Tereny od ujścia Wieprzy w Darłowie na zachodzie, do Łeby na wschodzie, to unikalne krajobrazowo w skali polskiej obszary nazwane Kraina w Kratę.
Swołowo Pomorska Wieś Dziedzictwa Kulturowego słynie z charakterystycznego wyglądu budynków wzniesionych z drewnianych słupów i gliny malowanej na biało.
Zabudowa wsi to wzorcowy przykład pomorskich owalnic, których planowe zakładanie odbywało się we wczesnym średniowieczu.
Główną oś planu owalnicowego, utworzono równolegle do kierunku płynącego przez Swołowo strumienia, na którym spiętrzono wodę i utworzono mały staw,
który pełnił przez wieki funkcje gospodarcze i rekreacyjne. Zachowany został, w prawie nienaruszonym stanie,
zespół architektoniczny budynków mieszkalnych i gospodarczych o konstrukcji ryglowej - szachulec z połowy XIX wieku.
Swołowo posiada około 70 budynków, o dużej dla budownictwa wiejskiego wartości historycznej.
Odwiedzając Swołowo trudno się oprzeć wrażeniu, że w tym miejscu czas się zatrzymał i jesteśmy w innej epoce.
Swołowo to kraina w kratkę,
czyli pomorska wieś dziedzictwa kulturowego.
Położona na południowy zachód, około 15 kilometrów od nadmorskiego kurortu
Ustka.
Odwiedzając Swołowo trudno się oprzeć wrażeniu, że w tym miejscu czas się zatrzymał.
Zachowało się tu najwięcej obiektów budownictwa szachulcowego liczących ponad 150 lat.
Co ciekawe to nie jest skansen, cała wioska jest zamieszkała.
W XVIII i XIX wieku dominującym elementem krajobrazu wiejskiego na Pomorzu było budownictwo szkieletowe.
W ten sposób budowano chałupy mieszkalne, zabudowania gospodarcze, kuźnie, szkoły, kościoły i dwory.
Mniejszość stanowiły budynki z cegły.
Mur pruski to rodzaj ściany szkieletowej zwanej też szachulcową.
W kwatery drewnianych konstrukcji budynków wstawiano dyle, które owijano powrósłami słomianymi i oblepiano gliną.
Powierzchnię kwater bielono wapnem na biało, a belki drewniane zabezpieczano smołą.
