Kieżmarski Szczyt 2558 m po Słowacku Kezmarsky Stit to wysoki szczyt w słowackich Tatrach Wysokich. Początkowo uznawano Kieżmarski Szczyt za rozległy szczyt dwuwierzchołkowy,
z czasem jednak, mimo bliskości Małego Kieżmarskiego uznano ich odrębność. O historii zdobywania szczytu wiadomo, że zaczęła się bardzo wcześnie,
bo w XVII wieku znano trzy drogi wejściowe, a wśród głazów można było znaleźć puszki z wpisami zdobywców.
Zadecydował o tym oczywiście brak poważniejszych trudności technicznych oraz łatwy dostęp z doliny.
Historia zdobywania południowej ściany rozpoczęła się latem 1912 roku od przejścia jej prawego filara, obecnie od nazwiska prowadzącego zespół zwanego Filarem Grosza.
Kolejne jej etapy należały do Polaków. W 1930 roku Birkenmajer i Dorawski prowadzą drogę w dolnej części biegnącą mniej więcej środkiem urwiska,
a później osiągającą szczyt rampą, zaś następnego lata Mogilnicki i Zalewski wspinają się lewym filarem ściany. Po tych sukcesach rolę eksploratorów przejęli Słowacy.
Wspinanie na Kieżmarski Szczyt dzięki litej, południowej ścianie i bliskości podejścia z kolejki jest popularne.
Południowa ściana Kieżmarskiego Szczytu opada do Łomnickiej Doliny litym urwiskiem o wysokości 550 metrów. Jest to jedna z najciekawszych ścian tatrzańskich.
Najbardziej charakterystycznym elementem jej topografii jest szeroka rampa (Rampa Birkenmajera) ukośnie dzieląca ścianę mniej więcej w połowie wysokości.
Umożliwia ona wycofanie się z urwiska bądź łatwym terenem do góry, w stronę żebra schodzącego do Huncowskiej Przełęczy, bądź w dół,
po czym zjazdami z gotowych stanowisk w miejscu gdzie rampa się obrywa.
Powyżej rampy są jeszcze mniej więcej trzy wyciągi doskonałego, litego granitu, a następnie sporo łatwego terenu do szczytu.
2014.08 - wspinamy się na Kieżmarski Szczyt - droga Birkenmajera.
Zespół na drodze Obrovský kút.
2013.07 - od prawej Kieżmarski Szczyt, grań Wideł i Łomnicki Szczyt.
Grań Wideł.
Podchodzimy pod południową ścianę Kieżmarskiego Szczytu.
Będziemy wspinać się drogą Lavym Vhlbenim - Puskas. Droga liczy 11 wyciągów.
Pierwszy wyciąg.
Drugi wyciąg.
Czwarty wyciąg.
Piąty wyciąg.
Szósty wyciąg.
Dziewiąty wyciąg.
Ostatni jedenasty wyciąg.
Dalej podążamy łatwym terenem na szczyt.
Opis regionów wspinaczkowych w Tatrach