Beskid Niski to pasmo górskie tworzące jedno z ogniw składających się na polskie Karpaty.
Jest to najniżej położona, ale zarazem najbardziej rozległa część Beskidów.
Beskid Niski rozciąga się od Przełęczy Tylickiej 683 m na zachodzie do Przełęczy Łupkowskiej 640 m na wschodzie.
Graniczy z jednej strony z pasmem Beskid Sądecki, a z drugiej z pasmem Bieszczadami. Najwyższym szczytem jest Lackowa 997 m,
natomiast największy wodospad znajduje się we wsi Iwla.
Wędrując po najmniej uczęszczanych i odwiedzanych górach w Polsce, możemy podziwiać Magurski Park Narodowy, wspaniałe cerkwie,
opuszczone łemkowskie chałupy, czy przydrożne kapliczki. Można tu poczuć swoisty klimat, którego nigdzie w Polsce nie znajdziemy.
Największy wpływ na rozwój tego regionu wywarli Łemkowie. Ludność ta miała silne poczucie odrębności.
Długo zachowywała stare obyczaje i przede wszystkim odrębny język. Odizolowaniu sprzyjała fatalna komunikacja.
Niestety smutny los spotkał Łemków wiosną 1947 roku, kiedy w ramach akcji "Wisła" zostali przymusowo wysiedleni na ziemie odzyskane.
Wiele wsi przestało całkowicie istnieć, a Beskid Niski stał się pusty i dziki.
Niewątpliwie największą pamiątką, która po nich pozostała, są drewniane, budowane ręcznie cerkwie.
Łemkowie budowali je z reguły na miejscach wyniosłych.
Styl budownictwa cerkiewnego powstał w wyniku przenikania kultury Wschodu i Zachodu i jest niespotykany poza obszarem zamieszkiwanym przez Łemków.
Najładniejsze łemkowskie cerkwie, które się ostały do dnia dzisiejszego, można oglądać we wsiach:
Chyrowa, Olchowiec, Krempna, Kotań, Świątkowa Wielka i Mała, Bartnem, czy Pielgrzymka.
Robert Remisz
2005.01 - zimowe dreptanie po Beskidzie Niskim z Martą, Gośką i Piotrem.
