest zamknięta. Spacerowaliśmy w innych ładnych miejscach nad Narwią, ale niedosyt z tego wypadu pozostał. Trzeba tam wrócić, gdy kładka zostanie ponownie otwarta. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć z: Narwiańskiego Parku Narodowego.
01.12.2019Póżna jesień w Bolimowskim Parku Krajobrazowym jest dobrą porą na obejrzenie tego miejsca z lotu ptaka. Tylko z tej perspektywy można zobaczyć jak piękną i niesamowitą rzeką jest Rawka. Przez wiele kilometrów Rawka meandruje wśród łąk i lasów, a kolory jesieni podkreślają urodę tego miejsca. Z jednodniowych wypadów powstał krótki film o Dolinie Rawki. Zdjęcia z drona z Bolimowskiego Parku Krajobrazowego.
12.11.2019Latem, a potem jesienią kilka razy jeździliśmy z Martą do Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. To wyjątkowe miejsce, gdzie uroczo meandruje rzeka Bug. Kraina ta jest pełna kontrastów, obok suchych i piaszczystych wydm, są podmokłe lasy okalające starorzecza. Najlepiej to widać z góry okiem drona. Z tych jednodniowych eskapad powstał krótki film, na który zapraszam. Zdjęcia z Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego.
26.10.2019Jesień na Costa Calida to ostatnie chwile, gdy można cieszyć się ciepłym morzem i dużą ilością słońca. W tym regionie oprócz pięknych plaż są też ciekawe miejsca, gdzie można obserwować ptaki, a zwłaszcza rzadko występujące w Europie flamingi. Niedaleko od morza w głębi lądu są góry: Sierra de la Pila i Sierra Espuna. Krajobrazowo są to miejsca warte odwiedzenia. Można je poznawać chodząc szlakami trekkingowymi, jeżdżąc na rowerze, a w Sierra Espuna są ściany, gdzie poprowadzone są wielowyciągowe drogi wspinaczkowe. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Costa Calida, Sierra Espuna oraz Sierra de la Pila.
08.09.2019Bory Tucholskie to jeziora otoczone wielkimi kompleksami leśnymi. Tym razem nie byliśmy z Martą na terenie parku narodowego, ale we wschodniej części Borów Tucholskich, w okolicach miejscowości Osiek. Chodziliśmy m. in. nad jeziorami: Czarne, Radodzierz, Kałębie... Oczywiście był z nami dron i dzięki temu mogliśmy zobaczyć po raz pierwszy te tereny z lotu ptaka. Z tej eskapady powstał krótki film, na który zapraszam. Zdjęcia z Borów Tucholskich.
25.08.2019Alpy zawsze wygrywały z Pirenejami, gdy podejmowałem decyzję o wypadzie na górskie wspinanie. Po pierwsze są wyższe, większe i mają bardziej spektakularne i poważniejsze ściany wspinaczkowe. Oczywiście są też bliżej położone i łatwiej dostępne z Polski samochodem, ale połączenia lotnicze pozwalają na wyrównanie czasu dotarcia. Byliśmy z Martą w Parku Posets Maladeta, gdzie znajduje się najwyższy szczyt Pirenejów Pico de Aneto 3403 m. Rejon niesamowity, większość dróg wspinaczkowych nieobitych, poprowadzonych w granicie. Wspaniałe trady. Pięknie wytyczone szlaki turystyczne, ale trzeba się przygotować na długie podejścia i zejścia. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie oraz do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Pireneje.
29.07.2019Tym razem pojechaliśmy w Dachstein, masyw górski Alp Salzburskich, położony w Austrii. Martę urzekł widok południowych ścian trzech wielkich szczytów: Torstein, Mitterspitz i Hoher Dachstein. Wspinanie w tym rejonie Alp jest wielką przygodą. Drogi są długie i wymagają sporego doświadczenia w poruszaniu się w alpejskich ścianach. Wspinaliśmy się na Kleiner Koppenkarstein 2832 m, drogą Leichte Beute, która startuje wprost z lodowca, a po jej ukończeniu schodziliśmy via ferratą. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie oraz do obejrzenia galerii zdjęć Dachstein.
25.06.2019Miał być wyjazd w Alpy, ale pogoda nie dawała szans na wspinanie na ścianach, które Martę i mnie interesowały. W Warszawie męczący upał więc postanowiliśmy się schłodzić. Wszystko zaczęło się od kupienia tanich biletów lotniczych do Norwegii. Co było potem? Dziesięć dni niezwykłej przygody wśród płaskowyżu, gór i fiordów. Włóczenie się po pustkowiach z dronem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć:
Hardangervidda oraz Folgefonna.
09.06.2019Wybraliśmy się na Jurę z Martą i Mateuszem. Weekendy w skałach są miłą odskocznią od codzienności. Wspinaliśmy się na Górze Biakło i po raz pierwszy skusiłem się, by kręcić wspinanie dronem :-) Jest to dość dziwne uczucie, że samemu w tym momencie się nie wspinam, a przeżywam to widząc okiem drona, z którego perspektywa jest zupełnie nowym spojrzeniem na wspinaczkę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Góra Biakło
05.05.2019Suwalski Park Krajobrazowy to kraina wzgórz, dolin i jezior. Byliśmy tu z Martą kilka razy o różnych porach roku i miejsce to zawsze nas zachwycało. Tym razem był z nami dron :-) Jego sokole oko pozwoliło nam zobaczyć Suwalszczyznę z góry, z zupełnie innej pespektywy. Znane nam miejsca odkrywaliśmy na nowo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu:
Suwalski Park Krajobrazowy.
22.04.2019Puszcza Napiwodzko-Ramucka obejmuje duży kompleks lasów i jezior, a rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona. Bogatą sieć cieków wodnych stanowią m.in. większe rzeki takie jak: Omulew, Łyna i Orzyc. W części północno-wschodniej dominuje krajobraz morenowy. Teren jest idealny do latania dronem. Kilka wylatanych godzin dało możliwość nagrania materiału, który posłużył do zmontowania filmu. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Puszcza Napiwodzko-Ramucka.
24.02.2019Góry Bialskie to jedno z najlepszych miejsc do biegania na nartach w Polsce. Biegliśmy z Martą szlakiem Bielice _ Dolina Białej Lądeckiej _ schronisko Paprsek. Szlak łagodnie wznosi się wzdłuż doliny rzeki Białej Lądeckiej i przecina pętlę Biały Spław. Kolejnego dnia wbiegliśmy z Nowej Morawy na przełęcz Sucha, a ostatniego dnia zrobiliśmy wycieczkę przez Żmijowiec. Każda z tur była warta wysiłku i zrobienie jej było niezapomnianą przygodą. Żmijowcem biegliśmy po raz drugi i w Góry Bialskie na narty także nie raz jeszcze wrócimy :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góry Bialskie narciarskie szlaki biegowe oraz Śnieżnik narciarska trasa biegowa.
27.01.2019Tegoroczna zima była do tej pory tak ponura na Mazowszu, że musieliśmy z Martą jakoś ją odczarować i postanowiliśmy spędzić tydzień na Lanzarote. Najbardziej spodobał się nam Park Timanfaya, z jego niesmaowitymi kolorami i wulkanicznymi krajobrazami oraz północno-wschodni kraniec wyspy z urwistym brzegiem. Słońce, wiatr, wulkany i lawa towarzyszyły nam praktycznie w każdym zakątku wyspy. Z powodu silnego, porwistego wiatru dron tym razem nie mógł się wykazać. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Lanzarote.
28.12.2018Karkonosze są piękne o każdej porze roku, ale zimą mają wyjątkowy urok. Wybraliśmy się z Martą do schroniska Samotnia, które położone jest w Kotle Małego Stawu. Schronisko zimą jest odwiedzane przez zdecydowanie mniejszą liczbę turystów niż latem, jest też dużo bardziej kameralne niż niedaleko położone schronisko Strzecha Akademicka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Karkonosze.
26.11.2018Uwielbiamy z Martą jeździć do Kazimierza Dolnego. Nie ma naszym zdaniem drugiego tak pięknego i klimatycznego miasteczka w Polsce. Urzeka jego architektura, licznie zachowane kamienice, spichlerze oraz górujące nad miasteczkiem ruiny zamku, wzniesionego przez króla Kazimierza Wielkiego. Unikatowe jest to, że na obrzeżach miasteczka można chodzić po okolicznych wąwozach, z których najpiękniejszy jest Wąwóz Korzeniowy Dół. Fajnym pomysłem jest też przepłynięcie promem na drugą stronę Wisły do zamku Janowiec. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Kazimierz Dolny.
13.11.2018Ustka to popularny nadmorski kurort. Latem w upalne dni plaża jest oblegana przez turystów i trudno się temu dziwić. Ustka i jej okolice to jedno z najpiękniejszych miejsc nad morzem w Polsce. Plaża w Ustce przedzielona jest na dwie części (wschodnią i zachodnią). Oddziela je rzeka Słupia, która w tym miejscu uchodzi do morza. Jesienią jest tu już ciszej, a oko drona daje możliwość ujrzenia tych plaż w zupełnie innej perspektywie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Ustka.
04.11.2018
Jadąc nad morze zatrzymaliśmy się na Pojezierzu Starogardzkim na Kaszubach. Prawie nie wiało, było piękne światło, jesienne kolory... Dron ruszył do akcji :-) Filmowałem Jezioro Borzechowskie, które jest połączone wąskim przesmykiem z Jeziorem Szteklin. Fajny plener, człowiek czuje się, jakby oglądał jedno z fińskich jezior.
26.10.2018Wkra jest typową polską, nizinną rzeką. Spływy kajakowe Wkrą są cenione przez turystów ze względu na malownicze krajobrazy, rzeka wije się wśród łąk, pól i lasów, czasem wrzyna się w kilkumetrowe piaszczyste zadrzewione skarpy. Liczne meandry pozwalają za każdym zakrętem odkrywać nowy uroczy krajobraz, jednak dopiero okiem drona Wkra wygląda pięknie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Wkra spływ kajakowy.
16.09.2018Ostatni raz w Sulovie byłem prawie 5 lat temu, wtedy wspinaliśmy się we czwórkę: Zuza, Ferdo, Adam i ja. To były fajne dni, w skałach było pusto, cicho. Wieczorami długo leżeliśmy w płachtach biwakowych na łące, piliśmy piwo rozprawiając raz po czesku, raz po polsku o wspinaniu i górach. Tym razem wspinaliśmy się z Tomkiem. Momentami trzeba było czekać, aż zwolni się droga, ale wesoła atmosfera miejscowych wspinaczy bardzo przypadła nam do gustu. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Sulov.
06.09.2018
Zebrało mi się na wakacyjne wspomnienia i złożyłem krótki film z Rumunii. Miło wspominam podróż po Transylwanii :-)
03.09.2018Góry Trascau mimo, że niezbyt wysokie, są krajobrazowo bardzo ciekawe. Największe wrażenie robią krasowe wąwozy. Skalne ściany w Cheile Turzii osiągają nawet 300 metrów wysokości. Z daleka kuszą, by się na nich wspinać, z bliska odstrasza jednak kruszyzna skał. Mimo, że są tam linie wspinaczkowe, to nie widzieliśmy nikogo, kto by z nich korzystał, choć pogoda była idealna. Turystycznie góry warte odwiedzenia, ale szlaki są zaskakująco długie, a przez to kondycyjnie wymagające. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Góry Trascau.
29.08.2018Odwiedziliśmy z Martą miasto, które skrywa potworną przeszłość, ale to właśnie ona stała się siłą napędową transylwańskiej turystyki. Drakula uczynił Sighisoarę nieśmiertelną. Irlandzki pisarz Bram Stoker nigdy nie zawitał do Transylwanii, ale jego powieść o wampirze Drakuli okazała się na tyle sugestywna, że w świadomości zbiorowej rumuńska kraina stała się królestwem grozy, z ponurymi wieśniakami, gotyckim zamkiem na szczycie góry i nieodłącznym wyciem wilków w tle. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Sighisoara.
24.08.2018Góry Fogaraskie to najwyższe pasmo Karpat Południowych oraz całej Rumunii. Najczęściej przyjeżdża się tu na wędrówkę kilkudniową z biwakami, albo korzysta się z Trasy Transfogarskiej i z okolic jeziora Bâlea Lac, by wejść na najwyższe szczyty tych gór: Moldoveanu i Negoiu. Turystyczne dreptanie w tych górach jest dość wymagające, bo szlaki między schroniskami są długie. Jednak wysiłek wynagradzają krajobrazy, które mi bardzo przypominały Tatry Zachodnie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Góry Fogarskie.
18.08.2018Kolejne miejsce jakie chcieliśmy zobaczyć to Muntii Parang, góry, przez które przebiega najwyżej położona droga w Rumunii. Transalpina to obok trasy Transfogaraskiej, najbardziej znana widokowa droga w Rumunii. Łączy ona miejscowość Novaci na południu z Sebeş na północy i przebiega przez przełęcz Urdele o wysokości 2145 metrów co sprawia, że widoki, jakie oferuje Transalpina są bardzo spektakularne. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Transalpina.
16.08.2018Pojechaliśmy z Martą do Rumunii. Pierwsze miejsce w którym się zatrzymaliśmy po przekroczeniu granicy z Węgrami, to Góry Apuseni. Nie są wysokie, przypominają trochę Bieszczady, ale są dzikie, mało zaludnione i zachowały pasterski charakter. Ma się wrażenie, że czas tu się zatrzymał. To jedno z ostatnich miejsc w Europie, gdzie czuć górską wolność i wszelakie zakazy jeszcze tu nie dotarły. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Góry Apuseni.
03.08.2018Ganek to położony w głównej grani Tatr wybitny masyw, jest to jedno z piękniejszych miejsc w Tatrach. Otaczające ten wysoki szczyt doliny: Rumanowa, Ciężka i Kacza zawieszone są wysoko wśród potężnych ścian. Z Darkiem i Tomkiem wybraliśmy się na drogę zachodnim filarem. Kończy się ona na głównym wierzchołku Ganku, jest widokowa, prowadzi litą skałą i by pod nią podejść trzeba poświęcić trochę czasu. Wypad był bardzo fajny i wyjątkowo zabawny, ale jak miałoby być inaczej, gdy w zespole znajdzie się wesoła Gaduła :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Ganek oraz filmu.
26.07.2018
Wracając z Alp zrobiliśmy przystanek w mieście, które poza Pragą jest najczęściej odwiedzanym miejscem w Czechach. Ceski Krumlov leży nad brzegami Wełtawy, a miasto powstało wokół XIII-wiecznego zamku. Do dnia dzisiejszego centrum miasta zostało nienaruszone pomimo rozwoju przemysłu w XIX wieku. Dzięki temu mamy wrażenie podróży w czasie. W 1992 roku starą część miasta wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Uroczy Krumlov można zobaczyć na krótkim filmie.
23.07.2018Mimo, że nie był to nasz pierwszy pobyt w tym rejonie Alp Berneńskich, to wspinaliśmy się w miejscach, których dotąd nie znaliśmy. Marcie najbardziej podobał się Bachlital, natomiast mi ciut bardziej długie wspinanie na 400 metrowej ścianie Mittagfluh. Jednak prawie wszystkie linie wspinaczkowe, na których byliśmy, były ładne. Na żadnej nie było kruchej skały. Przewspinaliśmy siedem długich dróg w górach, a cztery krótsze - po 120 metrów :-) Odjeżdżaliśmy ze Szwajcarii zmęczeni, ale bardzo zadowoleni. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Grimsel.
15.07.2018
Dzień restowy wymuszony nocnymi i porannymi opadami deszczu, spędziliśmy na krótkiej wycieczce do uroczego wąwozu. Przełom Rosenlaui (Gletscherschlucht Rosenlaui), to wąski wąwóz poniżej lodowca Rosenlaui w Szwajcarii. W skale wykuto i zabezpieczoną ścieżkę o długości 573 metrów z kilkoma tunelami i różnicą wysokości 155 metrów. Wąwóz można zobaczyć na filmie.
14.07.2018W poprzednim roku pogodę mieliśmy z Martą fatalną, na Susten był jeden dzień bez deszczu. Wtedy postanowiliśmy, że wrócimy tu. Tym razem wspinaliśmy się w innym sektorze. Początek był trudny, bo ciężko po kilku miesiącach znowu uwierzyć w bajeczne tarcie granitowych płyt skalnych. Patrząc na nie wydają się gładkie prawie jak szyba, ale dotykając skałę czuje się jej niezwykłą chropowatość. To jest klucz do tego, by dobrze ustawić nogi i opierając się rękoma, wspinać się czując pod sobą tylko powietrze. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Sustenpass.
10.07.2018Tegoroczny alpejski trip rozpoczęliśmy z Martą od Hohe Wand. Jest to krasowy płaskowyż położony na przedgórzu wschodnich Alp, powyżej 1000 metrów, a długość jego urwistych ścian osiąga kilka kilometrów. Możliwość wspinania wielowyciągowego skłoniła nas, by przybyć w to miejsce. Wspinaliśmy się na Großen Kanzel drogą Fredsteig oraz kolejnego dnia trochę trudniejszą linią Neuer Innerkoflersteig kończącą się niedaleko Skywalk. Obie drogi są ładne, poprowadzone w dobrej jakości skale. Było to dobre przetarcie przed kolejnymi naszymi celami, które zaplanowaliśmy w Alpach w Szwajcarii. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Hohe Wand.
10.06.2018Upalny weekend spędziliśmy z Martą i Markiem spływając kajakami Bzurą z Sochaczewa do Kamionu. Ten odcinek rzeki jest ciekawy i urozmaicony, z licznymi meandrami, na których w dolnym biegu można spotkać wysokie skarpy jak i dzikie, piaszczyste plaże. Na jednej z nich miło spędziliśmy wieczór przy ognisku. Rano ruszyliśmy dalej z początkowym zamiarem wypłynięcia na Wisłę, jednak zgodnie stwierdziliśmy, że Wisła będzie naszym oddzielnym kajakowym wypadem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Bzura spływ kajakowy.
06.05.2018Słowackie Tatry Zachodnie nawet w majówkę na szczęście nie są zatłoczone. Mało popularne, długie doliny są puste, a wycieczki po nich można odbywać nie tylko maszerując pieszo, ale także na rowerach. Pierwszą dolinę jaką z Martą przeszliśmy to Raczkowa. W jej górnej części znajdują się urocze stawy, które były jeszcze skute lodem. Doliną Cichą jeździliśmy rowerem. W Koprowej natomiast wycieczka była rowerowo-piesza, doszliśmy do Niżnego Ciemnosmerczyńskiego Stawu. Doliną Kamienistą doszliśmy na Pyszniańską Przełęcz w głównej grani Tatr Zachodnich, skąd podziwialiśmy widoki na Bystrą, czy Kamienicę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Dolina Cicha rowerem, Dolina Kamienista, Dolina Raczkowa, Dolina Koprowa
28.04.2018Majówka. Zatrzymaliśmy się z Martą na Jurze w Rzędkowicach, gdzie dawno się nie wspinaliśmy. Z samego rana udało nam się dostać do dróg mniej popularnych, obitych. Po dwóch godzinach wolne były tylko te linie wspinaczkowe, gdzie trzeba zakładać własne przeloty. Potem nawet nieliczne drogi tradowe były zajęte. Widok wiszących wędek na drogach gdzie nikt się nie wspina, tłok samochodów i rozbitych namiotów na patelni pod Okiennikiem Rzędkowickim, gdzie oficjalnie od lat jest zakaz biwakowania... to sprawiło, że pojechaliśmy na Słowację w Tatry. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Rzędkowice
21.04.2018Marek namówił nas na spływ kajakiem Pilicą. Spotkaliśmy się w Spale i tam zwodowaliśmy kajaki. Płynęliśmy w cztery osoby i cieszyliśmy się ciszą i brakiem tłumów na rzece. Ten odcinek Pilicy jest wyjątkowo urozmaicony krajobrazowo. Liczne meandry na rozległych łąkach, brzegi rzeki porośnięte wikliną, las widoczny w oddali, mijane po drodze średniowieczny zamek i kościół w Inowłodzu sprawiły, że był to naprawdę bardzo udany spływ. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i filmu: Pilica spływ kajakiem.
15.04.2018W tym roku wiosna jest wyjątkowo ciepła i sezon wspinaczkowy otworzyliśmy w połowie kwietnia. Wybraliśmy się na Jurę, na Górę Biakło, gdzie nadal można wspinać się także tradowo. Mało już takich miejsc zostało na Jurze, a szkoda. Z Martą i Mateuszem byliśmy jedynym zespołem wspinającym się na własnej asekuracji. Obicia z ostatnich lat przyciągają na Górę Biakło coraz więcej sportowych wspinaczy. Żałuję, że to miejsce nie zostało w pełni tradowe. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góra Biakło
04.03.2018W Beskidzie Niskim, na pograniczu Magurskiego Parku Narodowego, jest jedno z najmniej zaludnionych miejsc w Polsce, które w zimie jest rajem dla biegających narciarzy. To taka nasza mała Skandynawia, tam można poczuć przestrzeń, wolność, a miejscowi na dzień dobry przekornie mówią "Witaj na końcu świata". Biegnąc główną, 50 kilometrową pętlą, trzeba wykazać się prawdziwym hartem ducha i być świetnie przygotowanym fizycznie. Kto w to nie wierzy i powątpiewa, niech spróbuje. Beskid Niski jest moim zdaniem niedoceniany i wciąż mało znany, a jego Śnieżne Trasy przez Lasy są świetnie poprowadzone w terenie i mają niepowtarzalny urok. Kto nie lubi komercji, ceni spokój i obcowanie z naturą, a przy tym kocha biegać na nartach powinien odwiedzić to miejsce, bo naprawdę warto. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Beskid Niski Śnieżne Trasy przez Lasy.
29.12.2017Góry Izerskie to jedno z najlepszych miejsc do uprawiania narciarstwa biegowego w Polsce. Korzystne ukształtowanie terenu, długi sezon z niemal pewnym śniegiem każdej zimy i bardzo dobrze utrzymane trasy biegowe, to główne powody atrakcyjności tego obszaru. Wybraliśmy się z Martą w Góry Izerskie, by przebiec dość niedawno utworzony szlak prowadzący ze Stogu Izerskiego do Jakuszyc, nazwany Szlakiem Cietrzewia. Bardzo nam się podobał ten szlak i za jakiś czas z pewnością na niego wrócimy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Izerski Szlak Cietrzewia oraz na film.
