Batyżowiecki Szczyt po słowacku Batizovský štít, wznosi się na wysokość 2448 m.
Batyżowiecki Szczyt słynie przede wszystkim z pięknej, dochodzącej do 300 metrów wysokości południowej ściany.
Pierwszymi zdobywcami szczytu byli Karol Jurzyca i Józef Galko-Rusnák, którzy w 1900 roku weszli na szczyt wschodnią granią.
Pierwszą linią wspinaczkową na południowej ścianie jest prowadząca zacięciem na Wyżnią Batyżowiecką Szczerbinę, Droga Komarnickich z 1912 roku.
Jednak perełką na południowej ścianie Batyżowieckiego Szczytu jest Droga Kutty, uznawana za najpiękniejszą płytówkę Tatr.
Po zakończeniu wspinaczki na grani szczytowej można zjechać jedną z dwóch linii przygotowanych stanowisk - wzdłuż Pytlakuv expres,
lub wspomnianych Płyt Kutty. Zejście z głównego wierzchołka nie jest skomplikowane.
Należy kierować się granią na wschód, wzdłuż pojawiających się kopczyków, trudności (I). Szczyt nie jest dostępny dla turystów.
2016.08 - naszym celem jest Droga Kutty poprowadzona na Batyżowiecki Szczyt.
Kaczy Szczyt.
Zbliżamy się pod południową ścianę.
Kościółek.
Kończysta.
Na grani podszczytowej.
7 zjazdów do podstawy ściany.
Opis regionów wspinaczkowych w Tatrach