GERLACH


Najbardziej pożądany szczyt z którego słyną Tatry. Gerlach lub Gierlach, a po słowacku Gerlachovsky Stit to najwyższy szczyt w Tatrach oraz całych Karpatach. Leży w bocznej grani odchodzącej na Zadnim Gerlachu od grani głównej Tatr Wysokich. Wspinaczka na Gerlach możliwa jest jedną z ponad 20 dróg taternickich. Na szczyt nie prowadzi znakowany szlak turystyczny.

Gerlach Wielicka Próba - skala trudności 0+

W 1874 roku węgierski alpinista Mor Dechy wraz z kilkoma przewodnikami, między innymi Stillem, pokonał jako pierwszy drogę z Wielickiej Doliny. Droga na Gerlach przez Wielicką Próbę, czyli kilkunastometrową ściankę wyprowadzającą do Wielickiego Żlebu i dalej na Przełączkę nad Kotłem, zaopatrzona zostałą w stalowe ubezpieczenia i stała się jedną z dwóch najłatwiejszych dróg prowadzących na Gerlach.

Gerlach Batyżowiecka Próba - skala trudności 0+

W 1875 roku drugą z najczęściej używanych obecnie dróg na Gerlach przez Batyżowiecką Próbę przeszli dwaj słowaccy przewodnicy: Jan Pastrnak i Jan Ruman Driecny. Dostali się do Batyżowieckiego Żlebu, którym wyszli na szczyt. Podobnie jak Wielicka Próba, tak i ta droga została wyposażona w żelazne klamry i łańcuchy.

Gerlach Droga Martina - skala trudności II

Jedną z najpiękniejszych dróg na Gerlach jest droga Martina, prowadząca granią od Polskiego Grzebienia. W 1905 roku Alfred Martin samotnie, co w owych czasach było nie lada wyczynem, poprowadził tą klasyczną dziś graniówkę.



2007.09 - Idziemy ze schroniska Śląski Dom do Doliny Batyżowieckiej.

















Podchodzimy Doliną Batyżowiecką wzdłuż zachodniej ściany Gerlacha.







Następnie wchodzimy w Walowy Żleb.



Nim prowadzi stara taternicka droga Chmielowskiego na Przełęcz Tetmajera.



Widok z Przełęczy Tetmajera.





Tędy biegnie na Gerlach Droga Martina, a właściwie jej ostatni odcinek.





Zanim będziemy wspinać się granią Gerlachu Drogą Martina podążamy na Zadni Gerlach.







Z Bogusiem na Zadnim Gerlachu.



Drogą Martina wracamy na Przełęcz Tetmajera. Z wierzchołka Zadniego Gerlachu obniżamy się łatwą, szeroką i tylko w środkowej części zwężającą się, skalną granią na Przełęcz Tetmajera.



Z przełęczy wspinamy się stromo w górę prawym żebrem grani,



przez pochyłe, ale szorstkie płyty i dalej ostrą krawędzią grani aż do uskoku.



Następnie eksponowaną granią szczytową, którą jeszcze kilkadziesiąt metrów na wierzchołek Gerlachu.



Na szczycie.





Droga zejściowa ze szczytu prowadząca Batyżowieckim Żlebem i Doliną Batyżowiecką nad Batyżowiecki Staw.



Jednak zanim znajdziemy się nad stawem czeka nas Batyżowiecka Próba.



Jest to część pionowej sześciometrowej ścianki. Schodzimy nią w wielkiej ekspozycji przy pomocy klamer.



Ostatni odcinek nad brzeg Batyżowieckiego Stawu.



Ostatni widok na Gerlach.

Opis regionów wspinaczkowych w Tatrach