17.10.2017Jesień jest przez wielu uznawana za najlepszy czas na górskie wędrówki. Wszędzie czekają na nas zupełnie inne barwy, niż jeszcze niedawno, gdy w górach panowało lato. Tym razem chodziliśmy z Martą po Karkonoszach w zachodniej i wschodniej części. Dla mnie te góry najładniej wyglądają zimą, ale jesienią też zachwycają i to nie tylko ze względu na kolory, ale na inaczej padające światło słoneczne. Wracając do Warszawy wybraliśmy się na wycieczkę w sąsiadujące z Karkonoszami Rudawy Janowickie. To niezbyt wysokie pasmo górskie jest urocze jesienią. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Karkonosze oraz Rudawy Janowickie.
30.09.2017Pojechaliśmy z Martą znowu w Góry Choczańskie, aby tym razem wejść na najwyższy szczyt w tym paśmie. Wielki Chocz to bez wątpienia jedna z ciekawszych gór, a zarazem jeden z najlepszych punktów widokowych na Słowacji. Roztacza się z niej wspaniały widok na Tatry, Niżne Tatry, Małą i Wielką Fatrę oraz Babią Górę. Niestety czasami prognozy pogody zapowiadają piękną pogodę na kolejny dzień, ale rzeczywistość w górach jest inna. Mimo, że czasem jestem zawiedziony takim obrotem sprawy, to jednak ta nieprzewidywalność nawet niskich gór, pozostawia zagadkowe pytanie - jaki naprawdę będzie jutrzejszy dzień :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góry Choczańskie.
03.09.2017Durny Szczyt to jeden z najwyższych, czwarty pod względem wysokości, wybitny szczyt Tatr. Od dawna miałem ochotę na wspinanie się południowo-zachodnim filarem tej góry. Andrzeja nie musiałem długo namawiać, spojrzał na filar i mieliśmy już plan. Droga ta jest długa i niezbyt łatwa orientacyjnie na starcie. Nie ma na niej praktycznie nic pozostawionego przez poprzedników. Na pierwszym wyciągu w trudnościach był wbity tylko jeden hak. Droga była piękna i na długo zostanie w mojej pamięci. Następnego dnia wspinaliśmy się na Żółtej Ścianie drogą Korosadowicza. Popularna wśród taterników turnia ma drogi częściowo ubezpieczone. Droga Korosadowicza to lita, piękna linia, tylko czy nie za dużo na niej obicia? Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Durny Szczyt oraz Żółta Ściana.
16.08.2017Pogoda zburzyła nasze plany i zarazem wytyczyła plan działania na ostatni etap naszego wspinaczkowego tripu. Wyszło słońce i wyschły płyty w Grimsel. Tam się udaliśmy i wspinaliśmy się na przepięknej drodze Schnaggaslider. Załamanie pogody w Alpach znowu nadciągało z zachodu. Dlatego po zrobieniu drogi Jugendweg w rejonie Sustenpass, udaliśmy się w Alpy Glarneńskie na wschodzie Szwajcarii. Wspinaliśmy się na ścianie Bruggler. Droga Silvestr była ostatnią wielowyciągówką w jaką udało się wbić. Mało było wspinania, bo pogoda nie dopisała. ALE MY TU JESZCZE WRÓCIMY :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Grimsel, Sustenpass oraz Bruggler.
11.08.2017Jagihorn to szczyt jak na Alpy zaledwie trzytysięczny, ale ma wielką, skalną ścianę, która czaruje wspinaczy. Ściana ma wystawę południową, co na takiej wysokości jest wielką zaletą w słoneczny dzień. Załamanie pogody pozbawiło nas szansy na zrobienie jednej z dróg na tej ścianie. Niestety nie było nam dane nawet wejść w ścianę. Nie tym razem, ale postanowiliśmy z Martą, że w to miejsce wrócimy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Jagihorn
08.08.2017Wybraliśmy się z Martą w Alpy. Szwajcarska Jura była pierwszym miejscem naszego tripu. W tym regionie wspinaliśmy się na Egerkinger Platte. Drogi wspinaczkowe mają tam kilka wyciągów i poprowadzone są płytami, gdzie próżno szukać chwytów. Kolejny przystanek zrobiliśmy w Alpach Vaud. Podejście przez górskie hale pod ścianę szczytu Rocher de La Latte, już było bardzo widokowe, a dodając do tego niesamowitą fakturę skały, wspinanie w tym miejscu było niesamowite. W Alpach Vaud chcieliśmy zrobić jeszcze jedną dużo dłuższą i poważniejszą drogę na szczyt Miroir d'Argentine. Niestety tegoroczne lato w najwyższych górach Europy było wyjątkowo deszczowe. Czekając na kolejne okno pogodowe zwiedziliśmy pobliski, średniowieczny zamek Chillon, który uważany jest w Szwajcarii za najczęściej przyciągający turystów zabytek. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Egerkinger Platte oraz Rocher de La Latte.
29.07.2017Wspinaliśmy się z Darkiem w grani Granatów Wielickich. W Tatrach przestało padać, zrobiło się okno pogodowe i udało nam się tam zrobić dwie drogi wspinaczkowe. Pierwsza z nich to Jubilejná, prowadząca prawą granią na turnię Wielicki Ząb. Linia jak na Tatry dość szczodrze obita. Druga droga Cez výlom (Przez Obryw), prowadziła na Wielicką Basztę. Jest to jeden ze słowackich, tatrzańskich klasyków, bardzo ciekawie omijający trudności ściany. By było ciekawie drogę poprowadzili Polacy. Na koniec zrobiliśmy drogę Pravou časťou platne, w Dolinie Młynickiej na Ścianie pod Skokiem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Wielicka Baszta.
16.06.2017Portugalia ma jedno z najpiękniejszych wybrzeży w Europie. W zachodniej części kraju - region Alentejo oraz południowej - Algarve, poprowadzone są ścieżki wzdłuż klifów, którymi można maszerować wybrzeżami: Costa Vicentina i Costa Dourada. Znakowany szlak turystyczny Rota Vincentina jest wyjątkowo atrakcyjnie poprowadzony. Krajobraz zmienia się, piaszczyste plaże długie na kilometr otoczone piasczystymi wydmami, potrafią kończyć się skalistym fragmentem wybrzeża. Klify w niektórych miejscach przekraczają 100 metrów wysokości. Najlepiej oglądać je wówczas z łodzi, wpływać do skalnych grot, które dostępne są tylko z wody. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Rota Vincentina.
07.06.2017Pierwszy raz wspinalismy się z Martą na owianych chłodną atlantycką bryzą portugalskich klifach na zachód od Lizbony. Gdyby nie ta bryza ciężko byłoby się wspinać w słońcu. Poprowadzone w wapieniu drogi jednowyciągowe były ładne, ale wyceny ich są zaniżone. Podobnie było w Sintrze. Wspinając się piątkową drogą miałem wrażenie, że to szóstka. Oczywiście Sitra to zupełnie inne wspinanie. Granitowe płyty bardziej podobały mi się, a drogi tam były dłuższe, dochodziły do 90 metrów i niektóre z nich miały 3 wyciągi - jak droga Grande Cascata. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Sintra oraz Farol da Guia.
28.05.2017Wybraliśmy się z Mateuszem na weekend w niewysokie, ale ciekawe wspinaczkowo Lądeckie Skałki. Położone są w bardzo urozmaiconym turystycznie terenie. Już w XIX w. poprowadzono wokół zdroju sieć dróg leśnych, ponieważ spacery ówcześni lekarze zalecali jako nieodłączną część kuracji. Wówczas skałki stanowiły wielką atrakcję krajoznawczą, dzięki udostępnieniu ich szczytów jako punktów widokowych. Takim miejscem do dzisiaj jest Trojan, z którego platformy można podziwiać panoramę Lądka i prawie całego Masywu Śnieżnika. To była jedna z kilku skał, na których się wspinaliśmy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Skały Lądeckie.
19.05.2017Liwiec to urocza rzeka płynąca na Mazowszu, która niedaleko miejscowości Kamieńczyk wpływa do Bugu. Ponieważ jest dość płytką rzeką, to latem często jej poziom wody uniemożliwia spływ. Dlatego wybraliśmy się z Martą w maju i kajakiem przepłynęliśmy z miejscowości Urle do Kamieńczyka. Liwiec na tym odcinku ma dość zmienny charakter, czasami przepływa przez łąki, ale częściej można podziwiać piękne, zazwyczaj sosnowe lasy. Co jakiś czas można odpocząć na piaszczystej plaży. Płynąc nie spotkaliśmy nawet jednego kajaka, co oczywiście nas nie zmartwiło :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Liwiec spływ kajakiem.
14.05.2017Pojechaliśmy z Martą w Góry Choczańskie. Naszym celem nie był ich najwyższy szczyt Wielki Chocz, ale niższy, trudniej dostępny Sokol. Chcieliśmy przewspinać na jego południowej, skalnej, prawie 150 metrowej ścianie, jedną z nielicznych dróg. Docierając pod ścianę zrozumieliśmy, dlaczego próżno szukać w internecie jakichkolwiek informacji o południowej ścianie Sokola. Samo podejście jest długie i zmusza do przedzierania się przez gęsty las, gdzie jedynymi ścieżkami są te wydeptane przez zwierzęta. Skała jest bardzo krucha i to zniechęciło nas, by wbić się w ścianę. Wracając wspinaliśmy się na Jurze: w Dolinie Kobylańskiej i Łutowcu. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góry Choczańskie.
07.05.2017Nie spodziewaliśmy się z Martą, że tak szybko wrócimy w masyw górski Els Ports w Górach Iberyjskich. Duże skalne ściany nie dały o sobie zapomnieć i jak magnes nas przyciągnęły. Gronsa to pierwsza ściana, na której się wspinaliśmy. Piątkowa droga Salshishes Tibetanes miała 8 wyciągów, poprowadzonych w większości płytami. W tej ścianie wspinaliśmy się jeszcze piątkową drogą Caspa Caries, która była odrobinę ładniejsza, dłuższa i trudniejsza niż Tibetanes. W Estrets wspinaliśmy się jeszcze na kilku krótszych drogach, do 100 metrów, na ścianie Lespill. Potem zrobiliśmy piątkową drogę na położonym w innej części gór Els Ports, spektakularnym szczycie Roques del Masmut. Pobyt w Els Ports zakończyliśmy na szczycie Roques de Benet - wizytówce tych gór. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Els Ports.
Wracając do Barcelony zatrzymaliśmy się na jeden dzień w Montserrat z zamiarem wspinania się. Niestety pogoda ten plan zniweczyła. W mżawce weszliśmy turystycznie na szczyt Sant Jeromi, prowadzi na niego szlak, który można zobaczyć na filmie.
14.04.2017Najpiękniejsze zakątki widokowe Pienin można zobaczyć nie tylko spływając tratwą przełomem Dunajca, ale także wybierając się na wycieczkę rowerem. Wypożyczyliśmy rowery w Szczawnicy i ruszyliśmy z Martą Drogą Pienińską w stronę Czerwonego Klasztoru na Słowacji. Zatoczyliśmy pętlę jadąc przez wieś Leśnicę, położoną nad nią widokową przełęcz pod Tokarnią, z której roztaczał się piękny widok na Pieniny. Następnie przez Wielki Lipnik zjechaliśmy do Czerwonego Klasztoru i Drogą Pienińską podziwiając przełom Dunajca wróciliśmy do Szczawnicy. Polecam, ale koniecznie przy dobrej widoczności. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Przełom Dunajca Rowerem.
08.04.2017Dolina Chochołowska w kwietniu przyciąga tłumy. Magnesem są kwitnące krokusy, które na polanach niedaleko schroniska tworzą fioletowy, kwietny dywan. To jeden z najpiękniejszych widoków w Tatrach, który zachęcił nas do spaceru doliną. Kolejnego dnia wybraliśmy się na słowacką stronę Tatr, by tym razem odpocząć od tłumów turystów. Ze Zwerowki podeszliśmy na przełęcz pod Osobitą. Z Osobitej przy dobrej widoczności rozciąga się wyjątkowy widok na Tatry Zachodnie. Widać ze szczytu także: Wielkiego Chocza, Babią Górę czy Pilsko. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Osobita oraz Dolina Chochołowska.
02.04.2017Pasmo Policy to kolejne miejsce w polskich górach, którego dawno nie odwiedzałem. Zmieniło się schronisko na Hali Krupowej. Kiedy pierwszy raz tam byłem, bodajże latem 1985 roku, schronisko było zamknięte z powodu remontu. Widziałem je tylko na zawnątrz i wyglądało jak rudera, którą w ostatniej chwili ratuje się przed zawaleniem. Teraz na szczęście prezentuje się okazale. Miło w nim coś zjeść i napić się herbaty lub piwa. Szczyt Policy zarósł i gdyby nie wiatrołomy, raczej nie można byłoby dostrzec Babiej Góry czy Tatr. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Pasmo Policy.
30.03.2017Przejazdem przez Beskid Wyspowy, korzystając z ładnej pogody, wybraliśmy się z Martą na Luboń Wielki. Lata temu, mając 16 lat, gdy poznawałem polskie góry chodząc po nich turystycznie z wielkim plecakiem ze stelażem, nocowałem na Luboniu. W pamięci zapadła mi oryginalna, wręcz bajkowa architektura górskiego schroniska. Wtedy, a były to wakacje, na szczycie było sporo ludzi. Nie wiem, czy Luboń Wielki stał się mniej popularny, ale poza sezonem spotkaliśmy na szlaku zaledwie dwie osoby, co nas oczywiście nie zasmuciło :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Beskid Wyspowy.
19.02.2017Prawie 12 lat minęło od kiedy ostatni raz biegaliśmy z Martą, Duszką i Piotrkiem na terenie gminy Susiec szlakiem szumów nad Tanwią. Jest to jedno z najlepszych miejsc na Roztoczu, by przebiec ciekawą turę w pięknym krajobrazowo miejscu. Szlak przetarty jest przez narciarzy, których nie brakuje zwłaszcza w weekendy. Jest urozmaicony, są odcinki płaskie, pofałdowane oraz miejsca, ale krótkie, gdzie trzeba odpiąć narty. Mimo, że z Martą wróciliśmy w to miejsce po latach, to nie była to raczej ostatnia nasza wizyta. W Puszczy Solskiej nad Tanwią jest przepięknie zwłaszcza zimą. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Roztocze szlakiem szumów na Tanwi.
17.02.2017Tomaszów Lubelski jest stolicą narciarstwa biegowego województwa lubelskiego oraz siedzibą Lubelskiego Okręgowego Związku Narciarskiego. Narciarskie trasy biegowe położone są w kompleksie leśnym uroczyska w Siwej Dolinie, tuż za granicami miasta. Przyjechaliśmy z Martą w to miejsce po raz pierwszy. Byliśmy bardzo miło zaskoczeni poziomem gotowości tras, które są najlepiej przygotowanymi w Polsce pomijając obszar górski. W Siwej Dolinie wyznaczono 6 tras o długościach od 1 do 5 km. Trasa o długości 1200 metrów jest w całości oświetlona do godziny 22.00. Kto tu jeszcze nie biegał na nartach, niech koniecznie to miejsce odwiedzi. Naprawdę warto. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Siwa Dolina narciarskie trasy biegowe.
12.02.2017Pagórkowate tereny Warmii i Mazur, malownicze leśne dukty, a zwłaszcza jeziora stanowią doskonałe warunki do biegania na nartach. Biegnąc po zamarzniętym jeziorze można poczuć się jak w Finlandii. W regionie powstaje coraz więcej tras wytyczonych dla miłośników biegówek. Najczęściej wytyczane są one wokół obiektów wypoczynkowych, sportowych i przez gminy, często zarządzane przez pasjonatów narciarstwa, którzy prowadzą również wypożyczalnie sprzętu. Tak właśnie jest w Puszczy Piskiej. Biegaliśmy w okolicach miejscowości Wiartel noszącej miano Wioski Narciarskiej, gdzie wyznaczono kilka biegowych tras narciarskich. Trasy przetarte są przez narciarzy, ale za to są wytyczone w pięknym krajobrazowo terenie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Puszcza Piska narciarska trasa biegowa.
10.02.2017W Puszczy Knyszyńskiej w miejscowości Supraśl znajdują się dobrze przygotowane trasy narciarskie na uroczysku Glinki. Są tam cztery oznakowane trasy, na których trenują uczniowie supraskiego Zespołu Szkół Sportowych. Są one przygotowywane jak tylko spadnie śnieg. Wyznaczone trasy są różnej długości i mają zróżnicowany stopień trudności. Każda z nich jest oznaczona innym kolorem. Najtrudniejsza to pięciokilometrowa pętla oznaczona kolorem niebieskim, która podobała się nam najbardziej, gdyż ma liczne podbiegi i zjazdy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Puszcza Knyszyńska narciarska trasa biegowa.
05.02.2017Wybraliśmy się z Martą do Puszczy Białej. Biegaliśmy na nartach w pobliżu wsi Długosiodło, na wyznaczonej trasie, poprowadzonej przez zalesione wydmy porośnięte lasam. Miejsce to krajobrazowo jest bardzo ładne. Pętla narciarska poprowadzona jest w sposób logiczny i bardzo dobrze oznakowana. Nam się bardzo podobało. Dodam na koniec, że w Długosiodle jest wypożyczalnia nart biegowych. Kto nigdy nie poczuł ślizgu nart tam może spróbować, bo trasa jest przystępna dla nowicjuszy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Puszcza Biała narciarska trasa biegowa.
08.01.2017Kolejną turę na nartach biegowych zrobiliśmy z Martą w Masywie Śnieżnika. Wjechaliśmy kolejką z Siennej na Żmijowiec i przygotowaną trasą pobiegliśmy do schroniska pod Śnieżnikiem. Jest to piękna widokowo tura. Z grzbietu Żmijowca rozciąga się widok na Góry Złote i Bialskie, a za plecami w dali widać Góry Orlickie i Bystrzyckie. Jak na dłoni widać szczyt Śnieżnika. W schronisku pod Śnieżnikiem napiliśmy się czeskiego piwa i zjechaliśmy łagodnie w dół łatwym szlakiem do Janowej Góry. Polecam, bo jest to jedna z najpiękniejszych, przygotowanych tras na biegówki w Polsce. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Śnieżnik narciarska trasa biegowa.
06.01.2017W Sudetach spadło ponad pół metra śniegu i wreszcie są doskonałe warunki do biegania na nartach. Wybraliśmy się z Martą w Góry Bystrzyckie, by przebiec pętlę zwaną Duża Jagodna. Startuje się z przełęczy Spalona, gdzie jest stacja narciarska. Trasa przeważnie jest przygotowana, założony jest ślad, ale tym razem ratrak utknął w połowie pętli. Dlatego częściowo trzeba było przecierać szlak samemu. Nam się podobało. Sama tura jest naprawdę warta, by choć raz ją przebiec na nartach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Góry Bystrzyckie wokół szczytu Jagodna.
25.10.2016W Hiszpanii można znaleźć miejsca, gdzie nie spotka się przez cały dzień nawet jednego człowieka. Wielką, piękną ścianę ma się tylko dla siebie i trudno zdecydować się, którą linią wspinaczkową ruszyć do góry, bo wszystkie wyglądają zachęcająco. W górach Sierra de Guara tak własnie jest. Udaliśmy się z Martą pod południową ścianę Pena Predicadera i przewspinaliśmy drogę Jabali Errante. To była niezapomniana przygoda, zwłaszcza powrót zjazdami przez kanion Barranco de Predicadera. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Pena Predicadera.
22.10.2016Kolejnym przystankiem w naszej eskapadzie, był masyw górski Els Ports w Górach Iberyjskich. Skalne turnie w tych górach robią niesamowite wrażenie i właśnie dzięki nim to miejsce jest atrakcyjne krajobrazowo. Wspinaliśmy się z Martą na Moles del Don, linią wspinaczkową Tin Tin. Mi ta droga przypominała Meteory, choć tam skała była trochę krucha. Fajna wspinaczka kończąca się na szczycie z pięknym widokiem i ciekawym zejściem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Els Ports.
19.10.2016Głównym naszym celem podczas jesiennego tripu, było wspinanie wielowyciągowe w górach Katalonii. Udaliśmy się do Sant Llorenc de Montgai, malowniczego miejsca, gdzie zbiornik wodny otaczają z trzech stron turnie skalne. Wspinaliśmy się tu na czterech drogach, ale najbardziej podobała mi się ponad 300 metrowa linia - Aresta de la Coma de Gelis - startująca z brzegu zalewu. Niezbyt trudna droga jest spektakularnie poprowadzona, a wspinanie nią sprawia dużą frajdę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Sant Llorenc de Montgai.
16.10.2016Jeszcze raz w tym roku wróciliśmy z Martą do Hiszpanii. Zaczęliśmy eskapadę od przejścia szlaku w kanionie Mont Rebei w górach Montsec. Miejsce jest krajobrazowo bardzo ładne, a dojść do kanionu można z różnych stron. Na mnie największe wrażenie zrobiły olbrzymie ściany skalne. Chris Sharma i Klemen Becan pracują tam nad niesamowitym projektem drogi wielowyciągowej. Właśnie tam prawdopodobnie powstanie najtrudniejsza droga tego typu na świecie. Najtrudniejszy wyciąg ma mieć 9a. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Mont Rebei caminada.
17.09.2016Razem z Martą zabraliśmy Janka w Tatry. Tura była ambitna. Wchodziliśmy od Doliny Wielickiej na Staroleśny Szczyt, a z niego granią podążaliśmy w stronę Polskiego Grzebienia. Mimo, że Janek był dopiero po raz trzeci w Tatrach i z nad Bałtyku rzadko ma możliwość dotarcia w góry, to spisał się bardzo dobrze. Ekspozycja nie sparaliżowała go, a w miejscach łatwych wspinaczkowo poruszał się sprawnie, dzięki czemu nie traciliśmy czasu na zbędną asekurację. Szkoda tylko, że chmury przeszkadzały w podziwianiu widoków. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Staroleśny Szczyt.
