Nad położoną niedaleko Kielc miejscowością Chęciny, wznosi się dawna królewska warownia.
Nie ma danych źródłowych, kiedy dokładnie powstał zamek Chęciny. Prawdopodobnie zamek Chęciny zbudowany został pod koniec XIII wieku.
Na pewno zamek Chęciny istniał w 1306 roku, kiedy to Władysław Łokietek nadał go biskupowi krakowskiemu, Janowi Muskacie,
któremu rok później pod pretekstem wykrycia spisku przeciwko władzy królewskiej cofnął ów przywilej, przejmując warownię.
Łokietek uczynił zamek Chęciny terytorialnym ośrodkiem swej władzy w zakresie gospodarczym, politycznym i militarnym.
Chęciny gościły w latach: 1310, 1318, 1331 i 1333 zjazdy możnowładców i rycerstwa.
Zamek Chęciny odegrał ważną rolę, jako miejsce koncentracji wojsk wyruszających na wojnę z Krzyżakami.
W 1331 roku wyruszono z tego grodu na bitwę pod Płowcami. W 1318 roku ze względu na niedostępność zamku,
zdeponowano tu skarbiec archidiecezji gnieźnieńskiej, dla zabezpieczenia przed wrogim Zakonem.
Zamek Chęciny także używany był w charakterze więzienia stanu.
Kazimierz Wielki zamienił zamek w niezdobytą przez ponad 250 lat królewską fortecę, znacznie go rozbudowując.
Między innymi w tym czasie zostały podwyższone kamienne wieże. W XVI wieku zamek zaczął podupadać.
Zamek w Chęcinach został poważnie zniszczony podczas potopu szwedzkiego i w 1707 roku został opuszczony.
W Polsce międzywojennej ogromny wkład w uratowanie dawnej królewskiej warowni wniósł ówczesny burmistrz Chęcin Edmund Padechowicz,
który kazał przeprowadzić prace zabezpieczające ruiny zamku przed całkowitym zniszczeniem.
Po II wojnie światowej odrestaurowano wieże, na jednej z nich urządzając punkt widokowy.
