GRIMSEL

Wysokogórski rejon wspinaczkowy Grimsel, ze wspaniałymi, tarciowymi, granitowymi płytami, położony jest w centralnej Szwajcarii, na południe od Zurichu. Dolina Grimsel jest dobrze skomunikowana, ponieważ wzdłuż niej wije się droga łącząca miasteczko Innertkirchen z przełęczą Grimselpass. Sporo sektorów jest niedaleko oddalonych od drogi, dzięki czemu podejścia pod nie są krótkie, choć same wspinanie odbywa się prawie na 2000 metrów. Letni sezon wspinaczkowy trwa w tej alpejskiej dolinie od czerwca do września. Niestety ze względu na topniejący śnieg w kotłach w górnych piętrach doliny, ściany w czerwcu są dość często jeszcze mokre.

Wspinaczka w Grimsel wymaga urozmaiconej techniki. Mocna buła niezbędna do wspinaczki w przewieszonych, wapiennych ścianach, nie zda się na wiele na pozbawionych chwytów płytach. Tu pierwsze skrzypce gra opanowanie na długich odcinkach między wpinkami i płynne, zbalansowane wspinanie na tarcie. Oczywiście są tu odciągi na odstrzelonych płytach, płytkie, obłe chwyty, krawądki na opuszki palców, tarciowe stopnie w płytkich zagłębieniach skały, czy rysy na zaklinowanie dłoni, albo palców. Jednak najważniejsza jest praca nóg, bo większość tutejszych dróg to długie wielowyciągowe wspinaczki na gładkich, nachylonych płytach.

Ponad doliną Grimsel są wysokie szczyty Alp: Grosses Gelmerhorn, Alplistock, na których także są świetne warunki do wspinaczki w skale, ale podejście pod ściany liczy się już w godzinach. W ścisłym rejonie dolinie Grimsel znajduje się 8 głównych sektorów wspinaczkowych: Handegg, Fair Hands Line, Gelmerfluh, Gerstenegg, Seeplatten, Dome de la Mree, Eldorado i Barenwand. W większości z nich drogi są obite, a stanowiska składają się z dwóch punktów. Trzeba być jednak przygotowanym na dołożenie czegoś od siebie, bo starsze obicia są mocno skorodowane. Idąc na wspinanie w Grimsel warto zabrać ze sobą linę podwójną ze względu na zjazdy, konieczny jest kask, 10-12 ekspresów, standardowy komplet kości i friendów oraz kilka pętel. Polecanym przewodnikiem wspinaczkowym po Grimsel jest Plaisir West, którego autorem jest Jurg von Kanel. Najbliższe kempingi są w miasteczku Innertkirchen. Obowiązuje zakaz biwakowania na dziko.

Robert Remisz



Lipiec 2021 roku - dochodzimy z dołu do Gelmersee.







Sektor Donald Duck - droga Roadrunner.





W każdym rejonie wspinaczkowym jest piękny klasyk. Droga Grims.









Lipiec 2018 roku - dojeżdżamy do do naszego raju wspinaczkowego. Widok z przełęczy Furka na Grimselpass.



Podchodzimy pod ścianę Greenhorn.



Droga Alpiner Abstieg - kolejna piękna linia wspinaczkowa w Grimsel.



Klasyk - droga Foxie. Osiem lat temu po raz pierwszy wspinałem się nią z Markiem.









Nasz cel na kolejny dzień - Mittagfluh - 400 metrowa ściana.





Wspinamy się drogą Sudkante.











Ostatnie spojrzenie na ścianę po skończeniu drogi.



Sektor Donald Duck - droga Roadrunner.





Podchodzimy do Bachlital, wysoko zawieszonej doliny.











Za schroniskiem dochodzimy pod ścianę.



Wspinamy się drogą Buchelplatten.

















Sierpień 2017 roku - Powrót w ten region Alp po czterech latach - widok z Furki na Grimselpass.



Podchodzimy pod ścianę góry Raterichsboden.



Wspinamy się drogą Schnaggaslider.











Sierpień 2013 roku - nasz cel - północno-wschodnia ściana góry Raterichsboden.





Wspinamy się klasykiem, tarciową drogą Grims.









Azalee Beach.



Na drodze Nils Holgersohn.









Grimselpass.



Wrzesień 2010 roku - najbardziej widokowy dojazd do Grimsel prowadzi przez pobliską przełęcz Furkapass 2436 m.



Ekscytujące widoki dla wspinaczy - mnóstwo litych, granitowych płyt, oferujących wyjątkową wspinaczkę w wysokogórskiej scenerii.



8 wyciągowa droga Foxie. Marek na pierwszym wyciągu.



W 1981 roku linię tę poprowadzili bracia Remy.



Dzisiaj jest to jeden z klasyków Grimsel.