27.08.2016Wybór tym razem padł na Batyżowiecki Szczyt. Jedna z najpiękniejszych dróg wspinaczkowych w Tatrach kusiła nas. Koniecznie chcieliśmy razem zrobić Drogę Kutty. Marta trochę obawiała się zimna, ale tym razem dopisało nam szczęście, bo pogodę mieliśmy wyśmienitą. Początek drogi poszliśmy trudniejszym wariantem na lewo zacięciem, a od drugiego wyciągu wspinaliśmy się już ściśle oryginalną linią pierwszych zdobywców. Południowa ściana Batyża jest wspaniała, a Droga Kutty to prawdziwa perełka Tatr, kto nie był niech żałuje. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Batyżowiecki Szczyt.
13.08.2016Grań Tatr Wysokich uważana jest za najtrudniejszą, a zarazem najpiękniejszą tatrzańską drogę. Wybraliśmy się z Martą i Mateuszem na rekonesans, by sprawdzić jak szybko jesteśmy w stanie poruszać się w takim terenie ze zredukowanym do minimum szpejem, jedzeniem i sprzętem biwakowym. Nasunęły się po rekonansie wnioski, że logistyka przy przejściu Głównej Grani Tatr jest kluczowa, a największym problemem będzie brak wody. Postanowiliśmy, że powrócimy w trójkowym składzie na grań :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Główna Grań Tatr.
31.07.2016Podążające z zachodu załamanie pogody wygoniło nas z Bergell. Udaliśmy się na południe mając nadzieję, że w grupie górskiej Masino uda się wspinać w niżej położonej dolinie Mello. Zrobiliśmy tam spektakularną drogę wzdłuż wodospadów. Niestety następnego dnia zaczęło padać. Adam postanowił wrócić, a my z Martą przenieśliśmy się do Chamonix. Przeczekaliśmy załamanie pogody i gdy tylko nie padało wspinaliśmy się m. in. na Aiguille de L'Index, Le Montenvers i Le Brévent. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Chamonix.
21.07.2016Kolejny raz nie dopisało mi szczęście w Bergell. Trzy dni pogody starczyło byśmy z Martą i Adamem rozwspinali się w dolinie Albigny. Zrobiliśmy cztery drogi w tym jedną długą na Pizzo Balzetto. Ze szczytu widok był zachwycający. Plan był taki, by przenieść się do sąsiedniej doliny Bondasca. Jednak załamanie pogody zmusiło nas do zmiany planów. Niestety, Piz Badile jak tylko się do niego zbliżam, zasłania się chmurami i odstrasza opadami. Może następnym razem, a na razie trzeba się uzbroić w cierpliwość. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Bergell.
04.07.2016Jeseniki to nieduże góry położone w Czechach, ale jest tam kilkadziesiąt rejonów wspinaczkowych. Niektóre z nich są na tyle interesujące, że przyciągają oprócz wspinaczy z Czech, także tych z Polski. Jednym z rejonów jest Rabstejn, położony w pobliżu Rymařova. Wspinaliśmy się tam z Andrzejem przez kilka dni, robiąc najciekawsze drogi będące w naszym zasięgu. Rabstejn to dobra odskocznia od wapienia. Warto tam pojechać choć raz w życiu, by zmierzyć się ze skąpym, czeskim obiciem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Rabstejn.
19.06.2016Dwa ostatnie weekendy z Martą i Mateuszem spędziliśmy wspinając się na Jurze. 11 czerwca byliśmy w Mirowie, gdzie w ostatnich latach przybyło nowych dróg w pełni obitych. Wspinaliśmy się nie tylko na drogach sportowych. Mateusz pierwszy raz samodzielnie poprowadził tradową linię Prostowanie Trawersu Filara Klawiatury. Tydzień później wspinaliśmy się na skałach przy zamku Olsztyn. Tym razem skupiliśmy się na wspinaniu na własnej asekuracji. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Mirów oraz Skały przy Zamku Olsztyn.
31.05.2016Masyw górski Montserrat jest miejscem niezwykłym krajobrazowo. Dla turystów najważniejszy jest szlak prowadzący z klasztoru na najwyższy szczyt masywu Sant Jeroni 1237 m, położony w północnej części masywu. Mijane skalne turnie są dla nich niedostępne, bo na większość z nich prowadzą tylko drogi wspinaczkowe. Właśnie dla nich pojawiliśmy się z Martą i Sylwią w Montserracie. W dziewięć dni wspinaliśmy się na czternastu drogach wielowyciągowych, w czterech sektorach: Gorros, Sant Benet, Agulles i Vinya Nova. Czułem wielki żal opuszczając to magiczne miejsce. Montserrat mnie zachwycił, na pewno tam wrócę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Montserrat oraz filmu.
30.04.2016Z Martą i Darkiem wspinaliśmy się na Jurze. Cieszy spotkanie, gdyż z Darkiem ostatni raz wspinaliśmy się w Tatrach kilka lat temu. Na otwarcie sezonu wybraliśmy się na Górę Biakło, potocznie zwaną "Mały Giewont". Wspinaliśmy się na drogach obitych jak i na tradach. Niestety tradowych dróg ubyło, najbardziej niezrozumiałe jest obijanie łatwych i dobrze asekurowalnych dróg. Efekt tego jest taki, że na Jurze jest coraz mniej miejsc, gdzie można wspinać się tradowo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góra Biakło
27.03.2016Słowiński Park Narodowy swoją nazwę zawdzięcza Słowińcom - ludności kaszubskiej, która kiedyś zamieszkiwała teren parku. Zachowało się trochę dawnego sprzętu oraz zabudowa, która jest dowodem ich zamieszkiwania na tych terenach. W 1963 roku otwarto w Klukach muzeum - zagrodę słowińską, która jest godna zwiedzenia. Tym razem jej z Martą nie zwiedzaliśmy, ale wybraliśmy się z Łeby na Łącką Górę. Spacer zajął nam kilka godzin. Najpierw szliśmy szeroką plażą, po czym przeszliśmy przez wydmy na skraj Łąckiej Góry i ścieżką leśną wróciliśmy do miejsca startu. Polecam tą jedną z najładniejszych krajobrazowo wycieczek nad naszym morzem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Słowiński Park Narodowy.
21.11.2015Park Narodowy Bory Tucholskie jest bardzo dobrze przygotowany pod względem turystycznym. Szlaki piesze są poprowadzone ciekawie, a ścieżki rowerowe znakomicie. Ponad 160 kilometrów szlaków rowerowych, wiodących przez Bory Tucholskie po specjalnie wybudowanych traktach. Oryginalne przystanki rowerowe. Kładki i mosty, w tym efektowny pieszo-rowerowy most na Brdzie w Męcikale. Tablice z informacjami o odwiedzanych miejscach. Mapa turystyczna projektu. To wszystko to Kaszubska Marszruta, czyli jedno z najleszych miejsc na rowerowy weekend w Polsce. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Bory Tucholskie.
24.10.2015W Tatrach przyprószyło śniegiem i zrobiła się sceneria jesienno-zimowa. Wyżej przydają się już raki i czekan, śniegu nie jest dużo, ale jest mocno zmrożony. Wybraliśmy się z Martą w Tatry Zachodnie. Wyruszyliśmy na wycieczkę z Doliny Rohackiej, a następnie idąc przez Doliną Spaloną dotarliśmy nad Rohackie Stawy. Szlak jest wyjątkowo widokowy i chyba najładniej wygląda w zimowej scenerii. Kiedyś turyści Niżni Staw nazywali Orawskim Morskim Okiem, co świadczy, że jest to jedno z najładniejszych miejsc w Tatrach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Rohackie Stawy.
03.10.2015Szarpane Turnie to grupa trzech szczytów wznoszących się ponad Doliną Złomisk, po południowej stronie Tatr. Korzystając z pięknej, jesiennej pogody wybraliśmy się z Martą na drogę Komarnickiego, poprowadzoną kominem, a następnie granią Szarpanych Turni. Droga jest zróżnicowana, posiada różne formacje do pokonania, a asekuracja na niej jest pancerna. Wspinanie na nasłonecznionej skale o tej porze roku było czystą przyjemnością. Akcję górską rozpoczęliśmy przed świtem, a skończyliśmy po zmierzchu, podchodząc pod ścianę ze stacji "elektriczki" Popradzkie Pleso. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Szarpane Turnie.
29.08.2015Marta postanowiła przejść wszerz Tatry Wysokie i zrobiła to samotnie w bardzo dobrym czasie. Natomiast Kaśka i ja poszliśmy się wspinać na zachodnią ścianę Łomnicy. Naszym celem była droga Puskasa. Poprowadzona lewą depresją ściany linia jest niezwykle widokowa. Wspinając się z prawej strony widzi się centralne urwiska zachodniej ściany. Z tyłu roztacza się widok na dużą część Tatr Wysokich. Jednak co najważniejsze sama droga z każdym kolejnym wyciągiem jest ciekawsza, bo trzeba wspinać się po różnych formacjach. Biegnie logicznymi, pionowymi formacjami. Dominują płyty, ale nie brakuje efektownego komina, rys, czy zacięć. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Łomnica.
23.08.2015Jak na lato, to był zimny i wietrzny weekend w Tatrach. Mimo to z Kaśką i Mateuszem ukończyliśmy dwie drogi po stronie słowackiej. W sobotę wspinaliśmy się na Ścianie pod Skokiem. Płytowa droga Pravou časťou platne poprowadzona jest w ten sposób, że umiejętnie omija duże trudności ściany. W niedzielę z dołu podeszliśmy pod postrzępioną ścianę Strzeleckiej Turni. Droga lewym filarem okazała się ciekawą linią, poprowadzoną urozmaiconym terenem. Zwłaszcza pierwszy wyciąg i środkowa część drogi sprawiły nam sporo radości ze wspinania. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Strzelecka Turnia.
08.08.2015To był debiut wspinaczkowy Janka w górach. Razem z Martą zabraliśmy go na honorną, ale łatwą wspinaczkowo turę. Droga Motyki na Żłobisty Szczyt to jedna z najatrakcyjniejszych dróg w Tatrach, o niskich trudnościach wspinaczkowych. Linia ta zachwyca, bo Stanisław Motyka znalazł sposób, by prześlizgnąć się wśród urwisk pasażem o niewygórowanych trudnościach. Zarazem droga jest poprowadzona po prawie pozbawionym kruszyzn terenie, a lita skała pozwala cieszyć się wspinaniem. Stojąc na szczycie można poczuć magię tego miejsca. Widok jest wyjątkowy, bo z grani głównej Tatr panorama tych gór jest urzekająca. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Żłobisty Szczyt.
01.08.2015Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim było naszą bazą wypadową na pobliskie ściany. W piątek razem z Adamem wspinaliśmy się na Skrajnej Rzeżuchowej Turni, na drodze Cesta cez knihu. Niedługa, ale za to pomysłowo poprowadzona droga sprawiła nam sporo frajdy. Następnego dnia wspinaliśmy się południową, piękną, spionowaną ścianą na Czarny Szczyt. Droga Stanisławskiego świetnie omija większe trudności i logicznie wyprowadza na wierzchołek. Ponieważ dopisała pogoda, mogliśmy się cieszyć widokiem pobliskich szczytów i grani. Wspaniale prezentowały się ostatnie szczyty wschodniej części Grani Głównej Tatr: Kołowy Szczyt i Jagnięcy Szczyt, a Grań Wideł z tej perspektywy wyglądała wyjątkowo. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Czarny Szczyt.
26.07.2015Pojechaliśmy z Martą i Adamem na Jurę, by wspinać się na skałach w Trzebniowie. Rejon jest kameralny, a skały choć niewysokie, mają urozmaiconą rzeźbę i wspinanie tam jest ciekawe. Miejsce niby mało popularne, jednak tego dnia trafiliśmy tam na rodziny z dziećmi i wiszące wędki. To spowodowało, że po przewspinaniu kilku dróg na Skale na Wzgórzu przenieśliśmy się pod Olsztyn, gdzie wspinaliśmy się na nowo obitych, fajnie poprowadzonych drogach na Owczym Grzbiecie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Trzebniów.
11.07.2015Późnym wieczorem w piątek dotarliśmy z Kaśką i Mateuszem do taboru na Szałasiskach. Następnego dnia rano podeszliśmy nad Czarny Staw, pod zachodnią ścianę Niżnego Żabiego Mnicha. Wspinaliśmy się na drodze Czech-Ustupski, która moim zdaniem jest jedną z piękniejszych, a zarazem widokowych w Tatrach po polskiej stronie. Biorąc pod uwagę, że jej autorzy wytyczyli ją w 1929 roku i jakim sprzętem wtedy dysponowali, jestem dla nich pełny podziwu, że tak śmiało poprowadzili tą drogę wspinaczkową. Tego dnia mieliśmy z Kaśką jeszcze jedną atrakcję. Mateusz upichcił po powrocie na tabor pyszne danie nepalskie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Żabi Mnich
04.07.2015Przeszliśmy z Martą Grań Wideł łączącą jedne z najwyższych szczytów Tatr: Łomnicę i Kieżmarski Szczyt. Tak jak na początku ubiegłego wieku pisał Roman Kordys grań jest ponura i cudna zarazem. Jej poszarpane fantastyczne baszty, smukłe igły skalne, głęboko wdarte przełęcze, są po prostu niesamowite. Nam do pewnego momentu szło sprawnie wspinanie i pokonywanie kolejnych baszt i turni na grani. Jednak przed Wielkim Szczytem Wideł wyhamowały nas dwa zespoły idące w przeciwną stronę oraz kolejny, który dogoniliśmy. Zamiast sześciu godzin, przejście samej grani zajęło nam osiem godzin. Ten zator pozbawił nas możliwości zjazdu kolejką ze Skalnego Plesa w dół. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Widły Grań
29.06.2015Niestety nie mieliśmy z Martą tym razem szczęścia do pogody. Weszliśmy na szczyt Karwendelspitze, ale w północnych ścianach pasma górskiego Wettersteingebirge znajdującego się w Alpach Bawarskich, nie było warunków na letnie wspinanie. Powyżej 2000 metrów temperatura w południe oscylowała w okolicach zera. Dlatego zmodyfikowaliśmy plan i przenieśliśmy się do Austrii, do Nassereith. Tam zrobiliśmy sześć dróg wielowyciągowych. Najbardziej podobały mi się trzy z nich: piątkowe Südost Wandl i Herbstsonne oraz szóstkowa Leben im Sonnenschein. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Nassereith.
08.06.2015Z Hohe Wand przenieśliśmy się w pobliskie alpejskie pasmo górskie Rax, powyżej wąwozu Hollental. Korzystając z dobrej pogody wspinaliśmy się na ścianie szczytu Preinerwand 1783 m, kolejno na drogach: Dir. Preinerwandplatte i Ostweg oraz na urwisku skalnym Lechnermauern na drodze Westkamin. W trzy dni zrobiliśmy trzy fajne górskie linie, które sprawiły nam sporo przyjemności. Wracając z krótkiego wypadu zatrzymaliśmy się w Czechach, gdzie odwiedziliśmy przyjaciół. W położonym na Morawach Krużberku wspinaliśmy się na jednej ze skał. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Hollental.
04.06.2015Wybraliśmy się z Martą i Sylwią do Hohe Wand. Jest to krasowy płaskowyż położony na przedgórzu wschodnich Alp, powyżej 1000 metrów, a długość jego urwistych ścian osiąga kilka kilometrów. Możliwość wspinania wielowyciągowego skłoniła nas, by przybyć w to miejsce. Droga Draschgrat bardzo nam się podobała. Siedem wyciągów wspinanania w dobrej jakości skale, było czystą przyjemnością, a zarazem dobrym przetarciem przed kolejnymi naszymi celami, które zaplanowaliśmy podczas naszego wypadu. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Hohe Wand.
31.05.2015Pojechaliśmy z Martą na jednodniowy wypad na Jurę. Niedawno przygotowana została przez fundację "Wpinka" do wspinania skała Zachwytu. Choć najdłuższe drogi mają około 15 metrów, to jest to miejsce bardzo fajne do rozwspinania się na początek sezonu. Najbardziej podobała mi się droga "U wrót zachwytu". Marcie natomiast do gustu przypadła linia "Światełko w tunelu". Koleżanki, które do nas dołączyły, też stwierdziły, że super miejsce, nie wyślizgane i kameralne. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Skała Zachwytu.
26.04.2015Pojechaliśmy w Sokoliki na rozpoczęcie sezonu skałkowego KW Wrocław. Była okazja, by spotkać się ze znajomymi snując rozmowy przy ognisku i razem się wspinać. Cieszą mnie z tego wyjazdu dwie tradowe linie, z Martą przewspinaliśmy dwuwyciągową drogę Przez Trawki na Krzywej, natomiast z Andrzejem dwuwyciągową drogę Rysę Tota na Małym Sokoliku. Ostatni raz w Sokolikach byłem cztery lata temu i zmieniło się przez ten czas. Powstało sporo nowych dróg na mniejszych skałach, które do niedawna nie były obite. Widać, że wymieniono na wielu drogach asekurację. To na pewno cieszy sportowych wspinaczy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Sokoliki
21.03.2015Tegoroczny sezon na nartach biegowych zakończyliśmy z Martą w Tatrach. Najpierw biegaliśmy na najmłodszej trasie biegowej na Podhalu. Trasa biegowa Kotelica Białczańska jest sztucznie śnieżona, z pięknym widokiem na Tarty. Potem odwiedziliśmy Strbske Pleso, gdzie są chyba najlepsze trasy do narciarstwa biegowego w Tatrach. Dla początkujących bardzo łatwe, a dla sportowców bardzo wymagające. Wszystkie są świetnie przygotowane, a jedna z nich poprowadzona jest po zamarzniętym jeziorze. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Strbske Pleso Trasy Biegowe.
14.03.2015Tym razem wybraliśmy się z Martą w Gorce, by przebiec trasę narciarstwa biegowego z Obidowej na Turbacz. Wraz z powrotem to 22 kilometry i aż 570 metrów przewyższenia, najpierw do góry, a potem w dół. Szlak jest dobrze utrzymany i oznaczony, jest założony ślad. Widoki z trasy na Tatry i Babią Górę wynagradzają męczącą turę. Spod schroniska pod Turbaczem rozciąga się zachwycająca panorama całych Tatr. Jest to jedna z najwspanialszych tras biegowych w Polsce, szczerze ją polecam. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Trasa Narciarstwa Biegowego z Obidowej na Turbacz.
15.02.2015Narciarska trasa biegowa poprowadzona w Beskidzie Wyspowym, wokół najwyższego szczytu Mogielicy, zatacza wielką pętlę, liczącą 25 km. Każdego, kto lubi bieganie na nartach, zachęcam do poznania tego miejsca zimą. Trasa oferuje wszystko, co cieszy na narciarskiej wyrypie, są długie podbiegi, prawie płaskie odcinki trasy i długie, dość trudne technicznie zjazdy. Końcówka to dość strome podejście, które wcale nie należy do prostych na nartach. Postanowiliśmy z Martą, że bieganie połączymy z wejściem na szczyt, do czego skusiła nas panująca bardzo dobra widoczność. Z wieży widokowej usytuowanej na szczycie Mogielicy roztacza się jeden ładniejszych widoków w całych Beskidach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Narciarska Trasa Biegowa Mogielica.
31.01.2015Tegoroczna zima na nizinach bardziej przypomina jesień, ale na szczęście można ją znaleźć wyżej w górach. W karkonoskiej Chatce pod Śmielcem spotkaliśmy się ze znajomymi, by przetorować szlak i nacieszyć oczy prawdziwą zimą. Każdy wniósł do góry coś dobrego. Były warzywne "krokiele", kaszanka, czy nepalskie dania dalbat i samosy. Wieczorem długo gawędziliśmy popijając kilka rodzajów nalewek. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Karkonosze.
06.01.2015Puig Campana i jego najbliższa okolica zrobiły na nas niesamowite wrażenie. W pobliskiej Echo Valley zrobiliśmy kilka tradowych, dróg wielowyciągowych. Na koniec wyjazdu wspinaliśmy się na Penon de Ifach. Słońce, skała, woda i piękna, wyprowadzająca na szczyt tradowa wielowyciągówka kończyła nasz zimowy wypad do Hiszpanii. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Puig Campana oraz Penon de Ifach.
26.12.2014Polecieliśmy z Martą do Hiszpanii, by koniec grudnia i początek nowego roku spędzić wspinając się. Wybraliśmy za cel drogi wielowyciągowe. Zaczęliśmy od Sierra de Toix, gdzie wspinaliśmy się po cztero i pięciowyciągowych drogach częściowo obitych. W Sylwestra wspinaliśmy się na prawie 200 metrowej drodze Toix Integral. Piąty, ostatni wyciąg kończy się na niższym wierzchołku turni Sierra de Toix. Ze szczytu roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków na Costa Blanca. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Costa Blanca.
26.10.2014Kalymnos jest miejscem wymarzonym dla tych, którzy pragną zrobić cyfrę i cenią sobie bardzo gęste obicie skały. Prowadzenie dróg jest tu praktycznie pozbawione dreszczyka emocji i komfortowe jak na panelu, dlatego bezpiecznie można śrubować rekordy. Wielkim plusem jest różnorodność formacji, po których można się wspinać. Jadąc tam trzeba jednak być świadomym, że to miejsce jest dość drogie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Kalymnos.
30.09.2014W Orpierre mieliśmy wymarzoną pogodę do wspinania. Doskonałe tarcie skały pozwoliło na pokonanie wielu dróg z rzędu tych "na naszej granicy możliwości". Aga, Eliza i Sylwia biły swoje rekordy cyfry. Wspinanie na drogach jednowyciągowych w Orpierre sprawiało dużo frajdy, ale dopiero drogi wielowyciągowe na Le Quiquillon, były tym, po co pojechałem do Orpierre. Zwłaszcza wspaniała droga Le Diedre Sud pozostanie mi długo w pamięci. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Orpierre.
02.08.2014Wielka tatrzańska ściana, sucha skała, słońce i lekki wiatr. Wspinanie na drodze Birkenmajera szło nam dobrze, nie błądziliśmy, nie działo się nic w południowej ścianie Kieżmarskiego Szczytu, co mogło nas zaniepokoić. Ukończyliśmy z Sylwią drogę i klarowaliśmy linę do zjazdu. Czasami nic nie zwiastuje tego, że zaraz stanie się coś złego. Nagle usłyszałem świst jakby pocisk nadleciał i jeden nieduży kamień, który zleciał z góry, trafił mi w dłoń. Złamanie i miesiąc w gipsie, bez wspinania :-((( Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Kieżmarski Szczyt.
19.07.2014Wspinaliśmy się z Sylwią na Jurze, czekając na okno pogodowe w Tatrach. Kiedy tylko pojawiła się szansa na wspinanie pojechaliśmy na Słowację. Pod południową ścianę Wołowej Turni podeszliśmy ze stacji kolejki elektrycznej. Wybraliśmy się na drogę Staflovej, bo z dołu wyglądała na suchszą niż droga Stanisławskiego. Ta piątkowa linia poprowadzona była w 1935 roku. Wspinając się nią dziś, mając dużo lepszy sprzęt, byłem pełen podziwu dla autorów drogi. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Wołowa Turnia
09.07.2014Z Tatr pojechaliśmy na Węgry do niewielkiego miasteczka Tokaj. Tym co przyciąga tu turystów są słynne liczące blisko 6 stuleci rozległe piwnice winne Rakoczego. Wina tokajskie charakteryzuje nietypowa i bardzo bogata paleta gama rozmaitych aromatów i smaków, a sam rejon dzięki temu jest jedynym z najbardziej rozpoznawalnych węgierskich regionów winiarskich w Europie. Prócz wina bardzo podobała mi się architektura miasteczka. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Tokaj.
05.07.2014Turystycznie z Martą i Jankiem wybraliśmy się na Rysy. Wchodziliśmy od słowackiej strony z noclegiem w Chacie pod Rysami. Dla Janka był to debiut w Tatrach. Spał w najwyżej położonym schronisku w Tatrach, wszedł na najwyższy szczyt Polski, a przy okazji miał szczęście, bo dopisała pogoda. Zadowolony stwierdził: - "Wejście na Rysy to Top 5 moich letnich wypadów". Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Rysy.
28.06.2014Tatry Wysokie po słowackiej stronie to zupełnie inny świat. Wchodząc na szlak nie musimy kupować biletów wstępu i przede wszystkim nie ma tłumów jak po naszej stronie. Dlatego wybraliśmy się z Martą do Doliny Białej Wody i szlakiem, którym przechodzi się Tatry Wysokie w poprzek, poszliśmy na Polski Grzebień. Dolina nie cieszy się dużym powodzeniem i nawet w weekend można odnaleźć tu ciszę i spokój. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Dolina Białej Wody.
31.05.2014Z Elizą i Sylwią wspinaliśmy się na północnej Jurze, pierwszego dnia na Górze Kołoczek i Górze Zborów, a kolejnego na Górze Biakło. Wspinaliśmy się po drogach obitych, ale nie tylko. Kilka tradów też przewspinaliśmy, choć na Jurze z roku na rok ich ubywa. Wspinanie sportowe jest popularne, a osób wspinających się na własnej, chyba coraz mniej. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góra Biakło oraz Podlesice.
24.05.2014Biebrzański Park Narodowy jest największym obszarem chronionym, a zarazem najdzikszym regionem Polski. Żeby się o tym przekonać i ujrzeć na własne oczy tak wielką przestrzeń, należy wzbić się w powietrze i ujrzeć widok na dolinę Biebrzy z lotu ptaka. Meandrująca rzeka i jej starorzecza tworzą niesamowity widok. Dlatego warto choć raz w życiu zdecydować się na lot balonem. Z kosza balonu dostrzec można dziko zamieszkujące zwierzęta, w tym łosie. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Biebrzański Park Narodowy.
06.04.2014Pojechaliśmy z Martą i Adamem na Jurę, by pierwszy raz w tym roku powspinać się na skałkach. W sobotę dotarliśmy na Podzamcze i tam wspinaliśmy się, a w niedzielę naszym celem była pobliska Góra Birów. Choć było zimno i wietrznie to wymęczyliśmy palce wspinając się na wyślizganych płytach, pokrytych dziurkami. Popularność tego rejonu nie wiąże się tylko ze skałami wapiennymi, które przyciągają wspinaczy. Najważniejszy dla turystów jest Zamek Ogrodzieniec i drewniany gród na Górze Birów. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Góra Birów - Podzamcze.
23.03.2014Tatry zimą są wymagające kondycyjnie. Przekonaliśmy się z Adamem kolejny raz, że nawet wejścia turystyczne na najwyższe szczyty Tatr nie należą do banalnych. Gdy trzeba torować, a jest tylko dwóch do tej ciężkiej roboty, to wstając od komputera nie zawsze daje się radę sprostać wyzwaniu. Nie dotarliśmy na wierzchołek i Lodowy Szczyt obejrzałem tylko z grani, widoki wspaniałe. Kolejnego dnia weszliśmy na Baranie Rogi i cieszyliśmy oczy widokiem tatrzańskich grani. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Lodowy Szczyt i Baranie Rogi.
02.02.2014Mimo, że w tym roku na nizinach nie dało się za dużo pobiegać na nartach, to jednak jeden z wypadów, który wymyślił Marek, był wyjątkowo udany. Puszcza Kamieniecka na biegówki okazała się strzałem w dziesiątkę. Bieganie wzdłuż zakoli Bugu i leśnymi duktami przysporzyło nam dużo radości. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Puszcza Kamieniecka na nartach biegowych.
26.01.2014Kolejny trekking odbyliśmy w Torres Del Paine, którego wizytówką są trzy wieże skalne: Torre Sur, Torre Central i Torre Norte. Trudno od nich oderwać wzrok, bo to kolejny skalny cud w Patagonii. O trudności zdobycia tych szczytów świadczy fakt, że dopiero na przełomie stycznia i lutego 2013 roku, hiszpański alpinista Pedro Cifuentes w swojej trzeciej próbie dokonał pierwszego, całościowego trawersu trzech głównych wież skalnych Paine. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Torres Del Paine.
14.01.2014Dojechaliśmy do El Chalten. Powodem dotarcia tu była chęć zobaczenia osławionych szczytów Cerro Torre oraz Fitz Roy. Pomimo swojej nieznacznej wysokości, te wyjątkowe turnie skalne wyrastające niemal z poziomu morza, tworzą ogromne kilkusetmetrowe urwiska. Skrajnie niekorzystne warunki atmosferyczne takie jak huraganowe wiatry, ciągłe opady, niskie temperatury i wysokie trudności lodowo-skalne powodują, że tylko nieliczni wspinacze mogą osiągnąć szczyty tych osławionych gór. By móc chociaż zobaczyć szczyt Fitz Roy, a tym bardziej Cerro Torre, trzeba mieć również dużo szczęścia do pogody, które nam dopisało. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Los Glaciares.
09.01.2014Patagonia jest magnesem dla ludzi ze względu na krajobrazy, które w tej krainie są spektakularnie, jedne z najpiękniejszych, jakie można spotkać na całym świecie. To jednak wie każdy, kto interesuje się Patagonią i marzy, by się tam znaleźć. Każdy też słyszał o silnych wiatrach w tej krainie. Choć wspinając się w górach przeżyłem nie raz wiatry halny czy mistral, to jednak nie wyobrażałam sobie wiatru w Patagonii. Przez pierwsze dni uderzające w nas huraganowe podmuchy wiatru wydawały się tylko chwilową wietrzną burzą. Niestety to jest praktycznie stan stały. Dopiero w Patagonii poczułem, czym jest prawdziwy wiatr. Porywisty i nieprzemijający, trwający non stop, aż uszy bolą. Nie ma znaczenia, czy znajdujemy się na płaskim stepie, czy w górach. On jest tuż obok, stale i bardzo rzadko łagodnieje. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Patagonia.
03.01.2014Wybraliśmy się z Martą do Ameryki Południowej. Wylądowaliśmy w Buenos Aires i z ciekawością obserwowaliśmy jak miasto żyje w rytmie tanga. Faktycznie są miejsca, gdzie tango można zobaczyć nawet na ulicach, ale nie ma ich tyle, by za każdym rogiem była kafejka z parkietem. Trzeba wiedzieć, gdzie takich miejsc szukać. Buenos Aires nie różni się znacząco od europejskich metropolii. Ulica Florida to jeden wielki pasaż handlowy w którym nie brakuje galerii handlowych. W centrum, z dala od biednych faweli, można odnieść wrażenie, że to miasto przepychu i bogaczy, zupełnie niepodobne do latynoskich aglomeracji. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Buenos Aires.
14.12.2013Ostatni raz w tym roku pojechaliśmy z Martą w Tatry. Tym razem weszliśmy na Sławkowski Szczyt. Długie, monotonne podejście wynagrodziła nam niesamowita widoczność. Tatry w zimowej scenerii wyglądały pięknie, a podczas wejścia na Sławkowski Szczyt cały czas towarzyszyły nam widoki na najwyższe szczyty: Gerlach, Łomnicę, Lodowy Szczyt. Niestety dni w grudniu są krótkie i choć chciałoby się nacieszyć oczy krajobrazami dłużej, działać trzeba szybko. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Sławkowski Szczyt.
16.11.2013Weekend spędzilismy z Martą w Tatrach Słowackich. Wybraliśmy się na Koprowy Wierch z Popradzkiego Stawu. O tej porze roku w Dolinie Hińczowej jest zazwyczaj pusto. Po przekroczeniu Żabiego Potoku, podchodząc na Koprową Przełęcz, towarzyszyły nam jedynie ślady pozostawione przez kozice w śniegu. Wyżej warunki zaczynają już przypominać zimowe, niezbędne okazały się raki, które przezornie zabraliśmy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Koprowy Wierch.
03.11.2013Z Krużbergu pojechaliśmy z Adamem w Skały Potstatu. Podobało mi się tam wspinanie, bo większość dróg prowadzi w formacjach płytowych, po krawądkach, czasami w rysach i zacięciach. Na koniec naszego tripu udaliśmy się do miejscowości Tyn nad Becvou. Tam tuż pod zamkiem Helfstyn, znajdują się połogie skały, na których za sprawą dość oszczędnego obicia, prowadzą drogi dostarczające sporo emocji. Droga Mercedes na skale Matterhornek pozostała dla nas wyzwaniem na przyszłość. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Potstat Skały oraz Helfstyn.
31.10.2013Zuza i Ferdo zabrali nas do Czech i pokazali nam Skały Krużberku, w które dojechać mogą na rowerze w godzinę. Gdy pomyślę, że my z Adamem w najbliższe skały z Warszawy musimy jechać prawie trzy godziny, to nie pozostaje nic innego jak przyjaciołom z Czech pozazdrościć :-) Zwłaszcza, że Krużberk to bardzo fajny region wspinaczkowy, gdzie można wspinać się po obitych drogach, jak i zakładając własne punkty przelotowe. Wspinaliśmy się tam dwa dni i postanowiliśmy, że trzeba będzie w Skały Krużberku wrócić. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Krużberk.
29.10.2013W górach zmieniała się pogoda. Chmury zwiastowały opady i dlatego z Tatr udaliśmy się do Sulova, gdzie wspinaliśmy się we czwórkę: Zuza, Ferdo, Adam i ja. Pamiętałem Sulov z długiego, majowego weekendu, gdy było dużo ludzi. Teraz w skałach było pusto, cicho i spokojnie. Były to fajne dni poświęcone tylko na wspinanie, wieczorami zajadaliśmy bryndzowe haluski, a potem długo leżeliśmy w płachtach biwakowych na łące rozprawiając raz po czesku, raz po polsku o wspinaniu i górach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Sulov.
26.10.2013W weekend wspinaliśmy się w szóstkę podzieleni na trzy zespoły. Zaprzyjaźnieni Czesi Zuza i Ferdo wspinali się na Koziej Ścianie na lewym filarze. Na tej samej ścianie działali też Adam z Krystianem. My z Tomkiem wspinaliśmy się w sobotę na turni Ostra Veza na drodze Zamkovskeho, która okazała się bardzo ładną, mocną czwórką. Natomiast w niedzielę byliśmy na wschodnim filarze Ostrej Vezicki. Ta rzadko chodzona droga kończy się pięknym, powietrznym trawersem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Ostra Veza.
19.10.2013Poleski Park Narodowy o tej porze roku nie jest już tak pełen ptactwa jak latem, za to zachwyca jesiennymi, bagiennymi krajobrazami. Wczesnym rankiem wraz z Martą dotarliśmy na Perehod. Jesienne Polesie przywitało nas mocniejszym podmuchem wiatru. Kolorowe liście zawirowały i pofrunęły w stronę bagnistych łąk osnutych mgłami. Ta chwila była jak zaproszenie. Podążyliśmy w głąb tej krainy, pomiędzy zarośnięte jeziora i rozległe bagna, by nasycić oczy barwami jesieni. Zapraszam do obejrzenia zdjęć w galerii zatytułowanej Poleski Park Narodowy.
06.10.2013Marta zaproponowała byśmy udali się na jesieny plener fotograficzny. Padło na Czerwone Wierchy, ponieważ wycieczka w ten masyw jest pod względem widokowym wyjątkowo atrakcyjna. Krajobrazy ze szczytów masywu na Tatry dawno już doceniła poetka Maria Morstin-Górska. Napisała o nich wiersz pt. "Czerwone Wierchy".
Doszliśmy, jesteśmy na szczycie,
w błękicie,
wpatrzeni w góry, doliny, rozpadliny,
ścielące się przed nami jak rozłożona mapa,
co szarzeje na grzbietach, a w miejscu lasów się zieleni...
08.09.2013Galeria Gankowa jest słynna dzięki imponującej północno-zachodniej ścianie opadającej w kierunku Doliny Ciężkiej. Prawie każdy taternik marzy by znaleźć się w tej ścianie, ukończyć drogę wspinaczkową i stanąć na trudno dostępnym tarasie. Wcale nie jest to takie proste, bo ściana jest rzadko sucha, a podejście pod nią jest bardzo długie. Wspinałem się z dwoma Adamami na Drodze Klasycznej. Imponująca, tatrzańska ściana zrobiła na mnie kolejny raz niesamowite wrażenie. Galeria Gankowa to dla mnie najpiękniejsze miejsce w Tatrach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Galeria Gankowa.
01.09.2013Nasz trip zakończyliśmy w Alpach na granitowych płytach Grimsel, po których wytyczone są jedne z najpiękniejszych dróg wspinaczkowych w Europie. Jest to niezwykłe miejsce, gdzie rzeka Aare poniżej przełęczy Grimsel toczy swe mętne wody, spiętrzone przez zapory, w dół przez wielką U-kształtną dolinę. Zbocza jej tworzą granitowe urwiska i długie połogie płyty skalne. Największe wrażenie na mnie zrobiła droga Grims startująca powyżej skalistego brzegu jeziora Raterichsbodensee. Patrząc w dól na Martę czasami miałem wrażenie, że rozpoczęła wspinanie wprost z jego mlecznych wód. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Grimsel.
22.08.2013Kolejny przystanek zrobiliśmy w Alpach Orobie w północnych Włoszech. Wspinaliśmy się na wapiennych turniach łudząco podobnych do Dolomitów. Szczyt Grignetta nas oczarował. Świat pionowych turni i wież skalnych tworzy tam niepowtarzalny krajobraz. Wspinanie miało typowo górski charakter i by wejść w upatrzoną drogę, musieliśmy długo podchodzić via ferratą. Kolejna droga wymagała prawie dwóch godzin podejścia, jednak jej uroda i lita skała warta była wysiłku. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Grignetta.
16.08.2013Jechaliśmy w Alpy Delfinatu z zamiarem wspinania się w Ailefroide, ale to miejsce nie przypadło nam do gustu. Pogoda pokrzyżowała nam plan wejścia na Barre des Ecrins. Przenieśliśmy się do Szwajcarii i rozpoczęliśmy z Martą od wspinania na gnejsowych płytach Ponte Brolla. Zaskoczyło mnie to miejsce, bo trochę kojarzyło mi się ze wspinaniem w Rio de Janeiro. Nie było jednak tak trudne jak w Brazylii i sprawiało dużo frajdy, choć czasami długie wyjścia powyżej ringa na gładkiej płycie podnosiło adrenalinę. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Ponte Brolla.
04.08.2013Karoly Jordan w 1900 roku poprowadził drogę (dziś zwaną Drogą Jordana) od Pięciu Stawów Spiskich na Łomnicę. Węgier śmiało jak na ówczesne czasy wytyczył dość zawiłą, ale logiczną drogę prowadzącą w drugiej części ściśle granią na szczyt. Postanowiliśmy z Martą wejść na Łomnicki Szczyt tą klasyczną drogą z początku ubiegłego wieku. Choć trudności wspinaczkowe tej drogi są niewielkie, to naprawdę warto ją przejść, bo widoki z eksponowanej grani urzekają. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Łomnica.
28.07.2013Z Adamem wybraliśmy się na wspinanie na południową, ponad pięćsetmetrową ścianę Kieżmarskiego Szczytu. Postanowiliśmy zrobić drogę Lavym Vhlbenim (Puskas), która w górnej cześci prowadzi Rampą Birkenmajera, ukośnie dzielącą południową ścianę Kieżmarskiego Szczytu mniej więcej w połowie wysokości. Doskonały, lity granit południowej ściany, która jest piękna, sprawił nam dużo frajdy. Po ukończeniu drogi łatwym terenem dotarliśmy na szczyt i tam dłużej rozkoszowaliśmy się wspaniałymi widokami. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Kieżmarski Szczyt.
21.07.2013Zielony Staw Kieżmarski to jedno z najładniejszych miejsc pod najwyższymi ścianami w Tatrach. Nad stawem górują: Mały Kieżmarski Szczyt, Łomnica, Czarny Szczyt i wybitna Jastrzębia Turnia. Takie monumentalne otoczenie robi duże wrażenie. Wybraliśmy się na krótką eskapadę z Martą w ten piękny zakątek Tatr. Z nad stawu żółtym turystycznym szlakiem wszedłem na Jagnięcy Szczyt. Niestety jak to w Tatrach często bywa, wierzchołek był w chmurach. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Jagnięcy Szczyt.
29.05.2013Polecieliśmy do Hiszpanii, by poczuć ciepło nagrzanej słońcem skały. Wybraliśmy za cel wspinaczkowy wybrzeże Costa Blanca słynące z małych opadów deszczu i dużej ilości słońca. Wspinaliśmy się w czterech rejonach. Salem gdzie drogi jednowyciągowe były mało atrakcyjne, ale na rozwspinanie w sam raz. Marin niedaleko miasta Elda, gdzie poczuliśmy jak smakują krótkie, ale wyjątkowej urody drogi wielowyciągowe. Altea gdzie wspin był dla mnie najmniej atrakcyjny, na szczęście byliśmy tam jeden dzień, ale podobał się Patrycji. Wreszcie Sierra de Toix, gdzie wspinaliśmy się najwięcej i z Jankiem zrobiliśmy kilka pięknych wielowyciągówek. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Costa Blanca.
05.05.2013Gruzja to kraj, który z Martą do tej pory omijaliśmy na mapie naszych podróży. Dużo czytaliśmy, że zachwyca ona przybyszów pięknymi górskimi krajobrazami, bogactwem przyrodniczym, prastarą kulturą, znakomitym jedzeniem oraz wyśmienitymi winami i koniakami. Podróżując przez Gruzję wynajętym samochodem terenowym mogliśmy dotrzeć w ciężko dostępne wiosną regiony górskie. To, co zobaczyliśmy na miejscu potwierdziło opinię, że Gruzję trzeba skosztować. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Gruzja off road.
14.03.2013Ze względu na wielkość i powagę dróg oraz ich oryginalny charakter Wadi Rum jest często określana jako rejon wspinaczkowy światowej klasy. Piaskowiec tam przybiera takie formy, że jego pięknu i kolorom trudno się oprzeć. Widokowo to jedne z najwspanialszych skał świata. Wybraliśmy się tam we dwójkę z Markiem by wspinać się na tradowych drogach wielowyciągowych. Wyceny były mocne, a pustynny klimat nie ułatwiał wspinania. W wielkich skalnych masywach bardzo rzadko spotykaliśmy innych wspinaczy. Praktycznie zdani byliśmy tylko na siebie, co potęgowało wyprawową przygodę wśród piasku pustyni. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Wadi Rum.
28.01.2013Czy nazywana obrusem chmura na szczycie Table Mountain jest w rzeczywistości dymem z fajki? Legenda mówi, że diabeł założył się ze starym piratem, van Hunkiem kto wypali więcej fajek. Wynik tej rywalizacji najlepiej widać latem, kiedy nad górą często unosi się warstwa chmur. Natomiast afrykańska legenda głosi, że bogini Djobela zamieniła czterech olbrzymów w góry, mające na celu sprawowanie straży przeciwko morskim smokom Nganyama. Odtąd Table Mountain zwana jest Umlindi Wemingizi, czyli ktoś strzegący Południowej Afryki. Legendy te są ciekawe, ale gdy udaliśmy się z Martą na wspinanie wielowyciągowe na Table Mountain zapomnieliśmy o nich, bo ściany nas urzekły. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Table Mountain.
13.01.2013Kapsztad jest uważany ze względu na położenie, za jedno z dziesięciu najpiękniejszych miast świata. Położony jest w cieniu wspaniałej Table Mountain z której roztacza się widok na miasto i wyspę Robben, gdzie więziony był Nelson Mandela. Wokół Cape Town jest sporo miejsc wartych odwiedzenia. Obowiązkowa jest wycieczka na Przylądek Dobrej Nadziei, plażę pingwinów w miasteczku Simonstad, wyspę fok. Warto odwiedzić stare winiarnie, które są często położone u podnóża skalistych gór i urzekają architekturą. Nas zachwyciła też włoczęga po Paarl Mountain. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Cape Town Arena.
17.11.2012Kończysta jest jednym z najłatwiej dostępnych spośród najwyższych szczytów Tatr Wysokich. Choć nie wiedzie na nią szlak turystyczny, to wejście nie stanowi problemu wspinaczkowego, jednak pokonanie różnicy wzniesień jest znaczne, z miejscowości Wyżne Hagi to 1440 metrów. Liczyliśmy z Martą, że pogoda dopisze i będziemy podziwiać widoki ze słynnego kowadła. Zwłaszcza zachodnia ściana Gerlacha i południowa Batyżowieckiego Szczytu prezentuje się wspaniale. Niestety na szczycie stanęliśmy w chmurach. Pogoda po pięknym, słonecznym poranku, jak to często bywa w Tatrach, popsuła się. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Kończysta.
21.10.2012Tatry są nieobliczalne pogodowo. Tydzień temu były warunki zimowe i nic nie wskazywało, że śnieg może stopnieć, a kilka dni później w górach jest ciepło i sucho jakby lato wróciło. Weszliśmy z Martą na Hruby Wierch granią południową. Podchodziliśmy Doliną Furkotną, natomiast zeszliśmy Doliną Młynicką, zataczając w ten sposób pętlę wokół Soliska. Hruby Wierch słynie z pięknych widoków, a panorama z wierzchołka jest zachwycająca. Widać na wschodzie Tatry Wysokie, na zachodzie Tatry Zachodnie, a na północy polską część Tatr. Majestatyczny Krywań wydaje się być na wyciągnięcie ręki. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Hruby Wierch.
12.10.2012W Tatrach skończyła się piękna jesień, spadł śnieg i czuć, że nadchodzi zima. Śnieg w górach leży od wysokości około 1400 metrów i choć jest go mało, to warunki turystyczne znacznie się pogorszyły. Sprawia to, że szlaki są puste i można w górach cieszyć się ciszą. Łatwiej wypatrzyć kozice, które czują się pewniej w pobliżu opustoszałych szlaków. Wybraliśmy się z Martą na Płaczliwą Skałę, bo panorama rozciągająca się ze szczytu zaliczana jest do najwspanialszych w Tatrach. Mieliśmy szczęście trafiając na piękny, słoneczny dzień. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Płaczliwa Skała.
30.09.2012Kilka ostatnich dni września spędziliśmy z Adamem. Pojechaliśmy w Tatry z zamiarem wspinania się na Mnichu, ale halny zniweczył nasze plany. Mając parcie na wspin udaliśmy się w skały pod Krakowem. Choć dni są już krótkie, to dzięki dobrej pogodzie udało nam się sporo wspinać. Odwiedziliśmy dwa razy Dolinę Kobylańską, gdzie wspinaliśmy się na klasyku na Żabim Koniu oraz na Kuli, gdzie przeszliśmy kilka nowo poprowadzonych przez "Anglika" dróg. W weekend dojechała Eliza oraz Aga i razem wspinaliśmy się na Wzgórzu 502 i Słonecznych Skałach. Kilka nowych ujęć można obejrzeć w galeriach zdjęć: Dolina Kobylańska oraz Ostańce Jerzmanowickie.
15.09.20125 sierpnia 1905 Zygmunt Klemensiewicz i Roman Kordys przechodzą Grań Kościelców zrywając z dotychczasowym modelem wspinaczki w Tatrach, zakładającym towarzystwo zawodowego przewodnika. Pokonując tą klasyczną, taternicką drogę ponad sto lat później nie można się oprzeć wrażeniu, że choć to łatwa tura wspinaczkowa, to wyjątkowo ciekawa, bo prowadzi różnymi formacjami skalnymi jak choćby płyty, czy filary. Szkoda tylko, że kapryśna, tatrzańska pogoda nie okazała się łaskawa. Niestety po dojściu do przełęczy Mylnej nadeszły chmury. Na Kościelcu razem z Martą kończyliśmy drogę otuleni w chmurach. Zdjęcia do obejrzenia w galerii Kościelec.
31.08.2012W 1905 roku Klimek Bachleda powiedział: "jesce się tyn nie urodził, co by na te turnie wyloz". Oczywiście mylił się, bo nazajutrz stanęli na szczycie Żabiego Konia Simon Häberlein i Katherine Bröske. Ponad sto lat po tym zdarzeniu Żabi Koń jest wciąż bardzo atrakcyjnym taternickim celem. Razem z Martą nie udaliśmy się na drogę pierwszych zdobywców, ale na chyba najczęściej chodzoną, klasyczną drogę Klemensiewicza. Wiedzie ona wschodnią granią na szczyt Żabiego Konia i jest jedną z najładniejszych łatwych, ale mimo to powietrznych, dróg wspinaczkowych w Tatrach. Zdjęcia do obejrzenia w galerii Żabi Koń.
05.08.2012Niestety pogoda pokrzyżowała nam wyjazd w Alpy na kant północny Piz Badile i dlatego wybraliśmy się z Darkiem w Tatry Słowackie. Postanowiliśmy wspinać się na klasycznych drogach kończąc wejścia na szczytach. Naszymi bazami były dwa schroniska: Chata Tereho i Zbójnicka Chata. Z popularnej "Terinki" ruszyliśmy na Baranie Rogi wspinając się drogą "Sadkova Cesta", a kolejnego dnia na Lodowym na drodze "Cesta k slnku". Siroka Veza była trzecim naszym celem. "Cesta Motyki" na tej górze jest wyjątkowej urody, a wspinanie w "morzu granitu" niezapomnianym przeżyciem. Ostatnią drogę "Rebrom na Vrchol" zrobiliśmy na Jaworowym Szczycie. Zdjęcia do obejrzenia w galeriach: Baranie Rogi, Lodowa Kopa, Siroka Veza, Jaworowy Szczyt.
09.07.2012Deszcz wygonił nas z Dachsteinu i pojechaliśmy w Dolomity, choć pogoda tam też nie rozpieszczała. Początkowo wspinaliśmy się na Cinque Torri robiąc drogę Delle Guide na Torre Grande oraz piękne zacięcie północne na Torre Romana. Droga poprowadzona zacięciem w ekspozycji całej trójce przypadła do gustu zwłaszcza, że na koniec był długi, powietrzny zjazd. Na koniec krótkiego pobytu w Dolomitach wspięliśmy się drogą Alvera na Monte Averau. Klasyczna droga jest bardzo logicznie poprowadzona, omijając spore trudności w środku południowej ściany. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Cinque Torri oraz Nuvolau.
03.07.2012Trzech facetów pojechało na wspin w Alpy. Z Adamem i Krystianem wybraliśmy się w Dachstein. Krótkie okno pogodowe pozwoliło nam tylko na rekonesans, ale mimo to z kiblem pod szczytem przeszliśmy piękną, długą i raczej rzadko chodzoną drogę wschodnio-południowym kantem, wyprowadzającą na szczyt Hochkesselkopf 2453 m. Dachstein urzekł mnie górską specyfiką wspinania. Mimo, że czasami kruszyzna skały była spora, to i tak wspinanie w tym rejonie Alp jest wielką przygodą. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie oraz do obejrzenia galerii zdjęć Dachstein.
24.06.2012W weekend Góra Zborów była pełna wspinaczy, a Straszykowa Góra prawie zupełnie pusta. Dla Elizy i Karola był to nieznany teren. Adam i ja byliśmy już na Straszykowej, natomiast Krystian to stały bywalec, ale jak ma być inaczej, gdy ma się skały pod nosem. Wspinaliśmy się na dobrze ubezpieczonych drogach, choć niektóre z nich przechodziliśmy na własnej nie korzystając z ringów. W niedzielę byliśmy na Grochowcu, gdzie było dużo wspinaczy z rodzinami i małymi dziećmi. Ciężko było dostać się do niektórych dróg, nic w tym dziwnego skoro pod skałę da się wjechać łatwo samochodem. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: wspinanie Straszykowa Góra.
03.06.2012Ostatnie dwa weekendy spędziłem wspinając się ze znajomymi na Jurze. Pod koniec maja wybraliśmy się z Elizą do Łutowca, gdzie spotkaliśmy Krzyśka ze znajomymi. Dla Elizy ten dzień pod względem wspinania okazał się przełomowy, bo koleżanka poprowadziła pierwszą piątkę w skałach :-) Następnego dnia przenieśliśmy się do Mirowa i wspinaliśmy się po tamtejszych łatwych drogach. W pierwszy czerwcowy weekend pojechałem z Adamem do Olsztyna. W sobotę wspinaliśmy się w większości na własnej na Górze Biakło, gdzie zadziwiło mnie nowe obicie w pełni asekurowalnych tradów. Następnego dnia chodziliśmy po drogach na skałach przy zamku i na Niwkach. Kilka nowych ujęć, ale tylko z Łutowca można obejrzeć w galerii zdjęć wspinanie Łutowiec.
22.05.2012Tatry wiosną mają dwa oblicza. W dolinach potrafi być już lato, natomiast powyżej granicy drzew zima. Chodząc turystycznie po Tatrach Polskich, wybraliśmy się do Pustej Dolinki by zobaczyć, czy da się już w letnich warunkach wspinać na południowej ścianie Zamarłej Turni. Podejście jeszcze w śniegu, a na Zamarłej trochę cieknie. W zacięciu, gdzie prowadzi droga Motyki i kominku płynęła woda. Śnieg także na półce, na drugim stanie. Okap cały mienił się płynącą wodą. Mokro jeszcze w kilku miejscach. Jednak od biedy da się już wspinać, obchodząc mokre miejsca. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Tatry Polskie zdjęcia.
06.05.2012Majorka to wyspa, która daje dużo możliwości spędzania wolnego czasu. Można plażować, imprezować, zwiedzać ciekawe krajobrazowo miejsca lub zabytki architektury, jeździć na rowerze, serfować, chodzić po górskich szlakach lub się wspinać. Krajobrazy mnie urzekły, natomiast wspinanie na Majorce nie było w moim guście, bo nie ma tam prawie dróg wielowyciągowych. Nie udało się też znaleźć ciekawie urzeźbionej ściany, by wspinać się bez przewodnika na własnej. Może zabrakło szczęścia, by takie miejsce znaleźć, może za krótko z Martą tam byliśmy? Wydaje mi się jednak, że góry Serra de Tramuntana bardziej nadają się do chodzenia turystycznego. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Majorka oraz wspinanie na Majorce.
25.04.2012W tym roku na pierwszy wypad wspinaczkowy w jurajskie skały pojechałem z Elizą. Wspinaliśmy się na skałach przy zamku Olsztyn. Rejon zamkowych skał od wielu lat jest poligonem wspinaczkowym środowiska częstochowskiego. Znajduje się tu sporo urozmaiconych dróg wspinaczkowych, zarówno pod względem trudności, jak i charakteru. Jest tu spora ilość dróg na własnej asekuracji, zwłaszcza rysy i zacięcia. Drogi prowadzące przez płyty, rynny i filary wyposażono w komplety przelotów. Po dłuższej przerwie fajnie było znów poczuć skałę i przewspinać jedne z najładniejszych tradów na Jurze. Kilka nowych ujęć ze skał można obejrzeć w galerii zdjęć wspinanie przy zamku Olsztyn.
17.03.2012Vysoka zimą, czyli pierwszy z naszych planów sylwestrowych zrealizowaliśmy razem z Krystianem. Na szczyt wchodziliśmy jednego dnia od stacji elektriczki Popradzkie Pleso, przez dolinę Złomisk i przełęcz Siarkańską. Jak na końcówkę zimy było ciepło i gdy tylko wyszło słońce, podejście na przełęcz Siarkańską stało się małym koszmarem, za sprawą zapadania się w śniegu. Powyżej przełęczy śnieg był już lepiej zmrożony i w południe ze szczytu podziwialiśmy otaczające nas zalane słońcem Tatry. Zeszliśmy do schroniska nad Popradzkim Stawem. Krystian następnego dnia jednym ze żlebów wspiął się na Tupę, natomiast ja będąc w słabszej formie zadowoliłem się spacerem w dolinie Mięguszowieckiej. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Vysoka.
23.10.2011Z Martą pierwszy raz wspinaliśmy się w klimacie tropikalnym. Mimo, że upał i ogromna wilgotność szybko pozbawiały nas sił, to i tak obawialiśmy się, że nasze organizmy zniosą to gorzej. W Rio de Janeiro zawiodła nas pogoda, która pokrzyżowała nam trochę planów wspinaczkowych. Zaskoczyła mocna wycena i skąpe obicie dróg, na których rzadko można założyć własny przelot. Czujemy się bogatsi o kolejne doświadczenia zdobyte na ścianach skalnych w Rio, a wspinanie na Pao de Acucar, które było jednym z naszych marzeń na zawsze pozostanie w pamięci. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie Urca w Rio de Janeiro oraz do obejrzenia galerii zdjęć ze wspinania na Pao de Acucar.
16.10.2011Rio de Janeiro to miasto olbrzymich kontrastów. Z ekskluzywnymi dzielnicami sąsiadują favele, czyli slumsy znane z głośnego filmu "Miasto Boga". W budowanych na dziko osiedlach nędzy sześciomilionowego Rio de Janeiro żyje grubo ponad milion "favelistów". Poza favelami jest to bezpieczne miasto, a Cariocas, tak zwani są mieszkańcy Rio de Janeiro, są miłymi ludźmi, którzy kochają piłkę nożną i siatkówkę. Na plażach czy w parkach, gdzie znajduje się wiele boisk do piłki nożnej i siatkówki, panuje tłok. W każdym z ulicznych barów jest telewizor i codziennie wieczorem Cariocas oglądają jakiś mecz. Wieczorne życie toczy się praktycznie na ulicy. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Rio de Janeiro.
02.10.2011Z Elizą umówiliśmy się w Sokoliki na początku roku, ale zawsze coś zdołało nam pokrzyżować wspólny wyjazd. Nieoczekiwanie udało nam się wyjechać jesienią i trafiliśmy na wymarzoną pogodę. W Sokolikach, po małym falstarcie, gdy to wspinaliśmy się na innej skale niż zamierzaliśmy, przeszliśmy kilkanaście dróg, z których byliśmy zadowoleni. Natomiast nasz rekonesans wspinaczkowy w Rudawy Janowickie okazał się długim spacerem turystycznym, przy okazji którego zwiedziliśmy zamek Bolczów. Niestety łatwych, ładnych tradów brak, a większość skał jest tam zarośnięta. Nie spotkaliśmy nikogo, kto by się wspinał. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Sokoliki.
18.09.2011Umawiając się z Agatą na wspinanie w Tatrach nie przypuszczałem, że trafi nam się tak dobra pogoda. Wspólnie zrobiliśmy kilka dróg na Granatach, Kościelcu i Zamarłej Turni, gdzie na Motykę dołączyła do nas Anka, a na Lewych Wrześniaków Jarek. Naszą bazą było schronisko Murowaniec, oferujące w bufecie napoje wyskokowe pobudzające do intesywnego życia wieczornego. Gdy dojechały Nela i Gabrysia życie towarzyskie przestało kończyć się wraz z zamknięciem bufetu, bo dziewczyny miały sposób na zdobycie jeszcze jednego piwa :-) Najnowsze zdjęcia do obejrzenia w galeriach: Granaty, Kościelec, Zamarła Turnia oraz zdjęć krajobrazów Tatr Polskich.
30.08.2011Dolomity słyną z wielkich ścian. Ponad 100 lat temu pionierzy wytyczali klasyczne dziś drogi. Postanowiliśmy z Martą, że powtórzymy czwórkową drogę pierwszych zdobywców na Cima Grande 2999 m. W 1869 roku stanęli na jej wierzchołku P. Grohmann, P. Selcher, F. Innerkofler. Zanim jednak my stanęliśmy na szczycie najwyższej z trzech Cim, wspinaliśmy się na krótszych drogach. Rozpoczęliśmy od czwórkowej drogi na Torre del Sella - Via dei camini. Siedem urozmaiconych wyciągów, włącznie z ponad metrowym skokiem nad przepaścią, było niezapomnianą przygodą. Potem wspinaliśmy się na Monte Popena drogą Mazzorana-Adler oraz na Torre di Falzarego drogami: na ścianie zachodniej i południowym filarze.
16.08.2011Rzeka Słupia jest niewątpliwie jednym z ciekawszych szlaków kajakowych w Polsce. Spływ Słupią to wiele atrakcji naraz, o czym przekonaliśmy się z Martą i Jankiem. Słupia w górnym odcinku ma charakter rzeki górskiej i tak jest oceniana wśród kajakarzy. W jej środkowej części znajdują się zabytkowe elektrownie wodne i jeziora zaporowe. Spływ Słupią kończy się w Ustce praktycznie na plaży, co daje możliwość wpłynięcia na Morze Bałtyckie. Nam przytrafiła się także wywrotka i tylko refleks naszego trzyosobowego teamu uratował kanadyjkę, która momentalnie nabrała wody przyparta bystrym nurtem do zagradzającego rzekę drzewa. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć spływ Słupią.
07.08.2011Weekendowy wypad na Jurę zakończył się zmianą pierwotnych planów. Za namową Krystiana i Krzyśka wspinaliśmy się w nieznanych mi dotąd skałach. Straszykowa Góra koło Ryczowa to rejon wspinaczkowy, który stanowi kilka skał usytuowanych blisko siebie na szczycie wzgórza. Gabi, Krzysiek i Krystian wspinali się powtarzając zrobione już wcześniej drogi, natomiast dla Marty i dla mnie były to pierwsze kroki i przechwyty na nieznanych wcześniej liniach. Straszykowa Góra krajobrazowo urzekła nas, a drogi wspinaczkowe przypadły do gustu. Postanowiliśmy, że na pewno tam wrócimy, najlepiej znów w tym samym składzie :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Straszykowa Góra.
28.07.2011Spędziliśmy z Darkiem kilka dni w Hollentalu wykorzystując krótkie okno pogodowe na wspinanie. Udało się nam zrobić trzy wielowyciągowe, piątkowe drogi. Pierwsze dwie: Peternpfad -V i Fensterlplatte +V na położonej w lesie niższej ścianie Stadlwand były łatwe orientacyjnie i ochrzciliśmy je "leśnym wspinaniem" :-) Natomiast prawie 400 metrowa droga Richterweg -V na górnej ścianie Stadlwand to już typowo górskie wspinanie z rozległymi krajobrazami na górne pasmo Hollentalu. Czas i ochota na dalsze wspinanie była, ale pogoda skutecznie nas przegoniła. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie oraz do obejrzenia galerii zdjęć Hollental.
17.07.2011Jadąc na weekend na Jurę zatrzymaliśmy się niedaleko Kielc podziwiając zamek w Chęcinach. Nie był to jedyny zamek który odwiedziliśmy, bo po sobotnim wspinaniu na Brzuchu Buddy na Górze Kołoczek, udaliśmy się na zamek Ogrodzieniec, kończąc niezaplanowane wizyty w zamkach w ten weekend. W niedzielę wspinaliśmy się w Skałach Rzędkowickich. Naszym łupem tradycyjnie padły łatwe drogi. Tym razem Marta prowadziła ich sporo. W słoneczny, upalny dzień najprzyjemniej było wspinać się w Studnisku, gdzie zawsze mocno wieje i jest upragniony cień. Na Zegarowej prócz wyślizganej skały koszmarem z każdą minutą stawało się palące słońce. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Rzędkowice.
29.06.2011Tym razem udaliśmy się z Martą do Arco, niewielkiego miasteczka w północnych Włoszech, wokół którego jest ponad trzydzieści rejonów wspinaczkowych. Po piętnastu godzinach spędzonych w samochodzie zaskoczeniem był fakt, że na żadnym z dwóch wielkich kempingów w Arco nie było wolnych miejsc. Arco oferuje bardzo zróżnicowane wspinanie, od zupełnie połogich płyt o skąpej rzeźbie, do wspaniale ukształtowanych w żebra i dziury dachów. Preferowaliśmy raczej płyty wspinając się na drogach wielowyciągowych na: Baone, Corno di Bo oraz Parete Zebrata. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu o regionie oraz do obejrzenia galerii zdjęć Arco.
05.06.2011Rzeka Wkra jest prawobrzeżnym dopływem Narwi, która wpływa do niej kilka kilometrów przed ujściem Narwi do Wisły. Jest rzeką nizinną, raczej płytką zachowującą swój pierwotny charakter i poza górną jej częścią nie jest uregulowana. Tuż przy jej ujściu do Narwi stoi sporo zabudowań, ale kilkanaście kilometrów w górę jej biegu można wypatrzyć orlika krzykliwego, czy bobry. Niektóre brzegi są niskie, inne wysokie. Część jest goła, porośnięta szuwarami, ale po kilku zakrętach pokrywa się zbitym gąszczem krzaków. Każdego roku wraz z nadejściem ciepłych dni Wkra przyciąga mnie jak magnes i są to miłe krótkie wypady. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Wkra.
22.05.2011Pojechaliśmy z Martą w jej rodzinne strony. Ustka od kilku lat odzyskuje swój dawny blask, za sprawą rewitalizacji łącznie 40 budynków, które tworzyły starą osadę rybacką z XIX wieku. W myśl usteckiego pomysłu nazywanego rewitalizacją, stare chaty burzy się zupełnie, a na ich miejsce stawia nowe. Nie popierają tego etnografowie i historycy twierdząc, że "...z Ustki robi się taka bombonierka, cukiereczek bez wyrazu. Po zakończeniu tych wszystkich prac to już nie będzie to samo miejsce..." Nie mi oceniać kto ma rację, ale na pierwszy rzut oka Ustka wygląda o dużo lepiej niż jeszcze parę lat temu, gdy sprawiała wrażenie mało zadbanego, nadmorskiego kurortu. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Ustka.
04.05.2011Wczoraj wróciliśmy z Chorwacji, gdzie wspólnie z przyjaciółmi Elizą i Arkiem udaliśmy się na wiosenny trip. Naszym celem był Park Narodowy Paklenica, najbardziej znany w tym kraju region wspinaczkowy. Bliskość morza i pionowych, wielkich ścian sprawia, że Paklenica jest jednym z najbardziej wyjątkowych miejsc wspinaczkowych w Europie. Oprócz tych walorów liczyliśmy na ciepłą, słoneczną pogodę, która niestety nie do końca nam dopisała. Wspinaliśmy się z Elizą i Martą w trójkowym zespole na łatwych, ale za to długich drogach wielowyciągowych. Zapraszam do przeczytania krótkiego artykułu oraz do obejrzenia galerii zdjęć Paklenica.
17.04.2011Wypad w jurajskie skały z Elizą i Martą zapoczątkował nasz tegoroczny sezon wspinaczkowy. Rozpoczęliśmy od wspinania w Rzędkowicach. Przeszliśmy kilka łatwych dróg dość szybko kończąc, bo zimno wygoniło nas ze skał. Kolejnego dnia było już dużo cieplej i wspinaczka na Górze Zborów i Górze Kołoczek w słońcu była czystą przyjemnością. Ostatniego dnia wspinaliśmy się na Turni Motocyklistów, która odchaszczona i częściowo obita przez KW Warszawa odzyskuje swój dawny blask. Ostatnim akcentem była wspinaczka na skale Biblioteka. Żółta ścianka jest już tak wyślizgana, że wyceny biegnących tam łatwiejszych dróg są już historią. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć Podlesice.
27.03.2011Zima w Tatrach pozwala na samotne obcowanie z przyrodą, bowiem mało ludzi zapuszcza się wyżej w góry. Kilka dni chodziliśmy po tatrzańskich dolinach, pracując nad kondycją. Pogoda nam dopisywała, było dość dużo słońca. Pobyt w Tatrach Słowackich zakończyliśmy wejściem na Krywań. Podchodziliśmy od Szczyrbskiego Jeziora przez rozdroże przy Jamskim Stawie i Pawłowy Grzbiet. Warunki mieliśmy dobre, dość mało śniegu, trochę słońca i nie wiało za mocno. Spotkaliśmy tylko jednego Słowaka na turach, który podchodził z innej strony niż my. Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Krywań oraz Tatry Słowackie zdjęcia.
21.03.2011Niżne Tatry zimą wyglądają imponująco, dlatego skusiliśmy się z Martą na jednodniowy wypad w ich najwyższe gniazdo, czyli na szczyty Chopok i Dumbier. Podchodząc z Jasnej na Chopok już na wysokości Lukovej oczy nasze cieszyła panorama Tatr Wysokich. Wyżej w zimowej szacie wspaniale wyglądały północne, strome skalne ściany, porozdzielane licznymi filarami i żlebami. Na grani głównej czuło się, że Niżne Tatry zimą to naprawdę wymagające góry. Zwłaszcza przekonać się o tym można, gdy nie ma się nart skiturowych, czy rakiet śnieżnych. Jednak cóż to byłaby za wędrówka zimą, gdyby od czasu do czasu nogi nie zapadły się w głębokim śniegu :-) Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć: Tatry Niżne.
28.02.2011
Tegoroczna zima trwa już trzy miesiące i poza dwoma krótkimi odwilżami, cały czas były dobre warunki do biegania na nartach w Puszczy Kampinoskiej. W tym sezonie głównie biegaliśmy po Cichowążu, kampinoskich Karpatach i niedaleko wioski Wiersze. Chyba za sprawą Justyny Kowalczyk przybyło miłośników biegówek, bo założonych śladów w Puszczy Kampinoskiej było prawie dwa razy więcej niż w poprzednim sezonie. Co cieszy, bo biega się wtedy przyjemniej. Tak się złożyło, że w tym sezonie rzadko robiliśmy zdjęcia z naszych weekendowych eskapad do Puszczy Kampinoskiej.
2010 ROK
28.12.2010
Po raz drugi w tym roku udało nam się z Martą biegać na nartach nad Morzem Bałtyckim. Śniegu na Pomorzu było więcej niż w centralnej Polsce, co jest rzadkością na polskim wybrzeżu. Mimo tego warunki do biegania na nartach były dość ciężkie. W lesie i na wydmach górna warstwa śniegu tworzyła zmrożoną skorupę, która pod naszym ciężarem zapadała się. Bardziej jednak przeszkadzał w bieganiu po samej plaży silny, przenikliwie zimny wiatr. Warunki takie sprawiły, że plaża była zupełnie pusta, tylko do naszej dyspozycji.
01.11.2010
Razem z Izą i Martą wybraliśmy się na krótki jesienny wypad poza Warszawę, do jednego z ciekawszych krajobrazowo miejsc na Mazowszu. Radziejowice słyną z wyjątkowo uroczego zespołu parkowo-pałacowego i nie jest to przereklamowane miejsce. Doceniają je zwłaszcza artyści. Organizowane są tu plenery malarskie, a także festiwale muzyki poważnej. Jesienią pałac w Radziejowicach jest już niedostępny dla zwiedzających, a spacerowiczów w parku jest niewielu i właśnie wtedy bez zgiełku można się cieszyć tym miejscem.
03.10.2010
Żelazowa Wola najładniej wygląda jesienią, gdy park otaczający dworek mieni się paletą kolorów. Iza zabrała nas na weekendową wycieczkę do odremontowanego muzeum Chopina. Kto wcześniej tu bywał od razu spostrzeże zmiany. Powstał nowoczesny budynek recepcyjny o elewacjach z polnych kamieni, drewna kanadyjskiej daglezji i szkła. Prowadząca od bramy do dworku aleja nie jest jak dawniej zalana asfaltem, lecz wysypana drobnym żwirem. Spacerując po parku nie zatykamy już nosa, zbliżając się do przepływającej przez jego teren Utraty.
17.09.2010
Wspinanie w Bergell, zwłaszcza na Piz Badile, było jednym z dwóch głównych celów naszej alpejskiej eskapady. Niestety pogoda na górze nie dopisała i nie pozostało nam nic innego niż wybrać cel zastępczy. Padło na Dolomity, gdzie udało nam się zrobić dwie czwórkowe drogi: 6 wyciągową Giordano na Lagazuoi oraz 14 wyciągową drogę normalną na Cima Piccolo di Lavaredo. Wspinanie na najniższą ze skalnych turni Tre Cime di Lavaredo było dość skomplikowane w wynajdowaniu drogi, która kluczyła łatwiejszymi miejscami pionowej turni.
10.09.2010
W pogoni za oknem pogodowym dotarliśmy w Alpy Walijskie, porzucając nasze plany wejścia na Eiger w Alpach Berneńskich. Na osłodę postanowiliśmy szybko wejść na Lagginhorn 4010 metrów. Obawialiśmy się, że chimeryczna pogoda zrobi nam psikusa i zamiast podziwiać piękne widoki, w gęstych chmurach staniemy na szczycie. Dlatego przy pomocy kolejki weszliśmy i zeszliśmy ze szczytu w jeden słoneczny dzień. Droga na Lagginhorn bardzo nam się podobała, choć nie należy do trudnych, alpejskich eskapad.
06.09.2010
Naszą alpejską eskapadę rozpoczęliśmy z Markiem od wspinania w Grimsel. Ten wysokogórski rejon z tarciowymi, granitowymi płytami dostarczył nam sporo frajdy i żal, że pogoda pozwoliła nam zrobić tylko dwie długie drogi. Na początek przeszliśmy jeden z klasyków Grimsel, 8 wyciągową drogę Foxie o wycenie 5a poprowadzoną w 1981 roku przez braci Remy. Kolejnego dnia wspinaliśmy się w sąsiednim sektorze na 9 wyciągowej drodze Bazi und Bizi, także o trudnościach 5a. Postanowiliśmy, że do Grimsel jeszcze wrócimy.
23.08.2010
Okolice Zbójnickiej Chaty były terenem naszego działania podczas krótkiego wypadu w Tatry Słowackie. Razem z Darkiem upatrzyliśmy sobie linie wspinaczkowe, które warto by przejść. Ograniczenie czasowe zmusiło nas do wyboru jednej z nich. Siedmiowyciągowa Droga Motyki na Ostry Szczyt to jedna z ładniejszych tatrzańskich dróg wspinaczkowych i ona stała się naszym celem. Mieliśmy dużo szczęścia wspinając się w pięknej pogodzie. Nie spiesząc się mogliśmy cieszyć się wspinem i tatrzańskimi krajobrazami.
15.08.2010
Marysia i Paweł poznali urok wspinania w skale. Wybraliśmy się razem w Góry Świętokrzyskie do dawnego kamieniołomu Stokówka, który świetnie zagospodarowali kieleccy wspinacze. Stokówka to kameralny rejon wspinaczkowy, który oferuje około 80 dróg jednowyciągowych, z czego 50 to drogi obite. Ich trudności wahają się od III do VI.5, a najdłuższe dochodzą do 18 metrów. Nam to miejsce przypadło do gustu i na pewno tam wrócimy. Marta odgraża się, że będzie to szybko, bo zostało jej kilka dróg, które pragnie poprowadzić.
03.08.2010
Tym razem w Dolomity pojechaliśmy z Martą w środku lata i niestety nie trafiliśmy na wymarzoną pogodę. Było na zmianę słonecznie i deszczowo. Wspinanie rozpoczęliśmy w grupie Nuvolau na turni skalnej Torre Anna, przechodząc czterowyciągową, czwórkową drogę Del Camino. W rejonie Nuvolau wspinaliśmy się jeszcze na Punta Dallago drogą Della Vipera oraz zaliczyliśmy wycof z drogi Alvera na Monte Averau. Pomiędzy przelotnymi deszczykami wspinaliśmy się na Cinque Torri wchodząc na Torre Grande łatwą, kilkuwyciągową drogą pierwszych zdobywców. Natomiast na Lagazuoi zrobiliśmy dwie dłuższe drogi: Vonbank oraz Ardizzon.
18.07.2010
Rzeka Wkra to moje ulubione, wekeendowe miejsce ma Mazowszu. Tym bardziej po wyjęciu ręki z gipsu, gdy najlepiej rozćwiczyć ją w wodzie. W lipcu spędzałem nad Wkrą sporo czasu. Brak wspinania rekompensowało mi pływanie wpław pod prąd rzeki, a wieczorne ognisko z przyjaciółmi było miłym akcentem kończącego się dnia. Niestety z żalem patrzyłem na przepływające kajaki, bo rzeka Wkra jest wymarzonym miejscem na spływ. Niestety nie da się przyśpieszyć gojenia ręki :-( Pozostaje uzbrojenie się w cierpliwość.
13.06.2010
W kolejny weekend razem z Martą pojechaliśmy w Skały Olsztyńskie. W sobotę poszliśmy wspinać się na Niwki, gdzie przy skale o wdzięcznej nazwie Dziewica poznaliśmy Kingę i dwóch Michałów. Tak nam się razem miło gawędziło, że skończyło się wspólnym wspinaniem przy zamku Olsztyn, a kolejnego dnia na Górze Biakło. Dużo chodziliśmy tradów na własnej asekuracji, robiąc czwórkowe i piątkowe klasyki. Najwięcej zachwytów wzbudziła linia Wysoka Czwórka na Górze Biakło, której główne trudności poprowadzone są w ekscytującej ekspozycji.
07.06.2010
W długi weekend wspinaliśmy się z Martą na Wzgórzu 502 pod Krakowem i w Skałach Rzędkowickich. Niestety ringi na Wzgórzu 502 są nadal pobrudzone za sprawą psychola, któremu latami ta zabawa się nie nudzi. Pobyt jednak można zaliczyć do dość udanych, bo udało mi się on-sightem poprowadzić szóstkową drogę Cebulowy okap. Natomiast w kolejne dni działaliśmy w Rzędkowicach, gdzie powtarzaliśmy drogi wcześniej już przez nas chodzone. W poniedziałek, gdy skały opustoszały, udało się nam wreszcie dostać do obleganych prawie w każdy weekend dróg na Turni Lechwora. Na wędkę zrobiłem Filar Lechwora i Komin Lechwora.
30.05.2010
W ostatni wekeend maja wraz z Weroniką, Elizą i Martą pojechaliśmy wspinać się na Jurę w rejony, w których dość dawno nie byłem. W sobotę odwiedziliśmy Skały Mirowskie, które po ubiegłorocznym oczyszczeniu z drzew i chaszczy nabrały blasku i dopiero teraz widać w pełni ich urok. Natomiast w niedzielę wspinaliśmy się na popularnej ostatnio Skale Apteka, gdzie po niedawnej wymianie obicia przez UKA, w weekendy robi się teraz tłoczno. Trudno się dziwić, bo potencjał Skała Apteka ma wciąż spory, a i każdy tu może znaleźć dla siebie drogi o różnej skali trudności.
17.05.2010
Jadąc z Warszawy do Ustki można przy okazji, nie zbaczając z drogi zwiedzić trzy wybudowane jeszcze przez rycerzy zakonnych spod znaku krzyża zamki. Pierwszym z nich jest zamek Golub Dobrzyń, którego chyba największą ciekawostką jest stojąca na podzamczu wielka armata tzw. kolubryna Kmicicowska grająca w filmie Potop. Kolejnym jest zamek Radzyń Chełmiński, który uważany był drugim co do wielkości zamkiem w państwie krzyżackim zaraz po Malborku. Ostatni leżacy już na kaszubach zamek Bytów, to gotycka warownia, nadająca niewielkiemu miasteczku wyjątkowego uroku. Nowoczesny na owe czasy zamek Bytów pełnił rolę strażnicy granicznej.
03.05.2010
Wracając z Jasenika zatrzymaliśmy się z Martą na opolszczyźnie, by zwiedzić zamek Moszna. Zbudowany na przełomie XIX i XX wieku przypomina architekturą filmy Walta Disneya, z daleka wygląda niczym teatralna dekoracja. Bajkowego uroku nadaje zamkowi dokładnie 99 wież i wieżyczek, a także duża ilość detali w postaci lwów, sowy, czy niedźwiedzia. W najwyższej wieży zamku Moszna znajduje się szkielet człowieka, który został tam umieszczony przez uczniów jednej ze szkół wiele lat temu, do dziś jest on jedną z atrakcji. Oprócz bajkowego zamku, wrażenie robi ogromny park ze stawem.
02.05.2010
Lubię się wspinać u braci Czechów, bo skąpo obite drogi o mocnych wycenach są dobrą weryfikacją aktualnej formy, a to pokazuje na co można się porwać w danym sezonie. Poza tym jest tu jakaś magia, bo jak wytłumaczyć fakt, że moja Partnerka, gdy zabieramy się do jedzenia po wspinie, sama otwiera i podaje mi piwo? Przecież na co dzień w domu tak nie mam :-) Wracając do wspinania, to byliśmy w regionach wspinaczkowych: Vyhlidka Vrbno pod Pradedem oraz poznanym przez nas już wcześniej Certovy Kameny. Vyhlidka nas zaskoczyła wyjątkowo mocnymi nawet jak na Czechy wycenami.
29.04.2010
Jadąc z Wrocławia w Jaseniki zatrzymaliśmy się w starej wsi Henryków, w której kiedyś mieściło się opactwo Cystersów. Ten kompleks klasztorny tworzy jakby oddzielony od reszty wsi świat. Najpiękniej wkracza się do dawnego opactwa przez bramę Górną, schodząc po lekkim pochyleniu w dół brukowaną uliczką. W tym momencie miałem uczucie, jakby cofnął się czas. Cisza, spokój, stare mury i przylegający do klasztoru park pobudziły mnie do zadumy, czy przypadkiem dzisiejszy pęd życia, w którego jestem trybach, nie okrada mnie z chwil, których powinnienem mieć więcej, by żyć w harmonii z tym o czym marzę i do czego dążę.
26.03.2010
Park Narodowy El Chico Hidalgo był kolejnym punktem pod znakiem wspinania w czasie naszej meksyńskiej eskapady. Najbardziej rzucającą się w oczy różnicą była ilość ludzi. Na Pena de Bernal nie spotkaliśmy ani jednego zespołu, natomiast w El Chico Hidalgo było już trochę wspinaczy, choć o tłoku nie może być mowy. Sam wspin był przyjemny, lecz ogródek skalny Las Ventas położony na 3000 metrów jest propozycją dla lubiących się wspinać raczej na drogach jednowyciągowych z krótkimi, nieco bulderowymi trudnościami.
23.03.2010
Po prawie dwóch tygodniach podróżowania po Meksyku dojechaliśmy do miasteczka San Sebastian Bernal, które leży u podnóża drugiego co do wielkości skalnego monolitu na świecie. Pena de Bernal był naszym głównym celem wspinaczkowym w Meksyku. Razem z Martą po przewspinaniu wyjątkowej urody, 9 wyciągowej drogi Bernalina, ku naszej radości stanęliśmy na szczycie tego trudno dostępnego monolitu. Z działalności wspinaczkowej na Pena de Bernal głęboko w naszej pamięci utkwiła także inna piękna wspinaczkowa linia, 5 wyciągowa droga Variacion del Diedro.
28.02.2010
Przypinając narty biegowe nad Morzem Bałtyckim zamknęliśmy tegoroczny sezon. Pomysł wydawał nam się trochę egzotyczny, a ponieważ nadeszła już odwilż do końca nie byliśmy pewni, czy uda nam się pobiegać. Udało się i było fajnie. Potencjał terenów nadmorskich na dłuższe czy krótsze eskapady na biegówki jest spory. Niestety śnieżne i mroźne zimy, takie jak tegoroczna, są rzadkością.
31.01.2010
Każdą wolną chwilę w styczniu wykorzystywałem, by biegać na nartach. Tegoroczna zima na Mazowszu jest śnieżna, mroźna i w Puszczy Kampinoskiej panują doskonałe warunki na narty biegowe. Razem z Martą jeździliśmy do Puszczy Kampinoskiej na narty biegowe, gdzie odbyliśmy kilka krótszych i dłuższych eskapad.
01.01.2010
Ustka w ostatnich dniach starego roku nie przybrała zimowej szaty. Tuż przed sylwestrem chwycił lekki mróz, ale brak śniegu zniweczył nasze plany biegania na nartach po plaży. Zamiast biegać dużo chodziliśmy po Ustce i jej okolicach. Orzechowska Wydma, czy długie, nadmorskie spacery nad klify pomiędzy Orzechowem Morskim, a Rowami były dla nas frajdą.
2009 ROK
01.11.2009
Kończąc naszą eskapadę po południowej Francji podziwialiśmy ozdobiony jesienną szatą wąwóz Verdon. Płynąca jego dnem rzeka Verdon wyżłobiła wąwóz, którego głębokość dochodzi nawet do 700 metrów. Wąwóz Verdon jeszcze nie tak dawno był uważany bezdyskusyjnie za najbardziej atrakcyjny rejon wspinaczkowy Europy, a wraz z doliną Yosemite, także świata. Obecnie przyciąga wspinaczy wielkościanowych, którzy przybywają tu w poszukiwaniu nie przewieszeń, ale czystej estetyki poruszania się w eksponowanych pionowych ścianach, nie zawsze na trudnych i wymagających drogach. Zabrakło nam czasu, by wspinaczkowo poznać wąwóz Verdon, ale kiedyś trzeba będzie tam wrócić.
30.10.2009
Masyw Les Calanques to głęboko wcięte w wapiennych skałach, trudno dostępne dolinki ze stromymi ścianami na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Nazywane bywają fiordami Prowansji i nie ma w tym przesady. Wspinanie w tym rejonie było Marty i moim marzeniem, które wreszcie udało nam się spełnić. Les Calanques ukazało nam swoje różne oblicza, zaskakując niesamowitą różnorodnością skalnych turni, ścian i dróg na nich poprowadzonych. Było wspaniale i momentami trudno, a zarazem zaskakująco.
19.10.2009
Tegoroczny jesienny wypad na południe Francji w masyw Les Calanques rozpoczął się od niespodziewanych opadów deszczu i wiejącego mistralu. Mieliśmy nadzieję, że w regionie Europy, gdzie notuje się najmniejsze opady i największe nasłonecznienie pogodę będziemy mieć pewną. Nic z tego, trzy dni wstępnie planowane na rozwspinanie zagospodarowaliśmy na suszenie porwanego przez mistral namiotu i na odwiedzenie pobliskiego parku narodowego Camargue.
14.09.2009
Skończył się sezon i zrobiło się pusto nad Bałtykiem, choć woda jest wciąż świetna do kąpieli i nie brakuje słońca. Słowiński Park Narodowy to moim zdaniem najładniejsze miejsce nad polskim morzem i dlatego jak tylko mam okazję z chęcią poza sezonem tam wędruję robiąc przy okazji zdjęcia.
30.08.2009
Wracając z Meteorów do Polski wykorzystaliśmy dobrą pogodę i wejściem na Olimp zakończyliśmy nasz pobyt w północnej Grecji. Turystyczne wejście na najwyższy wierzchołek masywu Mitikas, było wspaniałym przerywnikiem w długiej, powrotnej drodze do Polski.
27.08.2009
Meteory to raj dla wspinaczy obdarzonych mocną psychą, ponieważ asekuracja nie przypomina tej, którą można zastać w popularnych ogródkach wspinaczkowych Europy. W dziesięć dni przeszliśmy z Martą i Januszem dwanaście dróg wielowyciągowych od zupełnie tradowych czwórek, po dość skąpo obite szóstki. Wysokie temperatury zmuszały nas do bardzo wczesnego wstawania i kończenia wspinu po zrobieniu zazwyczaj tylko jednej wielowyciągowej drogi dziennie. Jednak każda z dróg dostarczała tak dużo emocji i wrażeń, zwłaszcza gdy pod nogą urywał się maleńki stopień, że z przyjemnością restowaliśmy się od popołudnia pływając w basenie. Krajobraz 170 turni skalnych, na szczytach których dawno temu zbudowano liczne prawosławne monastyry, podziwiany podczas wspinu z zupełnie innej perspektywy niż widzą go turyści zmotoryzowani przybywający w Meteory, to zupełnie inne doznania.
10.08.2009
Po prawie miesięcznej przerwie wróciliśmy z Markiem na weekend w Tatry Polskie, w rozszerzonym o Patrycję składzie. We trójkę wspinaliśmy się w sobotę na piątkowej drodze Filar Staszla, biegnącej żebrem Zadniego Granata, a w niedzielę na Kościelcu sytą piątkową Drogą Byczkowskiego.
13.07.2009
Wczoraj przejściem drogi Lobby Instruktorskie zakończyliśmy z Markiem czterodniowe wspinanie w Tatrach Polskich. Działaliśmy na na Hali Gąsienicowej, gdzie udało nam się przejść sześć dróg wspinaczkowych na Kościelcach, mimo, że codziennie podchodziliśmy i schodziliśmy do Zakopanego. Niestety po zlikwidowaniu taboru na Polanie Rąbaniska Tatrzański Park Narodowy nadal nie udostępnił na okres sezonu letniego budynku Gawra, leżącego nieco powyżej Betlejemki, co sprawia, że trudno dla łojantów o nocleg na Hali Gąsienicowej.
22.06.2009
Wczoraj wróciliśmy z Chorwacji, do której udaliśmy się po krótkim pobycie w Dolomitach. Wąwóz Paklenica zrobił na nas duże wrażenie, a Anica Kuk i wspin na jej północnej ścianie na zawsze pozostanie w naszej pamięci.
13.06.2009
Następnego dnia wspinaliśmy się na 9 wyciągowej, klasycznej i popularnej drodze Del Buco na Lagazuoi Piccolo 2500 metrów. Droga jest bardzo ładnie poprowadzona w dolnej części rysami, w środkowej płytami skalnymi, a w końcowej żlebami.
12.06.2009
Stęskniliśmy się z Martą za dużymi ścianami i w długi weekend wyjechaliśmy w Dolomity. Pierwszym celem naszego wypadu była ściana północna na Torre Lusy, jednej z turni na Cinque Torri. Klasyczna sześciowyciągowa droga jest piękną linią wykorzystującą słabości północnej ściany, a na koniec w nagrodę zjeżdża się w zupełnej ekspozycji po południowej stronie turni.
26.05.2009
Z Anią i Januszem udaliśmy się na dwa dni w Skały Rzędkowickie. Wspinaliśmy się łatwymi drogami na skałach: Zadnia Turnia, Biały Filarek, Zegarowa, w prawie pustych skałach. Przyjemnie być w tym miejscu poza weekendem.
04.05.2009
Skały Lądeckie to jeden z najmniej odwiedzanych przez wspinaczy rejonów skalnych w Polsce. Nam Skały Lądeckie bardzo przypadły do gustu. Długie, piękne drogi jednowyciągowe poprowadzone na skałach: Iglica, Niżna, Trojan, czy Skalna Brama, usatysfakcjonowały nas w pełni. Mnie zwłaszcza zachwyciła piątkowa droga na skale Iglica, poprowadzona pionowym zacięciem, w lewej części południowej ściany.
26.04.2009
Naszym weekendowym celem były Skały Olsztyńskie, w sobotę Góra Biakło, a w niedzielę wspinaliśmy się na skałach przy zamku Olsztyn. Mocy starczyło tylko na drogi lajtowe, ale sama możliwość wspinu to wielka radocha.
21.03.2009
Madera to raj dla tych, którzy lubią turystykę górską i nudzi ich leżenie pod palmami. Ja miałem nadzieję, że będzie to raj także wspinaczkowy, niestety wszechobecna kruszyzna ostudziła moje plany. Mimo tego wyjazd pod względem poznawczym był niezwykle udany. Pobyt zakończyliśmy turystycznym wypadem w góry i wejściem na Pico Ruivo.
2008 ROK
27.10.2008
Kreta zaskoczyła nas pogodą ducha jej mieszkańców, ich witalnością, wyborną kuchnią i urzekła krajobrazami. Skaliste góry schodzące do turkusowego morza, to wyjątkowo dobrze komponująca się mieszanka. Kreta nie nudzi monotonnymi widokami, Kreta potrafi zachwycić, zwłaszcza jej wschodnia i południowa część.
22.10.2008
W Marty urodziny niedaleko wsi Kapetaniana, wspinaliśmy się północną ścianą na Mount Kofinas, według nas najpiękniejszy szczyt na Krecie. Brak topo wymusił na nas poprowadzenie prawdopodobnie własnego wariantu 5 wyciągowej drogi.
29.09.2008
Fundacja Promocji i Rekreacji "KIM" zorganizowała dla mieszkańców Warszawy jednodniowy, kajakowy spływ Wisłą, w którym razem z Martą popłynęliśmy. Organizatorzy okazali się fajnymi ludźmi, pasjonującymi się kajakarstwem i dzięki nim spędziliśmy niezapomniane chwile na królowej polskich rzek.
12.09.2008
Pobyt w Dolomitach zakończyliśmy wejściem południową ścianą na Piramide Col dei Bos 2400 m. Przeszliśmy Filar Alpini, 10 wyciągową drogę wspinaczkową o długości około 350 metrów.
10.09.2008
Jadąc w Dolomity bardzo chcieliśmy razem z Martą przejść Filar Południowy na górze Sas de Stria 2477 m. Pogoda na to pozwoliła i mogliśmy cieszyć się ze wspinaczki w doskonałej jakości skale oraz zapierających dech widokach.
08.09.2008
Via ferrata Dibona w masywie Monte Cristallo jest niezwykle widokowa. Widać z niej masyw Tofany, Tre Cime di Lavaredo... Odnosi się wrażenie, że Dolomity, a zwłaszcza ich turnie, zalewają człowieka jak wzburzone morze.
06.09.2008
Wypad w Dolomity rozpoczęliśmy od dwudniowego wspinania na Cinque Torri. Razem z Martą wspinaliśmy się na klasycznych kilkuwyciągówkach, wchodząc na strzeliste turnie skalne, które zachwycały urokiem.
28.08.2008
Dolinia Będkowska przez cztery dni była Janusza i moim celem wspinaczkowym. Najbardziej podobały nam się drogi: na skale Wielka Turnia dwuwyciągowa linia Wielki Filar, na skale Zaklęty Mur - Droga Pionierów oraz Droga Piotrusia Pana na skale Cmentarzysko.
27.07.2008
Z Anką i Giaurem pojechaliśmy wspinać się w Sokoliki. Wspinaliśmy się w wiekszości na klasycznych drogach, takich jak dwuwyciągowy Żubr, czy Czołg.
06.07.2008
Tym razem udaliśmy się z Martą na weekend w Skały Rzędkowickie. Niestety Filar Turni Lechwora był non stop zajęty, ale udało się zrobić kilka innych, ładnych dróg. Wyjątkowej urody była linia Klasyczne Zacięcie na Wielkim Okienniku Rzędkowickim.
15.06.2008
W ostatni weekend pojechaliśmy w Skały Olsztyńskie, gdzie ze znajomymi z klubu wysokogórskiego wspinaliśmy się na skałach przy Zamku Olsztyn. Kolejnego dnia udaliśmy się na pobliskie Niwki.
09.06.2008
Z Martą i Gośką wybraliśmy się na trzydniową wspinaczkę w Dolinki Podkrakowskie. Odwiedziliśmy Ostańce Jerzmanowickie zaczynając od ogródka wspinaczkowego Witkowe Skały. Kolejnego dnia odwiedziliśmy mur skalny Psiklatka, a na koniec wspinaliśmy się długimi drogami: Trawers Żabiego Konia i Jarzębinka, prowadzącymi na Żabi Koń w Dolinie Kobylańskiej.
23.05.2008
Około 15 kilometrów na południowy zachód od Ustki leży pomorska wieś dziedzictwa kulturowego Swołowo. Wioska jest zamieszkała, nie jest skansenem, mimo to odwiedzając Swołowo trudno się oprzeć wrażeniu, że w tym miejscu czas się zatrzymał.
11.05.2008
Góra Biakło to jeden z najpiękniejszych ostańców na Jurze Krakowsko Częstochowskiej. Lubimy się tu z Martą wspinać i dlatego co roku treningowo powtarzamy wcześniej już przewspinane przez nas drogi.
04.05.2008
Dolina Kobylańska miała być głównym celem tego wypadu, ale tylko rano udało nam się tam wspinać, potem robiło się nieznośnie tłoczno.
01.05.2008
Długi weekend wraz z Martą i Januszem spędziliśmy w Dolinkach Podkrakowskich. Pierwszego dnia Ostańce Jerzmanowickie dostarczyły nam dużo radości ze wspinu, zwłaszcza na skalnej iglicy Ostatnia - rejon Słonecze Skały.
27.04.2008
Zamek Oporów to jedyna średniowieczna rezydencja rycerska, jaka zachowała się na Mazowszu. Mimo, że nie jest to imponująca wielkością budowla, zamek Oporów wart jest tego, by go zobaczyć, a w okalającym go parku miło jest pospacerować.
15.04.2008
Wróciliśmy, tracąc u hiszpańskich celników pyszne, andaluzyjskie wino. Wąwóz El Chorro z fantastycznymi ścianami na zawsze pozostanie w mojej pamięci, bo jest to miejsce piękne, choć człowiek bardzo je oszpecił budując tamę. Wspinanie sprawiało mi wielką frajdę i choć każdy dzień dobrej pogody wykorzystywałem na maksimum swoich możliwości, to opuszczałem El Chorro z niedosytem, że chciałbym zrobić tam jeszcze kilka dróg.
10.04.2008
Późnym wieczorem powróciliśmy do El Chorro z krótkiego objazdu po uroczej krainie jaką jest Andaluzja. Costa del Sol, czyli słoneczne wybrzeże nie zachwyciło mnie, natomiast niezwykle klimatyczne były andaluzyjskie miasteczka: Ardales, a zwłaszcza położona na wzgórzach Alora.
09.04.2008
Wczoraj wylecieliśmy z Martą do hiszpańskiej Malagi. W planie mamy wspinanie w słynnym kanionie w El Chorro, ale pogoda na starcie nie dopisała i dlatego postanowiliśmy zobaczyć Gibraltar.
14.01.2008
Twierdza Modlin to wyjątkowo klimatyczne miejsce na Mazowszu. Chwilami można odnieść wrażenie, że czas tu się zatrzymał, innym razem w oczy razi kontrast carskiej budowli na tle bloku z płyty.
2007 ROK
08.10.2007
Ostatnią noc naszej eskapady spędziliśmy w zamku Czocha na dolnym Śląsku. W pochmurny, jesienny poranek zamek Czocha wyglądał tak, jakby wciąż krył w sobie tajemnice szyfrów.
06.10.2007
W Arco wspinaliśmy się w trzech rejonach. Rozpoczęliśmy od dróg jednowyciągowych na Muro del Asino, po czym działaliśmy już na wielowyciągówkach w ścianach Baone i Corno di Bo. Zwłaszcza wspinaczka nad taflą jeziora Garda była dla nas niezapomnianym przeżyciem.
23.09.2007
Krótki pobyt w Tatrach zakończyliśmy udanym wejściem na Gerlach. Z Jadwigą, Łucją i Bogusiem weszliśmy Walowym Żlebem na Tetmajerove Sedlo, skąd najpierw weszliśmy na Zadni Gerlach. Po powrocie na przełęcz wspinając się drogą Martina, w samo południe weszliśmy Gerlach.
06.09.2007
Gdy w Bieszczadach załamała się pogoda i lało jak z cebra, postanowiliśmy zwiedzić Skansen w Sanoku, który prezentuje architekturę wiejską polsko-ukraińskiego pogranicza ze wschodniej części polskich Karpat.
04.09.2007
Pobyt w Bieszczadach wykorzystaliśmy z Martą także na wspin, a jedyne miejsce które oferuje takie możliwości to Kamień Leski. Łatwych dróg Kamień Leski ma zaledwie kilka. Jest to typowo sportowy region wspinaczkowy. Wszystkie ładniejsze drogi zaczynają się od VI.2 i poprowadzone są na okazałym, trzydziestometrowym filarze.
02.09.2007
Obecne Bieszczady praktycznie niczym nie przypominają tych owianych legendą, jedynych dzikich gór w Polsce. Płacić trzeba na każdym kroku i to niemało, za wstęp do lasu, bo przekraczamy granicę Bieszczadzkiego Parku Narodowego , klimatyczne, parkingi... Cała moja turystyczna młodość była związana z Bieszczadami, była w nich wolność, awanturnictwo i przygoda. Nie było zakazów chodzenia po górach po zmroku, biwakowania, czy rozpalania ogniska. Ale teraz mamy tam park narodowy, owiec na Połoninach nie wolno wypasać, więc Połoniny zarastają. Ciekawe, czy będę miał jeszcze kiedyś ochotę pojechać w Bieszczady?
25.08.2007
Razem z Gośką wspinałem się w uroczym miejscu jakim jest Dolina Kobylańska. Ostatniego dnia penetrowaliśmy Wzgórze 502 - Ostańce Jerzmanowickie pod Krakowem. Zaskoczyło nas to, że nikogo przez cały dzień nie zobaczyliśmy w ścianie. Myślę, że przyczyną tego jest fakt, że jakaś nawiedzona osoba smaruje odchodami ringi zjazdowe i to nie jest żart.
15.08.2007
Drugą część naszej krótkiej eskapady spędziliśmy wspinając się na Certovy Kameny, skałach położonych nad miejscowością Jesenik, na zboczach góry Zlaty Chlum. Granitopodobna, bardzo lita skała, zapewniała nam doskonałe tarcie.
12.08.2007
Wreszcie na kilka dni udało nam się wyrwać z Martą do Czech. Maly Rabstejn w górach Nizky Jasenik to mało znany rejon wspinaczkowy.
29.07.2007
Znowu we dwójkę z Martą pojechaliśmy wspinać się w skały olsztyńskie koło Częstochowy, robiąc drogi z dolną asekuracją. Tym razem na skałach: Dziewica, Ganek Ewy, Pusta Turnia i Żółty Filar.
01.07.2007
W weekend wspinaliśmy się we dwójkę z Martą. Naszym celem były skały olsztyńskie koło Częstochowy. Przeszliśmy kilka dróg z dolną asekuracją na skałach: Owczy Grzbiet i Biblioteka.
10.06.2007
Po skończeniu kursu wspinaczkowego Bogdan Krauze polecił swoim kursantom Marcie i Januszowi region skalny Łutowiec. Dołączyłem do nich i w trójkę działaliśmy tam pod koniec długiego weekendu.
03.05.2007
Przedłużony długi weekend rozpoczęliśmy z Martą od przyjazdu w Sulovskie Skały. Zaczarowany zakątek skalnych wież, bram, zamków i pięknych bukowych lasów tak nam się spodobał, że pierwszego dnia nie wspinaliśmy się ze znajomymi, tylko wędrowaliśmy. Sulov był priorytetem wspinaczkowym tego wyjazdu. Pogoda dopisywała, więc sprawdziliśmy słynne tarcie sulovskiego zlepieńca. Wspinaliśmy się na skale Tabula, prowadząc między innymi drogi Krikovy Kut oraz Mnam Mnam, a także na skale Veza Nad Ohniskom. Wybraliśmy się też na jednodniowe wypady w rejony wspinaczkowe Manin i Porubka.
22.04.2007
Wypad do uroczej miejscowości Czerwińsk nad Wisłą to dobry sposób na kilkugodzinną wycieczkę z Warszawy.
09.04.2007
W lany poniedziałek wspinaliśmy się z Martą, Gośką, Mall i Giaurem w okolicach wsi Podlesice.
08.04.2007
Ostatnim etapem krótkiej podróży po Małopolsce był Wiśnicko Lipnicki Park Krajobrazowy. Zwiedziliśmy Nowy Wiśnicz, którego główną atrakcją jest zamek z bajkową architekturą, Lipnicę Murowaną - wieś słynącą z konkursu palm wielkanocnych oraz rezerwat Kamienie Brodzińskiego, gdzie grupa skałek tworzy grzyby, baszty i platformy.
07.04.2007
Zalipie to jedyna w Polsce malowana wieś, w której budynki mieszkalne lub gospodarcze pomalowane są w charakterystyczne ornamenty kwiatowe. Zalipie najlepiej prezentuje się wiosną.
05.04.2007
Wielkanoc wraz z Martą spędziliśmy podróżując po południowej Polsce. Pierwszym przystankiem była miejscowość Ujazd, w której znajdują się ruiny zamku Krzyżtopór. Ciekawostką jest, że zamek Krzyżtopór miał tyle okien, ile dni w ciągu roku. W przypadku roku przestępnego odsłaniano dodatkowe 366 okno. Zamek Krzyżtopór miał także tyle pokoi, ile tygodni w ciągu roku oraz sal tyle, ile miesięcy, a wież tyle, ile kwartałów.
26.03.2007
Wraz z nadejściem wiosny, spontanicznie udaliśmy się na weekend do podczęstochowskiego Olsztyna i wraz z Martą i Gośką rozpoczęliśmy sezon wspinaczkowy, a celem naszym była Góra Biakło.
12.03.2007
Rezerwat Kadyński Las na Wysoczyznie Elbląskiej to zaskakująca mozaika urozmaiconego ukształtowania krajobrazu oraz unikalnej starej architektury.
06.03.2007
Dziękuję wszystkim przybyłym na mój dzisiejszy pokaz slajdów BEZDROŻA SKANDYNAWII w Bielańskim Ośrodku Kultury w Warszawie.
07.02.2007
Zamek Malbork w lutowej scenerii. Przejazdem przez Malbork trafiliśmy z Martą na zdjęciową pogodę. Wiał silny wiatr, chmury mknęły po niebie, a krzyżacka warownia położona nad brzegiem rzeki Nogat zachwycała.
2006 ROK
25.11.2006
Wczoraj z moim bratem Pawłem wędrowaliśmy wśród malowniczej grupy skałek zwanej Ciężkowice Skamieniałe Miasto. Jedna z legend głosi, iż Ciężkowice Skamieniałe Miasto powstało wskutek kary bożej, jaka została nałożona na mieszkańców i ich prawdziwe budowle.
23.11.2006
Na przełomie sierpnia i września 2002 roku wyruszyliśmy wraz z Martą na Daleki Wschód. Celem naszej wyprawy była Mongolia, a szczególnie interesowały nas Góry Chentej. W grudniowym numerze miesięcznika "npm", który akurat się ukazał, znajduje się mój artykuł z tej wyprawy.
29.10.2006
Wczoraj z Duszką, Martą i Piotrem wędrowaliśmy przez Nadbużański Park Krajobrazowy. Największym jego walorem jest zachowana dolina Bugu, z meandrującą rzeką, licznymi starorzeczami i wyspami w nurcie. Jesienią ten zakątek Mazowsza jest wyjątkowo uroczy.
25.10.2006
Słowiński Park Narodowy to najpiękniejszy obszar polskiego wybrzeża. Odcinek z Łeby, aż po Rowy najlepiej pokonać w dwa dni, by przechodząc ponad 40 kilometrów zobaczyć na własne oczy polską Saharę. Jesienią mało kto zagląda w ten nadmorski rejon i dzięki temu spokojnie można go spenetrować.
19.10.2006
Postanowiłem zajrzeć w Góry Świętokrzyskie. Wycieczka pasmem Łysogór pozwoliła nacieszyć oczy jesiennymi barwami.
15.10.2006
Weekend spędziliśmy w Podlesicach z Koleżankami i Kolegami z Jurajskiego KW, na drugim spotkaniu w ramach eksploracji skał polskich. Mimo słabej pogody humory nas nie opuściły, było wesoło i jak zwykle przesympatycznie. W sobotę wspinaliśmy się na mokrej skale Biblioteka, natomiast w niedzielę na skale Brzuch Buddy.
27.09.2006
Trudno nam było wczoraj opuścić Narwiański Park Narodowy i przed powrotem do domu zwiedziliśmy Tykocin, urocze miasteczko położone nad rzeką Narew.
26.09.2006
Jesień przywitaliśmy razem z Martą spływając kajakiem szlakiem wodnym o nazwie Narwiański Labirynt. Prowadzi on przez cały Narwiański Park Narodowy i naprawdę trzeba uważać, by nie zgubić się w licznych rzecznych odnogach.
18.09.2006
Kilka razy rowerem jechałem na całodniową wycieczkę do Czerska. Nigdy jednak nie dopisała mi taka pogoda jak w tym roku. Udało mi się wreszcie zrobić niezłe zdjęcia, na których Zamek Czersk fajnie się prezentuje.
25.08.2006
Droga Robakiewicza mimo kapryśnej pogody jaka obecnie nawiedziła Tatry Polskie była naszym celem. Mnich nie był jednak gościnny, bo deszcz i zimny wiatr zgonił naszą trójkę przedwcześnie na Wantę.
24.08.2006
Wspaniały tour po słowackiej stronie udało mi się zrobić wraz z Dominiką i Irkiem. Dolina Białej Wody, dolina Ciężka, kocioł w którym leży Zmarzły Staw, a nad nim Galeria Gankowa to wyjątkowa uczta dla oczu. Nam jednak tego dnia było mało i przeszliśmy przełęcz Niżna Spadowa 2190 m. Dzięki temu trudno dostępna, najwyżej położona w Tatrach Dolina Spadowa została przez nas spenetrowana. Wracaliśmy przez Młynarzowy Żleb.
21.08.2006
Wspinanie na Jurze sprawia nam dużą frajdę i dlatego miniony weekend znów spędziliśmy w Skałach Olsztyńskich. Penetrowaliśmy tym razem skały: Skrajny Filarek, Pusta Turnia, Ganek Ewy, Żółty Filar i Przekładaniec położone przy zamku Olsztyn.
16.08.2006
Długi weekend spędziliśmy na Jurze ze znajomymi z Jurajskiego KW. W sobotę wspinaliśmy się na Górze Zborów z Jackiem, natomiast kolejne trzy dni spędziliśmy z Dominiką i Irkiem, prowadząc drogi na Skale Apteka. Ostatniego dnia przenieśliśmy się na Zegarową w Skały Rzędkowickie.
12.08.2006
Swołowo to wieś unikalna krajobrazowo w skali polskiej. Większość budynków wzniesionych została przez Niemców metodą szachulcową z drewnianych słupów i gliny malowanej na biało. Dlatego Swołowo często nazywa się kraina w kratę.
31.07.2006
Przenieśliśmy się do Szwajcarii w dolinę Saastal, skąd weszliśmy na Weissmies 4023 m. W czasie zejścia ze szczytu czteroosobowy zespół w całości wpadł do pokaźnej szczeliny. Idący za tą grupą wspinacze zawiadomili ratowników. Gdy dotarliśmy do miejsca wypadku helikopter odtransportowywał właśnie dwóch nieszczęśników.
27.07.2006
Zakończyliśmy pierwszy etap naszej alpejskiej wyprawy. W masywie Monte Rosa weszliśmy na pięć czterotysięczników. Kolejno naszym łupem padły: Balmenhorn 4147 m, Ludwigshohe 4341 m, Parrotspitze 4456 m, Signalkuppe 4556 m, oraz Zumsteinspitze 4563 m.
11.07.2006
Wczoraj weszliśmy z Januszem na Wildspitze. Słońce dawało się we znaki, a ze ściany, zwłaszcza na zejściu w kominie, co rusz leciały kamienie. Zeszliśmy 1800 metrów w dolinę i jeszcze tego samego dnia pojechaliśmy w sąsiednie Alpy Sztubajskie.
03.07.2006
Kolejne dwa weekendy obfitowały we wspinanie na Jurze. Robiliśmy z Martą drogi w Skałach Rzędkowickich na skałach: Zegarowa i Studnisko oraz w - Mirowskich Skałach. W Podlesicach spędziliśmy cały dzień z Dominiką i Irkiem na Skale Apteka, a kolejnego dnia przenieśliśmy się na Górę Apteka.
16.06.2006
Nasza krótka alpejska przygoda zakończyła się wczoraj. Wracając przejechaliśmy najwyżej położoną drogą w Austrii przez przełęcz Hochtor. Grossglocknerstrasse jest czymś więcej niż tylko drogą. Stała się raczej szlakiem wycieczek wprowadzającym w niepowtarzalny świat. Na jego krańcu stanęliśmy u stóp najwyższej góry Austrii - Grossglockner, szczytu wznoszącego się ponad lodowcem Pasterze, najdłuższym w Alpach Wschodnich.
12.06.2006
W Wysokich Taurach jest wciąż dużo śniegu, a wiosny w wyższych partiach gór jeszcze nie widać. Wczoraj samotnie torowaliśmy w śniegu drogę do schroniska Defreggerhutte, które jest wciąż zamknięte. Winter room mieliśmy tylko dla siebie. Dzisiaj weszliśmy na Grossvenediger, a następnie na sąsiedni szczyt Hohes Aderl 3504 m.
22.05.2006
Weekendowe wspinanie na Jurze koło Olsztyna, na pierwszym spotkaniu w ramach eksploracji skał polskich w towarzystwie Koleżanek i Kolegów z Jurajskiego KW było bardzo udane. Fajna atmosfera, którą stworzyła cała paczka plus zrobienie kilku dróg na ostańcach Góra Biakło i skałach olsztyńskich sprawiło, że szkoda było się rozstawać.
12.05.2006
Dziękuję wszystkim przybyłym dzisiaj do Bielańskiego Ośrodka Kultury na mój pokaz slajdów pt. Góry Azji w obiektywie, który składał się z dwóch prezentacji: Damavand - dach Persji i Wyprawa na Khan Tengri. Pokaz ten odbył się w ramach II Weekendu z Turystyką i Przyrodą.
04.05.2006
Podróż po Łotwie dobiegła końca. Na ostatnim jej etapie stanęliśmy na najwyższym punkcie Łotwy, wzgórzu Gaizinkalns o wysokości 311 m, co było traumatycznym przeżyciem. Natomiast takie miejsca jak miasta: Ryga, Jurmała, Ventspils, Liepaja, a zwłaszcza Kuldiga, naprawdę warto zwiedzić będąc w Kurlandii.
01.05.2006
Rzeka Gauja uważana jest za najładniejszą w całym kraju. Jeżeli miałbym polecić tylko jedno miejsce do zobaczenia na Łotwie, to z pewnością jest to Park Narodowy Gaujas. Intensywne dwa dni zwiedzania nie pozostawiają co do tego złudzeń.
30.04.2006
Wczoraj dotarliśmy do krainy w północnej Łotwie o nazwie Liwlandia. Szutrowa droga doprowadziła nas do miejscowości Mazsalaca. Zwiedziliśmy Skanaiskalns Park. Czarujący, niewielki park obejmuje nieznaczną część doliny rzeki Salaca. Leniwie płynąca szerokim korytem rzeka robi duże wrażenie, a skały zbudowane z piaskowca dodają temu miejscu niezwykłego uroku.
22.04.2006
Słowacki Raj o tej porze roku ma niesamowity klimat. Z jednej strony na polanach można spotkać zwiastun wiosny, czyli krokusy, natomiast w głębokich wąwozach zalega jeszcze śnieg i nadal można obejrzeć pozostałości lodospadów.
10.04.2006
W miniony weekend w Rzędkowicach odbyło się VIII spotkanie organizowane przez Jurajski Klub Wysokogórski, w którym razem z Martą mieliśmy przyjemność uczestniczyć. Poznaliśmy ciekawych ludzi, dowiedzieliśmy się sporo nowinek na temat sprzętu górskiego od prelegenta Wojtka Werby oraz uczestniczyliśmy w szkoleniu na temat udzielania pierwszej pomocy, które fachowo i bardzo interesująco poprowadził ratownik Kajetan Gawarecki. W sobotę na ognisku o górach w swym życiu opowiadał Krzysztof Wielicki i mimo napiętego programu starczyło nam czasu na wspinaczkę w Skałach Rzędkowickich.
20.03.2006
Góry Stołowe zimą są niezwykle tajemnicze, a ich najwyższa góra prezentuje się niesamowicie. Szczeliniec Wielki wciąż jest zasypany śniegiem, a że w tym roku opady były znaczne, to przejście przez labirynt skał stało się wyjątkowo interesujące.
05.03.2006
Góry Izerskie, a następnie Karkonosze grzbietem głównym, zamierzałem pokonać samotnie z worem na plecach, używając narty biegowe. Rekordowo silne jak na Polskę wiatry, duże zamglenie i opady śniegu powodują, że Góry Izerskie, a zwłaszcza Karkonosze, zwane są polską Patagonią. Sudety są teraz puste, a szlaki są praktycznie nieprzetarte i dosłownie zasypane. W Karkonoszach panuje takie zamglenie, że widoczność jest praktycznie zerowa, z małymi przerwami pada non stop śnieg. Dlatego biegałem na nartach tylko w Górach Izerskich, a torowanie w Karkonoszach skończyło się na osiągnięciu Szrenicy.
02.02.2006
W samo południe wraz z Martą weszliśmy na drugi co do wysokości szczyt Teneryfy - Pico Viejo o wysokości 3134 m. Krater wulkanu zrobił na nas niesamowite wrażenie. Akcja górska zajęła nam około ośmiu godzin.
03.01.2006
Tegorocznego Sylwestra wraz z Martą, Duszką i Piotrem spędziłem na Roztoczu. Puszcza Solska zimą to wspaniałe miejsce na narty biegowe. Mimo, że śnieg powoli nikł w oczach to udało nam się na biegówkach dotrzeć do ciekawych miejsc jak choćby rezerwat krajobrazowy Nad Tanwią, gdzie rzeka Tanew tworzy szeregi niewielkich kaskad zwanych szumami. Postanowiliśmy jeszcze w tym roku wrócić w Roztoczański Park Narodowy.
2005 ROK
23.11.2005
Niezmiernie miło było mi gościć po raz kolejny w Bielańskim Ośrodku Kultury w Warszawie i zaprezentować pokaz slajdów Afryka Północna - Berberyjskie Królestwo. Dziękuję wszystkim, którzy przybyli by zobaczyć podróż po Tunezji i Maroku, ukoronowaną wejściem na najwyższy szczyt Afryki Północnej Jebel Toubkal.
02.11.2005
Długi weekend spędziłem wraz z Martą, Duszką i Piotrkiem. Babia Góra i Pieniny, od Sokolicy po Trzy Korony, każdego dnia tonęły w promieniach słońca. Z Diablaka jak na dłoni zobaczyliśmy Tatry i dalsze pasma Małej i Wielkiej Fatry. W drodze powrotnej zobaczyliśmy jak jesień pomalowała kolorami Dolinki Podkrakowskie.
17.10.2005
Zostałem zaproszony przez Duszkę i Piotra w Beskid Niski. Odwiedziliśmy Czarnorzecko Strzyżowski Park Krajobrazowy i Prządki Rezerwat Skalny.
12.10.2005
Dziękuję wszystkim przybyłym do Bielańskiego Ośrodka Kultury w Warszawie na moje dzisiejszy pokaz slajdów - Alpejskie Kolosy.
10.10.2005
Wczoraj zakończyliśmy naszą marokańską trzytygodniową przygodę. Poza pobytem w górach zobaczyliśmy Maroko od wewnątrz. Zatoczyliśmy pętlę od miasta Casablanka, przez Meknes, Fez, piaski Erg Szebbi, przełom Todra, kazbę Ait Benhaddou, czerwone miasto Marrakesz, wodospady d'Ouzoud, po dawny portugalski port Essauira nad Oceanem Atlantyckim.
01.10.2005
Dzisiaj o 9.00 rano czasu marokańskiego wraz z Martą stanęliśmy na najwyższym szczycie Afryki Północnej czterotysięczniku Jebel Toubkal.
21.09.2005
Dzisiaj zwiedziliśmy Skansen Kurpiowski w Nowogrodzie. Marta i ja byliśmy zaskoczeni tym, co zobaczyliśmy i zgodnie doszliśmy do wniosku, że jest to najciekawsze muzeum pod gołym niebem jakie dotąd widzieliśmy.
09.09.2005
Pojechałem w Góry Świętokrzyskie i odkryłem urocze miejsce, a są nim Skały Piekło pod Niekłaniem. Malownicze piaskowe skałki w formie baszt, grzybów osiągają od 2 do 8 metrów.
23.08.2005
We wrześniowym numerze miesięcznika "npm" zamieszczony został mój artykuł z ubiegłorocznej wspinaczki na Matterhorn.
27.07.2005
Po prawie 20 godzinach jazdy dotarliśmy z Januszem przez Kołomyję do Werchowiny, skąd udaliśmy się do wsi Szebene położonej w górach. Pierwszą noc w paśmie Czarnohora spędziliśmy na wysokości około 1000 m, daleko za wsią, ale jeszcze w strefie lasu. Tuż po południu wyszliśmy na grań i weszliśmy na nasz pierwszy huculski dwutysięcznik Pop Iwan. Kolejnego dnia stanęliśmy na szczytach Brebenieskul i Howerla. Ostatniego dnia weszliśmy na Pietros. Przejście grani głównej zakończyliśmy we wsi o specyficznie brzmiącej nazwie - Kwasy. Czarnohora oczarowała nas, a przejście grani głównej tego pasma Karpat Wschodnich, które zajęło nam niecałe cztery dni, jest niewątpliwie fajnym trekkingiem.
10.07.2005
Z Dolomitów ruszyliśmy w krótką podróż do Słowenii. Zwiedziliśmy Kras Brkini z przepiękną Skocjanską Jaskinią jedną z największych na świecie, miasta Koper i Piran nad Adriatykiem oraz urocze miasteczko Skofja Loka i Predjamski Zamek.
03.07.2005
Dolomity mają swoją królową, a jest nią masyw Marmolada, na który weszliśmy w pięknej pogodzie trawersując lodowiec, na najwyższy wierzchołek masywu Punta Penia.
28.06.2005
Wczoraj wracając do domu z Suwalszczyzny wnikliwiej poznawaliśmy Biebrzański Park Narodowy. Z premedytacją daliśmy się pokąsać insektom, chodząc po bagnach w poszukiwaniu łosi. Pod sam koniec dnia Marta zapiała z zachwytu, gdy wypatrzyła przez lornetkę na wieży widokowej, parę dorosłych łosi z młodymi, które wyszły na wieczorny żer.
26.06.2005
Suwalski Park Krajobrazowy przywitał nas wyśmienitą pogodą. Rzadko spotyka się w lecie taką przejrzystość powietrza. Innym bardzo przyjemnym aspektem przebywania na Suwalszczyźnie jest regionalna kuchnia, której dania degustowaliśmy. Zajadaliśmy kartacze, bliny litewskie, czenaki oraz tradycyjną babkę ziemniaczaną.
18.06.2005
Dziękuję wszystkim przybyłym na mój dzisiejszy pokaz slajdów, miło mi było zaprezentować w ramach Weekendu z Turystyką i Przyrodą w Bielańskim Ośrodku Kultury dwa pokazy multimedialne: Trekking Khumbu oraz ANDY'2005 - W KRAINIE KONDORÓW.
22.05.2005
Mimo fatalnej pogody podróż na Podole zrobiła na mnie duże wrażenie. Lwów, który zaskakuje pięknem starego miasta i ilością miejsc godnych zwiedzenia, Kamieniec Podolski z nadzwyczajnym położeniem zamku i starówki oraz Chocim, a właściwie twierdza na długo zostaną w mojej pamięci.
16.05.2005
Goszcząc u Piotra na Jurze rozpoczęliśmy wraz z Duszką i Martą sezon skałkowy. Wspinaliśmy się w Skałach Rzędkowickich i odwiedziliśmy Mirowskie Skały.
04.05.2005
Litwa tak nas urzekła, że postanowiliśmy nie wjeżdżać tym razem na Łotwę. Krótki tour rozpoczęliśmy od Wileńszczyzny. Zachwycaliśmy się krajobrazami zakola rzeki Niemen, zwiedziliśmy Troki, kurorty Druskienniki, Birsztany. Później na krótko zatrzymaliśmy się w Kownie i pojechaliśmy zwiedzać Żmudzki Park Narodowy. Ostatnie dni spędziliśmy na Mierzeji Kurońskiej zwiedzając po drodze Pałągę.
28.04.2005
Dziękuję wszystkim przybyłym na mój wczorajszy pokaz w Stołecznym Klubie Tatrzańskiem, miło mi było zaprezentować wyprawę do Ameryki Południowej - ANDY'2005 - W KRAINIE KONDORÓW.
29.03.2005
Pogoda nam nie dopisała. Czeski Raj oraz Szwajcaria Saksońska w świąteczny weekend spowite były mgłami i tylko momentami przez chmury przebijało słońce.
20.03.2005
Ostatniego dnia zimy weszliśmy na najwyższą górę Austrii Grossglockner. Dzień wcześniej podchodziliśmy jeszcze w zadymce śnieżnej. W dniu wejścia na szczyt pogoda zaczęła się klarować, a popołudniu była już wspaniała. Mogliśmy podziwiać ze szczytu roztaczające się po sam horyzont alpejskie, zimowe widoki.
12.03.2005
Zwiedzam Ekwador. Jestem w mieście Cuenca. Góry pożegnałem na dobre. Odkąd jestem w Ekwadorze słońce świeciło tylko czasami, za to deszcz pada dosyć często. Od wczoraj jestem nad Pacyfikiem w sympatycznym kurorcie Atacama. Nad oceanem jest parno, duszno i gorąco, woda ma 30 stopni ciepła. Zajadam pysznymi smażonymi rybami i owocami morza w sosie cytrynowym. Jutro wracam do Quito i kończę podróż po Ekwadorze.
09.03.2005
Jestem w Riobambie. Niestety na Cotopaxi nie wszedłem. Wczoraj dotarłem pod kolejny wulkan Chimborazo, na wysokość 5000 m, pogoda jest fatalna, od tygodnia nikt nawet nie próbował iść w górę. Jest zadymka śnieżna. To jakiś koszmar, zły miesiąc do zdobywania wulkanów. Obawiam się, że to koniec mojego działania w górach.
26.02.2005
Ekwador jest zupełnie inny niż Chile. Banos to takie Zakopane Ekwadoru, z tą różnicą, że góry wokół miasta porośnięte są dżunglą. Miasteczko ma swój urok, są tu gorące źródła, jest kilka basenów. Przed wyruszeniem pod Cotopaxi i Chimborazo miałem spędzić tu dwa dni na przygotowaniach. niestety jestem dłużej w Banos. Pogoda się popsuła, pada deszcz, dodatkowo mam złe wieści, że wysoko w górach są bardzo złe warunki. Przesuwam działalność w górach o kilka dni i w tym czasie udaję się na krótką eskapadę do dżungli.
21.02.2005
Jestem w Santiago w Chile, a jutro lecę samolotem do Quito w Ekwadorze. W ramach zwiedzania Chile byłem nad Pacyfikiem, który mnie rozczarował, bałtyckie plaże i wybrzeże są dużo piękniejsze. Za to knajpy w Chile, zwłaszcza jedna, w której przypadkowo trafiłem na mistrza tango Sergio Cristi Zelaya i jego uczniów - to jest coś! Polecam i pozdrawiam!
16.02.2005
Wszedłem na szczyt Aconcagua, był to piękny słoneczny dzień, choć wietrzny. Na szczycie byłem po 5 godzinach od wyjścia z obozu II, założonego na wysokości 6050 m. Spędziłem na nim pół godziny, podziwiając widoki i oczywiście robiąc mnóstwo zdjęć.
13.02.2005
Po dwóch nocach spędzonych na Nido de Condore zszedłem do bazy na Plaza de Mulas na odpoczynek. Wyniosłem cały depozyt na wysokość około 6050 m. Wieje potwornie zimny wiatr, ale nadal jestem w dobrej kondycji, choć niestety mam coraz większy katar. Jest bardzo zimno, ten wiatr i piasek mam wszędzie, w nosie, uszach. Kolejne wyjście to będzie już atak szczytowy na Aconcagua.
06.02.2005
Dotarliśmy do bazy głównej Plaza de Mulas pod Aconcagua. Pod górę podąża wielu Polaków z różnych wypraw.
03.02.2005
Od wczoraj jestem w Mendozie. Załatwiłem zapasy na dalszą wyprawę, permity, trochę zwiedzałem miasto, ale temperatura 35 stopni C skutecznie to utrudniała. Wieczorem przepakowanie, jutro o 10.30 jedziemy do Puente del Inkas, tam załatwiamy karawanę i pojutrze ruszamy pod Aconcagua. Trekking do bazy głównej Plaza de Mulas, położonej na 4230 m, będzie trwał 2 dni.
01.02.2005
Dzisiaj późnym wieczorem wylądowałem w Santiago de Chile. Tu jest 35 stopni ciepła. Ukrop. W nocy jedziemy od razu do Mendozy.
17.01.2005
W Beskid Niski wraz z Martą, Duszką i Piotrem wybraliśmy się na weekend. Wędrowaliśmy szlakami drewnianych cerkwi przez Magurski Park Narodowy.
04.01.2005
Sylwestra spędziłem w schronisku Brandysówka, w gronie znajomych ze Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego. Dolinki Podkrakowskie zamiast w śniegu, były deszczowe.
2004 ROK
08.12.2004
Pośrednia Grań zimą to spore wyzwanie. W sobotę, gdy podchodziliśmy do Chaty Teryho pogoda była fatalna, na szczęście następnego dnia było już dużo lepiej. Przewiało chmury i poprawiła się widoczność, dzięki czemu mogliśmy nacieszyć się widokami ze szczytu.
23.11.2004
W Sudety zawitała zima. Skały Teplickie jeszcze ugościły nas ostatnim tchnieniem jesieni, a następnego dnia przywitała nas zima i Adrspach podziwialiśmy przyprószony śniegiem.
05.11.2004
Podczas V Dni Lajtowych corocznej imprezy organizowanej przez Polski Klub Alpejski, która w tym roku odbywa się w dniach 11-14.11.2004 w Zagórzu Śląskim koło Wałbrzycha, w Domu Wypoczynkowym "Gawra", zaprezentuję w dniu 13.11.2004 o godz. 17.00 pokazy slajdów: Damavand dach Persji, Matterhorn piramida Europy, Mont Blanc oraz Trekking Khumbu.
23.10.2004
Po 48 godzinach morderczej podróży z przesiadkami i 12 godzinnymi oczekiwaniami na samolot w Delhi i Moskwie, w nocy wylądowaliśmy na Okęciu w Warszawie. Trekking Khumbu był niezwykłą przygodą która na zawsze zostanie w mojej pamięci.
16.10.2004
Trekking Khumbu nietety dobiega końca. Zatoczyliśmy pętlę, weszliśmy na Gokyo Ri 5357 m, przeszliśmy przez przełęcz Cho La 5420 m i znowu jesteśmy w Namche Bazar. Dzisiaj o mały włos na wąskim, wiszącym mostku Marta i ja skończylibyśmy na rogach spłoszonego jaka. Cudem uniknęliśmy stratowania.
04.10.2004
Wczoraj wylądowaliśmy w Nepalu i po nocy spędzonej w Katmandu, dzisiaj polecieliśmy do Lukli. W kończącym się monsunie rozpoczęliśmy Trekking Khumbu. W cztery godziny doszliśmy do Phakding, gdzie zatrzymaliśmy się na noc. Następnego dnia byliśmy już w Namche Bazar, gdzie spaliśmy dwie noce, by się lepiej zaaklimatyzować do wysokości.
27.09.2004
Wróciłem z Kaukazu. Niestety nie wszedłem na Elbrus. Najpierw przeszkodziła pogoda, zabrakło jednego dnia, a potem dopadło mnie zapalenie górnych dróg oddechowych. Jednak najpoważniejszą przeszkodą był brak czasu, ponieważ u stóp góry mogłem być tylko tydzień.
07.09.2004
Zapraszam na godzinę 18.00 do Miejskiego Domu Kultury w miejscowości Mikołów niedaleko Katowic, ulica Rynek 19, na pokaz slajdów AZJA W OBIEKTYWIE. Obejrzeć będzie można trzy prezentacje multimedialne: Damavand dach Persji oraz wyprawa na Khan Tengri.
30.08.2004
Marta, Bartek Duda i ja wspinaliśmy się w sobotę w Skałach Rzędkowickich, natomiast w niedzielę na Górze Zborów. Robiliśmy drogi na skałach: Młynarz, Dziurki i Baba.
16.07.2004
Weszliśmy na Mont Blanc tuż przed 9.00. Ładna pogoda, oszałamiające widoki i wszystko byłoby wspaniale, żeby nie przypadkowi ludzie, którzy nie wiadomo po co znaleźli się pod tą górą. Niestety Mont Blanc przyciąga ludzi, którzy nie powinni się tu znaleźć, bo argument, że wejście podczas urlopu dobrze będzie widziane w korporacji ledwo mieści mi się w głowie. Trzy osoby na własne życzenie nie weszły na szczyt i co ciekawsze wycofały się już na samym początku drogi.
13.07.2004
Po raz drugi wszedłem na Gran Paradiso, za pierwszym razem byliśmy na szczycie z Jolką Augustyniak.
26.06.2004
Około godziny 11.00 weszliśmy na Matterhorn. Warunki w ścianie były iście zimowe. Do schronu Solway przetarliśmy drogę w czym duża zasługa Pawła Garwolińskiego i Bogusia Magrela. Po naszych śladach ruszył zespół Hiszpanów, a za nim dwójka Szwajcarów, którzy wyprzedzili nas w kopule podszczytowej. Warunki były wyjątkowo trudne. Szwajcarzy odradzali akcję górską, zwłaszcza po ściągnięciu zespołu czeskiego ze ściany poniżej Solwaya. Akcja na grani Hornli trwała 38 godzin.
13.06.2004
Dzisiaj ukończyłem kurs skałkowy w Podlesicach na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej organizowany przez Centralny Ośrodek Szkolenia PZA - Betlejemka. Instruktorem był "Demsey" Piotr Dębski.
14.05.2004
Trzytygodniowa wyprawa do Persji była dla nas bardzo udana. Weszliśmy w dobrym stylu na najwyższy szczyt Iranu Damavand 5671 m, a później podróżowaliśmy po Iranie. Zwiedziliśmy ruiny starożytnego Persopolis, miasta Shiraz i Esfahan oraz wodospady Margun leżące w paśmie gór Zagroz.
27.04.2004
Urodziłem moją stronę internetową :-)